หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1312

หลินมั่วถามสถานการณ์ของชั้น9 มาจากปากของพี่เสือดาว

ชั้น 9 เป็นพื้นที่ส่วนตัวของคุณชายเฝิง ถ้าไม่มีคำเชิญ ใครก็ไม่สามารถเข้าไปได้

พี่เสือดาวกับคุณชายเฝิงเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องกัน อีกทั้งยังเป็นบอดี้การ์ดของคุณชายเฝิงด้วย เขาจึงสามารถเข้าออกชั้น 9 ได้ตามใจ

หลินมั่วจับพี่เสือดาวขึ้นมาให้พาไปยังชั้น9

ชีวิตของพี่เสือดาวอยู่ในกำมือของพี่เสือดาว เขาจึงไม่กล้าขัดคำสั่งและพาหลินมั่วขึ้นไปยังชั้นบน

หน้าลิฟต์มีการรักษาความปลอดภัยอยู่ แต่เมื่อเห็นว่าเป็นคนที่พี่เสือดาวพามาด้วยตัวเองจึงไม่ได้สนใจอะไร

พวกเขาเข้าไปในลิฟต์และตรงไปที่ชั้น9

ที่ทางออกไปยังชั้น9 มีชายหนุ่มร่างกำยำคอยเฝ้าอยู่

เมื่อเห็นว่าพี่เสือดาวมา เขาก็พูดทักทายอย่างยิ้มแย้มทันที

ขณะนั้นเอง จู่ๆ พี่เสือดาวก็พุ่งตัวไปด้านหน้าและตะโกนขึ้นมา “ขวางมันไว้!”

“มันจะมาอาละวาดที่นี่!”

พี่เสือดาวคิดว่าวิ่งหนีออกมาอย่างกะทันหันแบบนี้จะทำให้หนีจากหลินมั่วพ้น

แต่เขาก็ประเมินหลินมั่วต่ำไป

เขาเพิ่งจะวิ่งออกไปได้ก้าวเดียว หลินมั่วก็จับที่คอของเขาไว้และดึงกลับมาที่ตัวเอง

สีหน้าของพี่เสือดาวเปลี่ยนไปทันที เขารีบตะโกนขึ้นมา “ลูกพี่ครับ ปล่อยผม..”

หลินมั่วไม่ให้โอกาสเขาพูดแม้แต่นิดเดียว หลินมั่วหยิบกริชขึ้นมาปาดไปที่คอของเขา

พี่เสือดาวกุมคอเปื้อนเลือดของตัวเองไว้และค่อยๆ ล้มลงกับพื้นด้วยสีหน้าไม่ยอม

ตอนนั้นเอง ชายร่างกำยำคนนั้นก็ได้สติ

แต่หลินมั่วก็พุ่งตัวเข้าไป กริชในมือของเขาได้เปลี่ยนเป็นกริชมรณะ ตัดคอของคนนั้นไปอย่างง่ายดาย

สุดท้ายก็ไม่มีใครได้ส่งเสียงออกมา ทุกคนต่างถูกหลินมั่วจัดการจนล้มกองกับพื้น

หลังจากหลินมั่วจัดการกับคนเหล่านั้นเสร็จแล้ว เขาก็เดินต่อไปด้านหน้าอย่างเงียบกริบ

เมื่อผ่านโถงทางเดินไป ก็มาถึงยังตรงกลางของห้องโถงใหญ่

ภายในห้องโถงใหญ่เปิดเพลงเสียงดังสนั่น

หลินมั่วมองดูและเห็นว่าด้านในมีคนอยู่สิบคน

ส่วนใหญ่เป็นหญิงสาวที่แทบจะไม่สวมเสื้อผ้าอะไรเลย และบิดตัวไปตามเสียงเพลงอย่างบ้าคลั่ง

ในนั้นมีชายหนุ่มเพียงแค่หกถึงเจ็ดคนเท่านั้น ด้านข้างของเขาล้อมรอบไปด้วยหญิงสาว

ชายคนหนึ่งสังเกตเห็นหลินมั่ว เขาชี้นิ้วมาที่หลินมั่วและก่นด่า “มึงเป็นใครวะ”

“อยากตายหรือไง”

“ไม่เห็นหรือว่ากำลังสนุกอยู่ นายปิดเพลงทำบ้าอะไรวะ”

หลินมั่วไม่ได้สนใจเขา เขาเดินตรงไปยังใจกลางของห้องโถงใหญ่ สายตาของเขาจ้องไปที่ลิงผอมเขม็ง

“รู้จักฉันไหม”

หลินมั่วถามขึ้น

ทุกคนมองไปยังลิงผอมอย่างพร้อมเพรียง คุณชายเฝิงขมวดคิ้วขึ้น “เจ้าลิง เพื่อนนายหรือ”

ลิงผอมรีบโบกมือทันที “คุณชายเฝิง ผมไม่รู้จักนะครับ”

“นี่ไอ้หนุ่ม นายเป็นใครวะ”

หลินมั่วจ้องเขานิ่งและพูดอย่างเชื่องช้า “ฉันบอกไปแล้วว่าให้คืนน้องสาวฉันมา แล้วฉันจะให้แกร้อยล้าน!”

“แต่แกบอกว่าให้ฉันหายนายให้เจอแล้วค่อยว่ากัน!”

“ตอนนี้ฉันหานายเจอแล้ว เราน่าจะมาคุยกันสักหน่อยหรือเปล่า”