หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1314

หมัดของหลินมั่วทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องตกตะลึง

ไม่มีใครคิดว่าหลินมั่วจะมีความสามารถขนาดนี้ แค่คนคนเดียวก็สามารถล้มชายร่างกำยำได้สองคนแบบนี้

คุณชายเฝิงชะงักไป “มีความสามารถดีนี่!”

“เหอะ แต่นายแค่คนเดียวจะชนะได้สักกี่คนกัน!”

“เข้ามาพร้อมกันเลย ฆ่ามันซะ!”

คนยี่สิบกว่าคนด้านหลังคุณชายเฝิงพุ่งตัวเข้ามาพร้อมกัน

ยี่สิบคนนี้ไม่เหมือนกับเหล่าแก๊งค้ามนุษย์ที่หลินมั่วจัดการไป

เห็นได้ชัดว่าคนพวกนี้ฝึกศิลปวิทยายุทธ์มา และมีความสามารถกันทุกคน

หลินมั่วไม่กล้าประมาท เขาถือกริชและพุ่งตัวเข้าไปต่อสู้กับพวกเขา

ตอนนี้หลินมั่วลงมืออย่างโหดเหี้ยม ทุกคนที่ถูกเขาต่อยจะสูญเสียการเคลื่อนไหวไป

สุดท้ายไหล่ของหลินมั่วก็ถูกฟัน ร่างกายถูกกระแทกหลายครั้ง

ส่วนบอดี้การ์ดของคุณชายเฝิงกลับถูกหลินมั่วจัดการจนล้มลงกับพื้นทั้งหมด

หนึ่งในสามของพวกเขาตายเพราะถูกฟันคอ ส่วนคนที่เหลือถ้าไม่ถูกหักแขนหักขา เส้นเอ็นก็ถูกกริชของหลินมั่วตัดจนขาด

ถึงอย่างไร บอดี้การ์ดทั้งยี่สิบคนก็ไม่มีแรงจะสู้กลับแล้ว

เดิมทีคุณชายเฝิงที่นั่งลำพองใจอยู่บนโซฟา กับลิงผอมที่ยิ้มเย้ยหยันอยู่ตลอดเวลา

พอบอดี้การ์ดเริ่มล้มลงมากขึ้นเรื่อยๆ คุณชายเฝิงก็ลุกขึ้นมา

เขาชี้ไปที่หลินมั่วและตะโกนขึ้นมา “นาย...นายเป็นใครกันแน่”

หลินมั่วพูดเสียงเรียบ “ฉันชื่อหลินมั่ว!”

คุณชายเฝิงขมวดคิ้วขึ้นมา “หลินมั่ว? หลินมั่ว? ทำไมถึงฟังดูคุ้นขนาดนี้”

จู่ๆ ชายที่อยู่ด้านข้างก็พูดขึ้นมาเบาๆ “หลินมั่วที่อยู่เมืองก่วงหยาง?”

“นั่นมัน...นั่นมันคนที่ฆ่าฮั่วเทียนเฉิงไปไม่ใช่หรือ”

สีหน้าของคุณชายเฝิงเปลี่ยนไปทันที เขาเบิกตากว้าง “นาย...นายคือหลินมั่วคนที่ฆ่าฮั่วเทียนเฉิงงั้นหรือ”

หลินมั่วพยักหน้าอย่างช้าๆ

สีหน้าของคุณชายเฝิงเปลี่ยนไปอีกครั้งหนึ่ง

“ฉันจะ...”

หลินมั่วตบหน้าเขาไปหนึ่งทีด้วยความโมโห ทำเอาคุณชายเฝิงล้มลงไปกองกับพื้นทันที

คุณชายเฝิงโกรธมาก “นี่นายกล้าตีฉัน...”

หลินมั่วเตะไปที่กระดูกขาของเขาอีกครั้งหนึ่ง จนกระดูกเขาหัก

คุณชายเฝิงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและฟุบลงกับพื้น ลุกขึ้นมาไม่ได้

ทุกคนกลัวจนตัวสั่น นั่นเป็นถึงคุณชายเฝิงแห่งตระกูลเฝิงเชียวนะ

นึกไม่ถึงว่าหลินมั่วจะกล้าทำร้ายเขาแบบนี้

หลินมั่วเดินไปด้านหน้าของลิงผอม

ตอนนี้ลิงผอมกลัวจนฉี่จะราดอยู่แล้ว เขารีบขอร้องอ้อนวอน “ลูกพี่ ลูกพี่ครับ ผมผิดไปแล้วครับ ปล่อยผมไปเถอะครับ ต่อไปนี้ผมจะไม่ทำอีกแล้ว...”

หลินมั่วจ้องไปที่เขาพร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันให้โอกาสนายไปแล้ว แต่นายเป็นคนปฏิเสธเอง!”

“ฉันบอกให้นายคืนน้องสาวฉันมา แต่นายกลับบอกให้ฉันมาหานายเอง”

“ตอนนี้ฉันมาหานายแล้ว นายว่าฉันจะปล่อยนายไปไหม”