หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1267

จู่ๆ หลินมั่วก็โมโหขึ้นมาจนทำให้คนอื่นๆ แปลกใจ

สีหน้าของเจ้าอ้วนหวังเปลี่ยนไปทันที ก่อนจะพูดขึ้นอย่างเก้อเขิน “คุณหลิน...ผม...ผมไม่ได้โกหกจริงๆ ...”

ไท่จื่อเองถามขึ้นอย่างสงสัย “นี่หลินมั่ว นายเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า”

หลินมั่วส่ายหน้า “ผมสงสัยมาตั้งแต่แรกแล้ว ถ้าพวกเขาแค่อยากจะจัดการกับสัตว์ป่าผู้พิทักษ์ งั้นจ่ายเงินมากหน่อยเพื่อจ้างผู้มีฝีมือมาก็ได้ ทำไมต้องเรียกตระกูลผู้ทรงอิทธิพลมามากมายขนาดนี้”

“ยังไงซะหากจะให้ตระกูลผู้มีอิทธิพลลงมือด้วยตัวเองก็ต้องจ่ายค่าจ้างที่สูงกว่า”

“ชาวไร่เก็บสมุนไพรพวกนี้ไม่ได้โง่ ทำไมพวกเขาถึงยอมจ่ายในราคาที่สูงขนาดนี้ด้วยล่ะ”

“เมื่อกี้ผมมองคนพวกนั้นแล้วก็เข้าใจได้ทันที”

“จุดประสงค์หลักที่พวกเขาให้เรามาก็เพื่อใช้อำนาจของเราจัดการกับคนที่อยู่บนภูเขา!”

คนอื่นๆ ต่างมีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ก่อนจะหันมามองชาวไร่เก็บสมุนไพรเหล่านั้น

สีหน้าเจ้าอ้วนหวังซีดลงทันที ร่างกายของเขาสั่นเทา

หลินมั่วพูดถูกอย่างไม่มีข้อสงสัย!

ไท่จื่อโมขึ้นมาทันที “แม่* ที่แท้ไอ่คนพวกนี้ก็หลอกฉันงั้นเหรอ!”

“แม่* กูขอฆ่าพวกมึงก่อนเลยแล้วกัน!”

ชาวไร่เก็บสมุนไพรหวาดกลัวจนตัวสั่น

หลินมั่วขวางไท่จื่อเอาไว้ “ฆ่าพวกเขาให้ตายแล้วจะมีประโยชน์อะไร”

“เจ้าอ้วนหวัง ผมถามคุณจริงๆ นะว่าคนที่อยู่บนภูเขาเป็นใครกันแน่”

เจ้าอ้วนหวังทอดถอนใจอย่างจนปัญญา “ผม...ผมไม่แน่ใจนัก”

“แต่เคยได้ยินมาว่าคนที่อยู่บนภูเขามาจากเมืองจิง”

“แถมว่ากันว่าเขามีความเกี่ยวข้องกับตระกูลนาล่าแห่งเมืองจิงอีกด้วย”

เมื่อได้ยินดังนั้น คนอื่นๆ ต่างอึ้งไปทันที

ตระกูลนาล่าแห่งเมืองจิงเป็นตระกูลเก่าแก่ตระกูลแรกของหวาซย่า

ถ้าเขาเกี่ยวข้องกับตระกูลนาล่าจริงๆ คนอื่นๆ ก็คงจะไม่ร่วมลงมือทำเรื่องนี้แล้วล่ะ!

สีหน้าของหลินมั่วเปลี่ยนไปที จู่ๆ เขาก็คิดถึงเรื่องของนาล่ายงที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้

หรือว่าที่นาล่ายงมายังแดนใต้ก็เพราะเรื่องนี้?

เมื่อมาถึงที่นี่คนอื่นๆ ต่างก็เหงื่อไคลไหลย้อยกันเป็นสายน้ำ ยิ่งเข้าใกล้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งร้อนมากเท่านั้น

ในเวลานี้ หัวมุมตรงเนินเขามีคนกลุ่มหนึ่งยืนขวางทางขึ้นภูเขาอยู่

หัวหน้าของคนกลุ่มนี้คือชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่ง แววตาของเขาแฝงไปด้วยความชั่วร้าย ดูแล้วไม่ใช่คนดี

เมื่อไท่จื่อเห็นชายหนุ่มคนนี้เข้า เขาก็แสยะยิ้มขึ้นราวกับกำลังเห็นศพของศัตรูอยู่

“เด็กนี่มาได้ยังไง”

ไท่จื่อพึมพำ

หลินมั่วถามอย่างแปลกใจ “เขาคือใครกัน”

ไท่จื่อ “หวังเพ๋ยเต๋อ เขาเป็นหลานชายห่างๆ ของภรรยาเซวียอู่เยี่ย”

“ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้รู้จักมักจี่กับเซวียอู่เยี่ยได้ ปกติแล้วเขามักจะทำตัวกร่างอยู่ที่มณฑลหาง”

“และเขาก็ไม่ลงรอยกับฉัน!”

หลินมั่วขมวดคิ้ว การที่ได้พบกับหลานชายของเซวียอู่เยี่ยทำให้สถานการณ์ยิ่งวุ่นวายเข้าไปใหญ่แล้ว