ไท่จื่อเดินไปข้างๆ หลินมั่ว จากนั้นก็พูดขึ้นเบาๆ “นี่ เจ้าเสี่ยวหลิน สัตว์ป่าผู้พิทักษ์คืออะไร”
หลินมั่วพูดขึ้น “สมุนไพรหายากที่เติบโตตามธรรมชาติก็มักจะดึงดูดสัตว์ป่าแปลกๆ มาอยู่แล้ว”
“เพียงแต่ว่าถ้าสัตว์ป่าติดตามสมุนไพรเป็นเวลานานและดึงดูดสรรพคุณของสมุนไพรนั้นไป มันจะค่อยๆ กลายเป็นสัตว์แปลกประหลาด”
“สัตว์แปลกประหลาดพวกนี้มักจะแข็งแรงมากและต่อกรได้ยาก พวกมันคอยปกป้องสมุนไพรหายากและรอให้ถึงเวลาเหมาะสม จากนั้นก็จะกินสมุนไพรพวกนั้นเพื่อให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น!”
“สัตว์แปลกประหลาดพวกนี้ พวกเราเรียกมันว่าสัตว์ป่าผู้พิทักษ์!”
ชาวไร่เก็บสมุนไพรพากันพยักหน้า สายตาที่มองไปยังหลินมั่วก็มีความเคารพมากยิ่งขึ้น
ถึงอย่างไร เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องคนปกติไม่ค่อยจะมีใครรู้ มีเพียงคนที่อยู่โลกเดียวกับพวกเขาอย่างชาวไร่เก็บสมุนไพรเท่านั้นถึงจะรู้
ไท่จื่อตกตะลึง “มีสัตว์แบบนั้นอยู่ด้วยหรือ”
“ว้าว นี่มันน่าสนุกจริงๆ!”
“เร็วเข้าๆๆ ที่ที่ว่านั่นอยู่ที่ไหน ฉันจะไปๆ!”
หลินมั่วทำหน้าเหนื่อยใจ “ไท่จื่อ คุณอย่าเข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้เลยดีกว่า”
“สัตว์ป่าผู้พิทักษ์เติบโตมากับสมุนไพรหายาห ถ้าสมุนไพรหายากพวกนั้นโตเต็มที่ สัตว์ป่าผู้พิทักษ์ก็จะแข็งแกร่งขึ้นและจัดการได้ยากมาก!”
“หลายครั้งที่มีดกับปืนก็ทำอะไรพวกมันไม่ได้!”
ไท่จื่อดูตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น “จริงหรือ”
“ยิ่งนายพูดฉันก็ยิ่งอยากเห็น!”
หลินมั่วหมดคำจะพูดไปทันที ไท่จื่อคนนี้ชอบเรื่องตื่นเต้นเร้าใจจริงๆ
ขณะนั้นเอง ชายชราคนหนึ่งของมณฑลซูก็พูดขึ้น “เจ้าอ้วนหวัง ฉันขอถามสักหน่อย สมุนไพรหายากที่พวกนายปลูกไว้คือสมุนไพรอะไรกันแน่”
“ทำไมพวกนายถึงต้องเสี่ยงชีวิตและเอาดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบมาเป็นข้อแลกเปลี่ยนในการเก็บสมุนไพรพวกนั้นมาขนาดนี้ล่ะ”
“หรือว่าสมุนไพรหายากนั้นล้ำค่ากว่าดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบอีกหรือ”
หลินมั่วพยักหน้าอย่างช้าๆ คำถามของชายชราเป็นคำถามที่เขาอยากจะถามพอดี
แต่ดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบก็เป็นของที่หายากมากๆ แล้ว
ชาวไร่เก็บสมุนไพรถึงขั้นยอมเอาดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบมาแลก แสดงว่าสมุนไพรหายากพวกนั้นคงจะล้ำค่ากว่าดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...