หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1290

ลิงผอมส่ายหัวทันที "ไม่ได้!"

“แจกันของฉันมีค่ากว่าสามล้าน!”

“ถ้าเธอหนีไปฉันจะไปหาใคร”

“พวกเธอสองคนต้องไปโรงพักกับฉัน”

“หรือไม่ก็จ่ายเงินชดใช้มา เธอเลือกเอาละกัน!”

ฝูงชนโดยรอบเริ่มพูดกันอีกครั้ง "ตอนนี้อยากจะกลับเห็นได้ชัดว่ามีความผิด!"

“ไม่กล้าไปโรงพักแสดงว่าคิดไม่ซื่อ!”

“ทุกคนขวางไว้ อย่าให้คนเลวสองคนนี้หนีไป!”

ฝูงชนยังคงโห่ร้องและล้อมบริเวณโดยรอบ จ้องมองที่สวี่ปั้นซย่าและหลินซีอย่างดุร้าย

สวี่ปั้นซย่ากังวล "ใครบอกจะหนี น้องสาวของฉันยังเด็กฉันแค่จะส่งน้องกลับไปก่อนไม่ได้หรือไง?"

ขณะนี้มีเพื่อนคนหนึ่งของลิงผอมเดินเข้ามา "โธ่ เรื่องแค่นี้?"

“เอาแบบนี้งั้นฉันจะขับรถไปส่งพวกเธอที่โรงพักและเป็นพยานให้พวกเธอด้วย เป็นไง?”

ฝูงชนโดนรอบบอกว่าดีด้วยสีหน้าชอบธรรม ราวกับจับคนร้ายได้คู่หนึ่งได้

หญิงชราคนนั้นจ้องเขม็งไปยังสวี่ปั้นซย่า"เฮ้ พวกเธอกล้าไปไหม"

“แค่โรงพักก็ไม่กล้าไป มีประวัติอาชญากรหรือเปล่า?”

ฝูงชนหัวเราะ พวกเขามองตาสวี่ปั้นซย่าเต็มไปด้วยการดูถูกและความสนุกสนาน

สวี่ปั้นซย่าหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรออกไปหลายครั้งก็โทรไม่ได้

เธอโกรธมากจริงๆ และพูดด้วยความโกรธ "ไป ทำไมฉันจะไม่กล้า"

เธอพาหลินซีเข้าไปในรถและออกไปด้วยความโกรธ

สายตาของลิงผอมเป็นประกายและตามขึ้นไปบนรถพร้อมกับโบกมือและยิ้มให้ทุกคนที่นี่ "ขอบคุณทุกคนมากครับ!"

"ทุกคนเป็นคนดี!"

ทุกคนรู้สึกดีเหมือนได้ทำความดีจริงๆ

พวกลิงผอมรีบขับรถตู้ออกไป ส่วนทุกคนในที่เกิดเหตุก็ยังพูดถึงเรื่องนี้

ไม่นานก็มีรถคันหนึ่งแล่นมา

หลินมั่วลงจากรถ กำลังจะไปหาสวี่ปั้นซย่าและ หลินซี แต่เมื่อได้ยินทุกคนคุยกันสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

เขาจับชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ และพูดเสียงดังว่า "คุณพูดอะไร"

“เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นกับสองสาว?”