หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1294

หลินมั่วนั่งอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน จากนั้นก็ลุกขึ้นและตะโกนว่า "รีบเอาตัวคนตระกูลหลักทั้งหกมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!"

"และตามหากลุ่มผู้ค้ามนุษย์เหล่านั้นอย่างสุดความสามารถ"

“ต่อให้ต้องพลิกแผ่นดินหาก็ต้องหาให้เจอ!”

เหลาหู่ "ครับ!"

เขารีบพาคนออกไปจัดการเรื่องพวกนี้

สวี่ปั้นซย่าน้ำตาคลอเบ้ายืนอยู่ข้างหลังหลินมั่วและพูดเสียงทุ้มว่า"หลินมั่วฉันขอโทษ ฉัน... ฉันดูแลซีเอ๋อร์ไม่ดี..."

หลินมั่วส่ายหัวเบา ๆ "ปั่นซย่ามันไม่ใช่ความผิดของคุณ"

“คนกลุ่มนี้ไล่ล่าผมตั้งแต่แรก!”

“ผมประมาทดูแลพวกคุณไม่ดี”

สวี่ปั้นซย่าสะอื้นเบา ๆ เธอก็เป็นห่วงหลินซีมากเหมือนกัน

ในเมืองก่วงหยาง หนานป้าเทียนรับข่าวและรีบส่งคนไปตามหาหลินซีทันที

ในคืนนั้นคนของตระกูลหลักทั้งหมดถูกนำตัวออกมาทั้งหมด

คนกลุ่มนี้ซ่อนตัวอยู่ในเมืองเล็กๆ ไม่ไกลจากเมืองกว่างหยางมากนัก

ตอนนี้หลินมั่วก็ไม่สนอะไรแล้วนำคนไปฆ่าพวกเขาในคืนนั้นและจับคนของตระกูลหลักทั้งหกมาทุกคน

เจ้าหน้าที่ระดับสูงของตระกูลหลักทั้งหกถูกหลินมั่วนำตัวไปสอบปากคำ

แต่ทว่าคนเหล่านี้ไม่รู้ว่าหลินซีถูกจับตัวไปที่ไหน

ความจริงแล้วคนเหล่านี้ไม่รู้แผนการของซ่งรุ่ยเจ๋อเลย

หลินมั่วไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขังพวกมันไว้ชั่วคราว

โชคดีที่หนานป้าเทียนพบเบาะแสบางอย่าง

และให้คนส่งข้อมูลของลิงผมและพวกไปให้

หลังจากอ่านข้อมูลหลินมั่วหวั่นใจมาก

ลิงผอมและพวกเป็นนักค้ามนุษย์มืออาชีพ

พวกเขาไม่เพียงแค่ค้าผู้หญิงและเด็กเท่านั้น แต่ยังค้าอวัยวะบางส่วนด้วย

ส่วนใหญ่พวกเขาจะอยู่ในเมืองหลวง คราวนี้พวกเขาได้รับการว่าจ้างจากซ่งรุ่ยเจ๋อให้มาที่เมืองกว่งหยาง

ถ้าเด็กแบบนี้ตกอยู่ในเงื้อมมือพวกเขาจุดจบมักจะหดหู่มาก

ถ้าไม่ถูกขายไปยังไกลๆ ก็ถูกตัดแขนตัดขาเพื่อขอทานหรือไม่ก็ถูกฆ่าเพื่อขายอวัยวะ

หากหลินซีตกอยู่ในเงื้อมมือของพวกเขาก็ยากที่จะบอกได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

สุดท้ายหนานป้าเทียนก็ทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ ซึ่งหนานป้าเทียนพบจากการตรวจสอบบันทึกการโทรของซ่งรุ่ยเจ๋อ

สีหน้าของหลินมั่วเย็นชา"คืนน้องสาวมาให้ฉันแล้วเราหายกัน!"

“ถ้าแกไม่คืนน้องสาวให้ฉัน แกคือศัตรูของฉัน...”

ลิงผอมหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง "โธ่ ขู่ฉันเหรอ?"

“เอาสิ ฉันอยากรู้เหมือนกันว่าแกจะเก่งสักแค่ไหน”

“ต้องการน้องสาวใช่ไหม ดี มีปัญญาก็มาหาฉันสิ!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า……”

ลิงผอมวางสายด้วยเสียงหัวเราะที่บ้าคลั่ง

หลินมั่วโกรธจนตัวสั่นเมื่อโทรไปอีกครั้งทางนั้นก็ปิดเครื่องแล้ว

เหลาหู่ที่อยู่ข้างๆ โกรธมาก "พี่หลิน ไอ้หมอนี่มันป่วยทางจิตหรือเปล่า"

"ทำไมถึงยืนกรานที่เป็นศัตรูกับเราและไม่ยอมคืนซีเอ๋อร์ให้เรา"

“แม้แต่เงินก็ไม่เอา?”

หลินมั่วสีหน้าเย็นชาเขากัดฟันและพูดว่า "ฉันสงสัยว่าพวกเขาไม่สามารถคืนซีเอ๋อร์ให้ฉันได้!"

"เกรงว่าซีเอ๋อร์จะตกอยู่ในอันตรายแล้ว!"

เหลาหู่"ห้ะ?"