หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1293

ขณะนั้นเองมีคนหนึ่งตะโกนว่า "ไม่มีทาง!"

“นายหลิน ถ้าอยากช่วยเมียแกก็ฆ่าตัวตายก่อน”

“ไม่งั้นฉันจะฆ่าเธอเดี๋ยวนี้!”

ขณะที่พูดชายคนนั้นก็แทงมีดที่คอของสวี่ปั้นซย่า

สีหน้าของหลินมั่วก็เปลี่ยนไปทันทีและพูดว่า "ตกลง!"

"ฉันตายก็ได้!"

ขณะที่พูดหลินมั่วก็หยิบมีดออกมาและเล็งไปที่คอของเขาทันที

สวี่ปั้นซย่ากลัวจนน้ำตาไหล เธอส่ายหัวไปทางหลินมั่วอย่างแรง

หลินมั่วส่งสายตามั่นใจให้เธอแล้วจ้องชายสองคนที่ลังเล "พวกนายคิดดีแล้วใช่ไหม"

“ถ้าฉันตายที่นี่พวกนายไม่รอดแน่นอน”

“ปล่อยเธอไป แล้วฉันจะให้หนึ่งร้อยล้านพวกนายจะแบ่งกันยังไงก็ได้!”

"ทำไมต้องเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงเพื่อคนตาย"

ชายที่ถือมีดยังคงตะโกนว่า "แกฝันไปเถอะ!"

"หัวหน้าตระกูลซ่งมีบุญคุณกับเรามาก ฉันไม่มีทาง ... "

ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ ก็หยิบมีดออกมาและแทงที่หัวใจของเขา

ชายอีกคนก็รีบให้สวี่ปั้นซย่าไปอยู่ข้างหลังเขาทันที

ชายอีกสองคนยังไม่มีปฏิกิริยาใดๆ

ขณะนี้หลินมั่วก็พุ่งไปข้างหน้าและชกชายสองนั้นสลบไปทันที

เขาดึงสวี่ปั้นซย่าไว้ข้างหลังและมองชายสองคนที่ช่วยสวี่ปั้นซย่าไว้

" ขอบคุณทั้งสองมาก!"

"คนอย่างฉันพูดคำไหนคำนั้น!"

“เมื่อกี้หนึ่งร้อยล้านพวกนายแบ่งกันห้าคน”

“ตอนนี้หนึ่งร้อยล้านนายแบ่งกันสองคน!”

ชายทั้งสองรู้สึกดีใจมากและคุกเข่าลงบนพื้นขอบคุณหลินมั่วซ้ำแล้วซ้ำเล่า

สีหน้าของหลินมั่วเปลี่ยนไป หากเป็นเช่นนั้นก็ยากที่จะตามหาหลินซี

เมื่อชายทั้งสองเห็นสีหน้าของหลินมั่วผิดปกติ ชายคนหนึ่งจึงพูดทันทีว่า "แต่คุณหลิน คุณ... ไม่ต้องกังวล"

"ก่อนหน้านี้ ซ่งรุยเจ๋อสั่งให้คนเหล่านั้นซ่อนตัวหลินซีไว้ก่อน"

“เมื่อเขาต้องการเขาจะติดต่อคนเหล่านั้นให้ส่งตัวหลินซีมาให้”

“ซ่งรุ่ยเจ๋อต้องรู้ว่าคนพวกนี้อยู่ที่ไหน!”

สีหน้าของหลินมั่วก็เปลี่ยนไป ฤทธิ์ยาพิษของซ่งรุ่ยเจ๋อและพวกออกฤทธิ์แล้วตอนนี้อาจจะตายไปหมดแล้ว!

เขารีบวิ่งออกจากโรงงาน หยิบโทรศัพท์โทรหาเหลาหู่ให้รักษาชีวิตซ่งรุ่ยเจ๋ออย่างสุดความสามารถและรีบขับรถไปที่นั่น

แต่หลินมั่วช้าไปก้าวหนึ่ง

เมื่อเขาไปถึงที่นั่นซ่งรุ่ยเจ๋อและพวกตัวเย็นไปหมดแล้ว

แม้ว่าหลินมั่วจะเก่งสักแค่ไหนก็ไม่สามารถทำให้พวกเขาฟื้นมาได้

เมื่อมองศพของคนเหล่านี้สีหน้าของหลินมั่วเครียดมาก

หรือว่าเขาจะไม่สามารถเอาตัวหลินซีกลับมาได้แล้ว?