หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 127

บริษัทเซิ่งหยวน

ลูกพี่หู่ถูกยกไปที่ห้องทำงานของเฉินเซิ่งหยวน ทันทีที่เขาเข้ามาก็เริ่มร้องโอดครวญและโวยวาย

“พี่ครับ พี่ต้องทวงความยุติธรรมให้ฉันนะ!”

“ไอ้สารเลวนั่น มันริอาจมากระทืบฉันต่อหน้าผู้คนมากมาย มันเป็นการไม่ไว้หน้าท่านชัดๆ!”

“หากแค้นนี้ไม่ชำระ ที่เมืองก่วงหยางนี่ ใครก็คงมาเหยียบหัวพี่ได้หมดแล้วน่ะสิ?”

เฉินเซิ่งหยวนขมวดคิ้ว พร้อมทั้งถามว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ลูกพี่หู่จึงเล่าเรื่องของเมื่อคืนอีกรอบโดยใส่สีตีไข่เข้าไป

เขาเล่าว่าเติ้งจวินนั้นมาเต๊าะแฟนของเขา ส่วนหลินมั่วน่ะเป็รพวกของเขา ซึ่งเขาใช้กังฟูได้เล็กน้อย และมารังแกเพียงพวกเขามีจำนวนคนมากกว่า

อดีตภรรยาของเติ้งจวิน อู๋เชี่ยนพยักหน้าอย่างถี่รัว พร้อมเล่าแบใส่สีตีไข่เพิ่มเข้าไปอีก “พี่คะ สามีของฉันอ้างชื่อพี่ไปแล้วด้วย”

“แต่อีกฝ่ายกลับไม่แยแสแม้แต่นิด พร้อมทั้งด่าเยาะเย้ยพี่ต่อหน้าผู้คนมากมาย”

เมื่อเฉินเซิ่งหยวนฟังจบ ก็รู้สึกเคืองขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

ภายในเมืองก่วงหยาง น้อยคนนักที่จะกล้าไม่ไว้หน้าเขา

“ไป จับตัวเจ้าสองคนนั้นมาให้ฉันซะ!”

เฉินเวิ่งหยวนตะโกนสั่ง กลุ่มคนข้างๆ ก็รีบกระโจนออกไป

เจ้าพ่อหู่ดีใจอย่างออกนอกหน้า “เยี่ยมไปเลยครับพี่ ฉันจะต้องฝังส่งไอ้สารเลวสองคนนี้กับมือของฉันให้ได้”

“แล้วก็ ผู้อาวุโสเฮ่ออยู่ไหม”

“ไอ้เวรอีกฝ่าย ไม่รู้ทำอะไรกับฉันไป ขาทั้งสองข้างของฉันขยับไม่ได้เลย”

“ไปตรวจที่โรงพยาบาลมา ทางโรงพยาบาลก็ตรวจหาสาเหตุไม่เจอ ฉันเลยอยากให้ท่านผู้อาวุโสเฮ่อช่วยฉันดูหน่อย”

เฉินเซิ่งหยวนส่ายหัว “ผู้อาวุโสเฮ่อช่วงนี้กำลังยุ่งกับเรื่องการประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์หกมณฑล แยกตัวออกมาไม่ได้เลย”

เหล่าหู่รู้สึกมีแรงฮึดขึ้นมาในทันที “พี่ งานประชุมแลกเปลี่ยนจะเริ่มขึ้นอีกแล้วงั้นเหรอ?”

“ครั้งนี้ พวกเราจะสามารถชิงอันดับที่ค่อนข้างดีมาได้หรือไม่”

“มณฑลของพวกเราอยู่ที่โหล่มาโดยตลอด ถ้าหากสามารถเลื่อนอันดับขึ้นไปอีกนิด จากนี้ รกิจองพี่ก็จะสามารถเดินออกจากเมืองก่วงหยาง มูลค่าของบริษัทของพี่จะเพิ่มขึ้นเป็นหลายเท่าตัวเลย!”

เฉินเซิ่งหยวนไม่ได้เอ่ยปากพูด สำหรับเรื่องงานประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์หกมณฑล เขารู้สึกกังวลมากกว่าเหล่าหู่เสียอีก

ก่อนหน้านี้เขาไม่มีความหวังเลยจริงๆ แต่ว่า หลังจากที่เขารู้จักกับหลินมั่ว เขาพบว่า นี่แป็นโอกาสของเขา

เฉินเซิ่งหยวน “เอางี้ เดี๋ยวฉันหาหมอเทวดามาช่วยนายดูให้!”

เจ้าพ่อฮู่สงสัย “หมอเทพอะไรกัน?”