หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1299

“ไอ้บ้า อย่าตายนะ!”

“ถ้าตายฉันต้องชดใช้!”

ชายคนนั้นด่าและเข้าไปตรวจการหายใจของเด็กแล้วถอนหายใจด้วยความโล่งอก

หลังจากนั้นเขาก็ถีบเด็กอย่างแรง "ถือว่าแกโชคดี"

“รอให้ดีขึ้นฉันค่อยเฆี่ยนแก!”

ชายที่อยู่ข้างๆ เห็นเหตุการณ์แบบนี้จนชินแล้ว

ชายคนหนึ่งที่มีบานบนใบหน้าโบกมือและพูดว่า "พอแล้วอย่าตีให้ตายเลย!"

“ถ้าตายก็ขายอวัยวะไม่ได้อีก!”

รถตู้ขับเข้าไปในสนามคนเหล่านั้นลงจากรถ ทักทายคนที่อยู่ในสนามและลากเด็กๆ บนรถออกมาด้วย

ชายไฝดำถามว่า "รายได้วันนี้เป็นยังไงบ้าง"

คนที่ลงจากรถตู้ "รายได้โอเค"

“แต่ว่าไอ้เด็กสองคนนี้ต้องสั่งสอนหน่อย!”

ชายไฝดำ "เกิดอะไร?"

ผู้ชาย "แม่งเอ้ยไอ้เด็กนี่แอบเอาของกินมาให้ไอ้เด็กนั่น"

“ถ้ามีคนเห็นจะเป็นยังไง?”

“อีกอย่างฉันได้ยินมาว่าวันนี้มีคนโง่เอาเงินให้เงินมันหลายร้อย”

“มันไม่เอาแล้วไปคืน？”

“แกว่าแบบนี้ควรโดนตีไหม?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ชายไฝดำก็รู้สึกหงุดหงิดและตบโต๊ะและยืนขึ้นทันที "แม่งเอ้ย ไอ้เด็กนี่ไม่อยากอยู่แล้วใช่ไหม?"

“เอามันมาแขวนวันนี้ฉันจะตีมันให้ตาย!”

เด็กหญิงร้องไห้ทันที เธอคุกเข่าลงบนพื้นและกอดขาชายไฝดำ "ลุง ลุง น้องชายหนูไม่ได้กินข้าวมาทั้งวันหนูเลยเอาให้กิน ต่อไปหนูไม่กล้าทำอีกแล้ว.. "

"ยกโทษให้หนูด้วย..."

เด็กหญิงร้องไห้และร้องขอความเมตตาแล้วเด็กชายคนนั้นก็คลานเข้าไปกอดขาของชายไฝดำและขอร้อง

ชายไฝดำเตะเด็กชายกระเด็นออกไป "ให้ตายสิ!"

“แกยังกล้าขอร้องเพื่อเธอ? เดี๋ยวฉันจะตีแกด้วย!”

ขณะพูดเขาเอามือหนึ่งอุ้มเด็กหญิงมือหนึ่งอุ้มเด็กชายและแขวนทั้งสองไว้บนโครงเหล็ก

ชายไฝดำชี้หน้าหลินโม่และตะโกนว่า "โอ้ แม่งเอ้ยโม้เก่งจริงๆ!"

“แม่งเอ้ยไม่ส่องดูกระจกดูตัวเอง จะเอาชีวิตพวกกู”

"ฉันจะบอกแกให้ว่าวันนี้เข้ามาที่นี่แล้วแม้แกจะเป็นราชาแห่งสวรรค์ก็อย่าคิดว่าจะรอดออกไป!"

“ฆ่ามัน!”

เสียงตะโกนด้วยความโกรธของชายไฝดำ คนหกหรือเจ็ดคนที่อยู่ข้างๆ เขาก็ลุกขึ้นทันที

หลายคนดึงมีดสั้นและมีดพร้าออกมากจากตัว คนเหล่านี้ล้วนเป็นอันธพาลและแสดงออกชัดเจนว่าจะฆ่าหลินมั่วให้ตายที่นี่

เด็กหญิงที่อยู่ด้านหลังจำหลินมั่วได้ เธอตกใจมาก "ลุง ลุง รีบหนีไป ... "

"พวกมันจะฆ่าลุง รีบหนีไป..."

หลินมั่วมองเด็กหญิงหัวใจก็สั่นไหว

เด็กน้องที่น่าสงสารคนนี้เธอยังเป็นห่วงคนอื่นอีกเหรอ?

เขาลูบหัวสาวน้อยอย่างแผ่วเบา

แล้วพูดว่า "ไม่ต้องกลัวลุงจะปกป้องพวกหนูเอง!"

“เด็กดี หลับตาแล้วอย่ามอง!”