หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1238

เมื่อเห็นภาพตรงหน้า หลินหมิงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เขารีบโบกมือสั่งให้ลูกน้องเอากุญแจมือใส่ให้กับหลินมั่ว

หลังจากนั้นพวกเขาจึงหลินมั่วไปที่คุกใต้ดินที่อยู่ด้านหลัง

คุกใต้ดินในอู๋ไจ้ถูกใช้เป็นกรณีพิเศษเพื่อกักขังผู้ที่ละเมิดกฎ

หลินมั่วถูกพาตัวไปยังด้านในสุดโดยหลินหมิง ไม่มีใครถูกคุมขังในบริเวณนี้

เขาขังหลินมั่วไว้ในห้องขังห้องหนึ่ง จากนั้นหันหลังและจากไป

หลินมั่วนั่งไขว่ห้างในห้องนี้เพียงลำพัง

ไม่นานนักก็มีเสียงฝีเท้าดังมาแต่ไกล

หลินมั่วเงยหน้าขึ้นมองเห็นหลายคนเดินผ่านมา

ทุกคนต่างสวมชุดป้องกัน

เมื่อพวกเขามาถึงห้องขัง ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมองไปที่หลินมั่ว

หลินมั่วหลับตาโดยไม่สนใจอะไร

ทันใดนั้นพวกเขาก็เปิดประตูห้องขังและเดินเข้าไป

เมื่อเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ หลินมั่วจึงรีบขยับออกจากจุดนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงคนเหล่านี้

ทว่าพวกเขากลับไล่ตามหลินมั่วไปอย่างรวดเร็ว

หลินมั่วซึ่งกำลังสวมกุญแจมือ ทำให้วิ่งหนีในห้องขังเล็กๆ ได้ไม่ง่ายนัก

พวกเขาใช้เวลาไม่นาน สุดท้ายจึงสามารถกดหลินมั่วลงกับพื้น

ในขณะนี้เสียงฝีเท้าดังมาจากด้านนอกประตูอีกครั้ง มีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาด้านใน

หลินมั่วเงยหน้าขึ้นมองและเห็นว่าคนที่เพิ่งเข้ามาคือซ่งรุ่ยเจ๋อและพรรคพวก

ยิ่งไปกว่านั้น มีชายร่างเตี้ยคนหนึ่งยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน เขาคือมือสังหารที่แอบมาหาเขาในตอนกลางคืนนั่นเอง

ใบหน้าของหลินมั่วเปลี่ยนเป็นเย็นชา “ที่แท้ก็เป็นพวกแกนี่เอง”

ซ่งรุ่ยเจ๋อหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ใช่ พวกเราเอง!”

“หลินมั่ว แกคิดว่าจะมีใครนอกจากเราที่เกลียดชังแกอย่างสุดซึ้งจนอยากจะฆ่าแกบ้างล่ะ” ใบหน้าของหลินมั่วเย็นชา “พวกสารเลว!”

“ใช้วิธีสกปรกแบบนี้ แกทำให้ตระกูลใหญ่ต้องขายขี้หน้า!”

ซ่งรุ่ยเจ๋อหัวเราะอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง “หลินมั่ว ฉันยังต้องแคร์ตระกูลใหญ่บ้าบอที่ไหนอีก”

หลินมั่วกัดฟันและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “พวกแกเป็นคนวางยาหลินเจาสินะ”

ซ่งรุ่ยเจ๋อเย้ยหยัน “ใช่ พวกเราเอง”

“หลินมั่ว แกคงแปลกใจสินะที่เราวางยาหลินเจา แต่ไม่วางยาแก”

หลินมั่วจ้องซ่งรุ่ยเจ๋อตาเขม็ง

ซ่งรุ่ยเจ๋อหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “เพราะอะไรน่ะเหรอ ง่ายมาก... เพราะแกเป็นหมอเทวดา จะวางยาแกคงไม่ใช่เรื่องง่าย”

“แต่กับหลินเจามันไม่เหมือนกัน...”

“อีกอย่างการวางยาพิษหลินเจาแล้วโยนความผิดให้แก ถือเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวไงล่ะ”

หลินมั่วถามอย่างเร่งรีบ “พวกแก...คิดจะฆ่าหลินเจาด้วยงั้นเหรอ”

ซ่งรุ่ยเจ๋อยิ้มพร้อมกับตอบว่า “อู๋ไจ้เป็นสถานที่ที่ดี”

“สถานที่ดีๆ แบบนี้จะปล่อยให้อยู่ในมือคนแบบนั้นได้ยังไง”

“แกทำให้เราต้องสูญเสียหลายสิ่งหลายอย่าง เราแค่ต้องการอู๋ไจ้เป็นค่าตอบแทน คงไม่มากไปหรอกใช่ไหม”