หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1301

จู่ๆ เท้าของหลินมั่วที่เหยียบบาดแผลของไฝดำเอาไว้ก็ออกแรงมากยิ่งขึ้น

ไฝดำเจ็บจนแทบจะเป็นลมไป

หลินมั่ว “ฉันถามนาย ไม่ได้ให้นายมาถามฉัน!”

ไฝดำรีบพูดขึ้น “ลูกพี่ ผม...ผมผิดไปแล้วครับ...”

“ผม...ผมไม่รู้จักลิงผอมจริงๆ ครับ...”

สายตาของหลินมั่วเย็นยะเยือกขึ้นมาทันที “ดูท่านายคงจะอยากตายจริงๆ สินะ!”

“ได้ ฉันจะทำให้นายสมหวังเอง!”

“นายไม่ตอบ ฉันไปถามพวกของนายเอาก็ได้”

“ใครตอบก็รอดไป!”

พูดจบเขาก็ลุกยืนขึ้นและมองไปยังคนอื่นๆ “มีใครไม่อยากตายไหม”

มีหลายคนที่ตะโกนขึ้นมาทันที “ลูกพี่ครับ ผมรู้ ผมรู้ครับ...”

เมื่อเห็นว่าเป็นแบบนั้น ไฝดำก็กระวนกระวายมาก เขารีบพูดขึ้นมา “ลูกพี่ครับ ผม...ผมรู้ดีที่สุดครับ ผมรู้สถานการณ์ของลิงผอมดีที่สุด”

“เมื่อก่อนผมติดตามเขา ตอนนี้เขาก็ยังเป็นลูกพี่ของพวกเราอยู่”

“คนพวกนี้เคยเห็นแค่ด้านเดียวของเขาเท่านั้น พวกเขา...พวกเขารู้เยอะไม่เท่าผมหรอกครับ...”

หลินมั่วมองไปที่ไฝดำ “งั้นหรือ”

“พูดแบบนี้แสดงว่านายยอมพูดแล้วงั้นสิ!”

ไฝดำหน้าซีดเซียว “ลูกพี่ครับ ผม...ผมยอมบอกก็ได้ครับ”

“แต่พี่สามารถรับประกันความปลอดภัยของผมได้ไหมครับ”

“คนของลิงผอมพวกนั้น ฆ่า...ฆ่าคนได้อย่างง่ายดาย...”

“ถ้าเกิดพวกเขารู้ว่าผมเป็นคนหักหลังพวกเขาละก็ คะ ครอบครัวของผมต้องตายกันหมดแน่ๆ!”

หลินมั่วมีสีหน้าสงบนิ่ง “สบายใจได้”

“หลังจากที่ฉันหาพวกเขาเจอ พวกเขาตายแน่”

“ไม่มีใครมาแก้แค้นนายได้หรอก!”

ไฝดำเบิกตากว้างและมองไปยังหลินมั่วอย่างไม่เชื่อสายตา

“พี่…พี่จะแก้แค้นพวกเขาหรือ”

หลินมั่วขมวดคิ้ว “ฉันบอกแล้วว่าไม่ให้นายถามฉัน ฉันเป็นคนถามนาย!”

ไฝดำพูดขึ้นเบาๆ “ลูกพี่ พี่รู้ว่าพวกของลิงผอมเขาทำอะไรบ้างไหมครับ”

หลินมั่วไม่ได้ตอบอะไร จากนั้นหนานป้าเทียนก็ยื่นแฟ้มเอกสารให้เขา เป็นการบันทึกที่ไม่ได้ละเอียดมากเท่าไรนัก

ไฝดำ “หลักๆ แล้วพวกเขาทำงานเกี่ยวกับค้าอวัยวะครับ”

“แต่หลังจากที่มีคนถูกลักพาตัวมา โดยทั่วไปแล้วการที่จะหาผู้รับซื้อที่เหมาะสมได้ จะไม่ใช่ในเวลาอันรวดเร็ว”

“เรื่องแบบนี้ต้องใช้เวลาสักพักครับ”

“แต่ถ้าเก็บไว้เรื่อยๆ ก็จะต้องเสียเงินไปเรื่อยๆ”

“พวกเขาก็เลยให้คนพวกนี้ออกมาหาเงิน”

“พวกเรา…พวกเราเช่าเด็กๆ พวกนี้มาจากพวกเขาครับ”

“ตัดมือตัดเท้าของพวกเขาและให้พวกเขาออกไปหาเงิน”

“บางคนที่ปากหวานหน่อย หน้าตาน่ารักหน่อยก็จะโชคดีหน่อยครับ สามารถให้ไปขายดอกไม้อะไรพวกนี้ได้”

“ลูกพี่ พวกเขา...พวกเราไม่ได้ทำอาชีพนี้จริงๆ ครับ พวกเราเป็นแค่พ่อค้ามือสองเท่านั้น”

“เรื่องที่พวกเขาทำไม้เกี่ยวอะไรกับพวกเราจริงๆ...”