หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1312

หลินมั่วถามสถานการณ์ของชั้น9 มาจากปากของพี่เสือดาว

ชั้น 9 เป็นพื้นที่ส่วนตัวของคุณชายเฝิง ถ้าไม่มีคำเชิญ ใครก็ไม่สามารถเข้าไปได้

พี่เสือดาวกับคุณชายเฝิงเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องกัน อีกทั้งยังเป็นบอดี้การ์ดของคุณชายเฝิงด้วย เขาจึงสามารถเข้าออกชั้น 9 ได้ตามใจ

หลินมั่วจับพี่เสือดาวขึ้นมาให้พาไปยังชั้น9

ชีวิตของพี่เสือดาวอยู่ในกำมือของพี่เสือดาว เขาจึงไม่กล้าขัดคำสั่งและพาหลินมั่วขึ้นไปยังชั้นบน

หน้าลิฟต์มีการรักษาความปลอดภัยอยู่ แต่เมื่อเห็นว่าเป็นคนที่พี่เสือดาวพามาด้วยตัวเองจึงไม่ได้สนใจอะไร

พวกเขาเข้าไปในลิฟต์และตรงไปที่ชั้น9

ที่ทางออกไปยังชั้น9 มีชายหนุ่มร่างกำยำคอยเฝ้าอยู่

เมื่อเห็นว่าพี่เสือดาวมา เขาก็พูดทักทายอย่างยิ้มแย้มทันที

ขณะนั้นเอง จู่ๆ พี่เสือดาวก็พุ่งตัวไปด้านหน้าและตะโกนขึ้นมา “ขวางมันไว้!”

“มันจะมาอาละวาดที่นี่!”

พี่เสือดาวคิดว่าวิ่งหนีออกมาอย่างกะทันหันแบบนี้จะทำให้หนีจากหลินมั่วพ้น

แต่เขาก็ประเมินหลินมั่วต่ำไป

เขาเพิ่งจะวิ่งออกไปได้ก้าวเดียว หลินมั่วก็จับที่คอของเขาไว้และดึงกลับมาที่ตัวเอง

สีหน้าของพี่เสือดาวเปลี่ยนไปทันที เขารีบตะโกนขึ้นมา “ลูกพี่ครับ ปล่อยผม..”

หลินมั่วไม่ให้โอกาสเขาพูดแม้แต่นิดเดียว หลินมั่วหยิบกริชขึ้นมาปาดไปที่คอของเขา

พี่เสือดาวกุมคอเปื้อนเลือดของตัวเองไว้และค่อยๆ ล้มลงกับพื้นด้วยสีหน้าไม่ยอม

ตอนนั้นเอง ชายร่างกำยำคนนั้นก็ได้สติ

แต่หลินมั่วก็พุ่งตัวเข้าไป กริชในมือของเขาได้เปลี่ยนเป็นกริชมรณะ ตัดคอของคนนั้นไปอย่างง่ายดาย

สุดท้ายก็ไม่มีใครได้ส่งเสียงออกมา ทุกคนต่างถูกหลินมั่วจัดการจนล้มกองกับพื้น

หลังจากหลินมั่วจัดการกับคนเหล่านั้นเสร็จแล้ว เขาก็เดินต่อไปด้านหน้าอย่างเงียบกริบ

เมื่อผ่านโถงทางเดินไป ก็มาถึงยังตรงกลางของห้องโถงใหญ่

ภายในห้องโถงใหญ่เปิดเพลงเสียงดังสนั่น

หลินมั่วมองดูและเห็นว่าด้านในมีคนอยู่สิบคน

ส่วนใหญ่เป็นหญิงสาวที่แทบจะไม่สวมเสื้อผ้าอะไรเลย และบิดตัวไปตามเสียงเพลงอย่างบ้าคลั่ง

ในนั้นมีชายหนุ่มเพียงแค่หกถึงเจ็ดคนเท่านั้น ด้านข้างของเขาล้อมรอบไปด้วยหญิงสาว