หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1261

ไท่จื่อเดินไปข้างๆ หลินมั่ว จากนั้นก็พูดขึ้นเบาๆ “นี่ เจ้าเสี่ยวหลิน สัตว์ป่าผู้พิทักษ์คืออะไร”

หลินมั่วพูดขึ้น “สมุนไพรหายากที่เติบโตตามธรรมชาติก็มักจะดึงดูดสัตว์ป่าแปลกๆ มาอยู่แล้ว”

“เพียงแต่ว่าถ้าสัตว์ป่าติดตามสมุนไพรเป็นเวลานานและดึงดูดสรรพคุณของสมุนไพรนั้นไป มันจะค่อยๆ กลายเป็นสัตว์แปลกประหลาด”

“สัตว์แปลกประหลาดพวกนี้มักจะแข็งแรงมากและต่อกรได้ยาก พวกมันคอยปกป้องสมุนไพรหายากและรอให้ถึงเวลาเหมาะสม จากนั้นก็จะกินสมุนไพรพวกนั้นเพื่อให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น!”

“สัตว์แปลกประหลาดพวกนี้ พวกเราเรียกมันว่าสัตว์ป่าผู้พิทักษ์!”

ชาวไร่เก็บสมุนไพรพากันพยักหน้า สายตาที่มองไปยังหลินมั่วก็มีความเคารพมากยิ่งขึ้น

ถึงอย่างไร เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องคนปกติไม่ค่อยจะมีใครรู้ มีเพียงคนที่อยู่โลกเดียวกับพวกเขาอย่างชาวไร่เก็บสมุนไพรเท่านั้นถึงจะรู้

ไท่จื่อตกตะลึง “มีสัตว์แบบนั้นอยู่ด้วยหรือ”

“ว้าว นี่มันน่าสนุกจริงๆ!”

“เร็วเข้าๆๆ ที่ที่ว่านั่นอยู่ที่ไหน ฉันจะไปๆ!”

หลินมั่วทำหน้าเหนื่อยใจ “ไท่จื่อ คุณอย่าเข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้เลยดีกว่า”

“สัตว์ป่าผู้พิทักษ์เติบโตมากับสมุนไพรหายาห ถ้าสมุนไพรหายากพวกนั้นโตเต็มที่ สัตว์ป่าผู้พิทักษ์ก็จะแข็งแกร่งขึ้นและจัดการได้ยากมาก!”

“หลายครั้งที่มีดกับปืนก็ทำอะไรพวกมันไม่ได้!”

ไท่จื่อดูตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น “จริงหรือ”

“ยิ่งนายพูดฉันก็ยิ่งอยากเห็น!”

หลินมั่วหมดคำจะพูดไปทันที ไท่จื่อคนนี้ชอบเรื่องตื่นเต้นเร้าใจจริงๆ

ขณะนั้นเอง ชายชราคนหนึ่งของมณฑลซูก็พูดขึ้น “เจ้าอ้วนหวัง ฉันขอถามสักหน่อย สมุนไพรหายากที่พวกนายปลูกไว้คือสมุนไพรอะไรกันแน่”

“ทำไมพวกนายถึงต้องเสี่ยงชีวิตและเอาดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบมาเป็นข้อแลกเปลี่ยนในการเก็บสมุนไพรพวกนั้นมาขนาดนี้ล่ะ”

“หรือว่าสมุนไพรหายากนั้นล้ำค่ากว่าดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบอีกหรือ”

หลินมั่วพยักหน้าอย่างช้าๆ คำถามของชายชราเป็นคำถามที่เขาอยากจะถามพอดี

แต่ดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบก็เป็นของที่หายากมากๆ แล้ว

ชาวไร่เก็บสมุนไพรถึงขั้นยอมเอาดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบมาแลก แสดงว่าสมุนไพรหายากพวกนั้นคงจะล้ำค่ากว่าดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบมาก

ทุกคนพูดไม่ออก

ขณะนั้นเอง หลินเจาก็ขมวดคิ้วและพูดขึ้น “เจ้าอ้วนหวัง นายทำแบบนี้ดูจะไม่น่าเชื่อถือเท่าไรเลยนะ!”

“สิ่งที่พวกนายต้องการคือดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบหนึ่งไร่ แต่นายเอาดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบหนึ่งดอกมาแลก แบบนี้ไม่ค่อยเหมาะหรือเปล่า”

เจ้าอ้วนหวังสูดหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็พยักหน้า “ท่านเจา ผมเข้าใจความหมายของท่านนะครับ”

“พวกเราทำเรื่องอะไรมีเหตุมีผลตลอด”

“ขอแค่ได้ดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบมาทั้งไร่ พวกเรายอมแบ่งให้ครึ่งหนึ่งครับ”

“ท่านว่าแบบนี้เป็นอย่างไรบ้างครับ”

หลังจากได้ยินแบบนั้น ทุกคนก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที

เดิมทีแค่ดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบหนึ่งดอกก็เพียงพอให้ทุกคนสู้แล้ว

ตอนนี้มาบอกว่าจะแบ่งดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบให้ครึ่งไร่ แน่นอนว่าทุกคนจะต้องยินยอมที่จะไปอยู่แล้ว