หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1237

หลินหมิงยืนขางหน้าหลินมั่ว “เรื่องช่วยคงไม่ต้องหรอก”

“คนมากสามารถในอู๋ไจ้มีเยอะแยะ คงไม่รบกวนคุณหลินด้วยเรื่องเล็กน้อยแบบนี้หรอกครับ”

“คุณหลิน ทำไมเราไม่คุยเรื่องเมื่อกี้ต่อกันล่ะ”

หลินมั่วขมวดคิ้ว “หลินหมิง คุณหมายความว่ายังไง”

หลินหมิงพูดอย่างเย็นชา “ผมไม่มีเจตนาอื่นใด แค่อยากจะถามเฉยๆ”

“ในเมื่อทุกคนดื่มชาจากกาเดียวกัน ทำไมพ่อบุญธรรมของผมถึงโดนวางยา แต่คุณกลับสบายดี”

ทันทีที่พูดจบ ทุกคนในห้องก็มองหลินมั่วกันเป็นตาเดียว

ใบหน้าของหลินมั่วเปลี่ยนเป็นเย็นชา “หลินหมิง นี่คุณกำลังสงสัยผม?”

หลินหมิงหัวเราะเยาะ “ผมแค่หวังว่าคุณหลิงจะตอบคำถามของผมก่อน”

“คุณหลินประหม่าแบบนี้เพราะกลัวความผิดหรือเปล่า”

หลินมั่วพูดอย่างเย็นชา “ทำไมผมต้องกลัวความผิด”

“เรื่องแบบนี้มีอะไรให้สงสัย”

“ถึงเราจะดื่มชาจากกาเดียวกัน แต่เราไม่ได้ใช้ถ้วยใบเดียวกัน”

“คนวางยาพิษสามารถวางยาไว้ที่แก้วได้”

หลินหมิงพยักหน้า “พูดแบบนี้ก็ถือว่ามีเหตุผล”

“แต่ว่าคุณหลินช่วยอธิบายอีกเรื่องหนึ่งในผมฟังหน่อยได้ไหม”

หลังจากพูดจบ หลินหมิงก็มองดูผู้คนรอบตัวเขาและพูดเสียงดัง “ผมได้ยินเรื่องนี้ในอู๋ไจ้มานานแล้ว ผมรู้ว่าคุณหลินเป็นหมอเทวดาแห่งเมืองก่วงหยาง”

“แม้แต่หลี่ว์ซานเจินแห่งเมืองไห่ยังต้องเคารพคุณ”

“ทักษะทางการแพทย์แบบนี้ ใครจะกล้าวางยาต่อหน้าคุณได้!”

“คุณหลินมั่ว ทำไมคุณไม่ช่วยพ่อบุญธรรมตอนถูกวางยาล่ะ”

ทันทีที่พูดจบ สีหน้าของผู้คนรอบข้างก็เปลี่ยนไป

คนเหล่านั้นมองหลินมั่วด้วยความเกลียดชังทันที

จากนั้นพวกขาเริ่มเดินเข้ามาล้อมรอบหลินมั่วอย่างช้าๆ

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาต่างคิดว่าหลินมั่วเป็นผู้วางยาพิษ

แสงสว่างฉายขึ้นในดวงตาของหลินมั่ว

หลินหมิงตอบทันที “ก่อนที่จะมีการสอบสวนเรื่องนี้อย่างชัดเจน คุณคือผู้ต้องสงสัย”

“เนื่องจากคุณเป็นผู้ต้องสงสัย เราจึงต้องขังคุณไว้”

“ไม่อย่างนั้นถ้าคุณหนีไป เราจะตรวจสอบได้ยังไง”

หลินมั่วโกรธ “ต้องถึงขั้นใส่กุญแจมือกันเลยเหรอ”

หลินหมิงมองเขาอย่างเย็นชา “คุณหลิน ถ้าคุณไม่ได้เป็นคนทำก็ไม่จำเป็นต้องกังวล”

“พวกเราในอู๋ไจ้จะไม่ปล่อยให้คนชั่วลอยนวล และไม่มีทางใส่ร้ายคนดีเด็ดขาด”

“ทุกคนคิดว่ายังไงครับ”

ทุกคนรอบข้างต่างปรบมือพลางจ้องมองหลินมั่วด้วยโกรธแค้น

หากหลินมั่วยังคงปฏิเสธ ทุกคนก็จะเชื่อว่าหลินมั่วเป็นคนทำ

ถึงเวลานั้นทุกคนจะต้องพยายามต่อสู้กับเขาอย่างสุดชีวิต

หลินมั่วพยักหน้าช้าๆ “ได้ ผมจะให้ความร่วมมือกับพวกคุณ”

จากนั้นจึงยืนมือออกไปหลังจากพูดจบ