หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1343

จากนั้น เก้าตระกูลหลักร่วมมือกันเข้าควบคุมทุกอย่างในตระกูลเฝิงอย่างรวดเร็ว

สมาชิกระดับสูงของตระกูลเฝิงเหล่านั้นจะถูกฆ่าทิ้งทั้งหมด

แล้วสมาชิกคนอื่นๆ ก็จะถูกไล่ออกจากมณฑลก่วง

ถ้าหลินมั่วมาจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเองอาจจะต้องใช้เวลามากแน่ๆ

แต่ถ้ามอบหมายให้ตระกูลหลักทั้งสิบไปทำ มันก็เป็นเรื่องง่ายดาย

เพราะตระกูลหลักทั้งสิบรู้จักตระกูลเฝิงเป็นอย่างดี

หลินมั่วไม่ได้อยู่ที่นี่ต่อ เมื่อเขามอบหมายงานเสร็จก็จากไปพร้อมกับไท่จื่อ

ทันทีที่มาถึงชั้นล่างและขึ้นรถของไท่จื่อ สีหน้าของหลินมั่วก็ซีดลงทันที

ฤทธิ์ของยาเลือดลมได้หมดลง หลินมั่วในตอนนี้หมดเรี่ยวแรงและไม่มีแรงต่อสู้ได้อีก

เมื่อครู่ตอนชั้นบน เขาแทบจะพยุงตัวเองไม่อยู่

หากหัวหน้าตระกูลหลักทั้งสิบนั้นบ้าบิ่นสักหน่อย ต้องการฆ่าเขาอย่างสุดชีวิต เขาคงไร้พลังที่จะต่อสู้กลับ

อย่างไรก็ตาม มีไท่จื่อที่อยู่เคียงข้างเขา คนเหล่านี้ก็คงไม่กล้าทำเช่นนั้น

ไท่จื่อประคับประคองหลินมั่ว และหลังจากนั้นไม่นาน หลินมั่วถึงฟื้นฟูพละกำลังได้บ้างเล็กน้อย

"ไท่จื่อ ขอบคุณคุณนะ! "

หลินมั่วกล่าวด้วยใจจริง

ไท่จื่อช่วยเขาไว้มากจริงๆ หากครั้งนี้ไม่มีไท่จื่อ หลินมั่วจะรอดพ้นจากอันตรายได้หรือไม่นั้นคงพูดยาก

ไท่จื่อโบกมือ "ให้ตายเถอะ จะขอบคุณฉันทำไม"

"ดูถูกใครอยู่ฮะ? "

"ถึงฉันจะอารมณ์ร้ายไปหน่อย แต่กับสหายของตัวเอง ฉันยอมเสี่ยงตายได้"

"การไปให้ถึงจุดสูงสุดของมณฑลก่วงในวันนี้เป็นเรื่องสำคัญมาก ถ้าฉันไม่มาช่วยข่มให้นาย ฉันจะมีหน้ามาพูดว่าฉันเป็นสหายของนายได้ไง"

หลินมั่วยิ้ม ไท่จื่อเป็นคนที่ตรงไปตรงมาจริงๆ

ไท่จื่อพูดต่อ "อ้อ ใช่ ฉันมองดูไอ้แก่พวกนั้น ถึงพวกมันจะให้นายเป็นผู้นำมณฑลก่วง แต่สายตาของพวกเขาก็ยังค่อนข้างไม่พอใจ"

"ไว้เดี๋ยวฉันจะพาคนมาช่วยนายจัดการพวกมันให้เอาไหม"

หลินมั่วส่ายหัว "ไม่จำเป็น"

"ผมไม่ต้องการให้พวกเขาเชื่อฟังผม ผมแค่ต้องบอกให้พวกเขารู้ว่า ในตอนนี้พวกเขาทำอะไรผมไม่ได้ก็พอแล้ว! "

"พวกคุณต้องเข้าใจหลักความจริงที่ว่า ต้นไม้ที่โดดเด่นสูงกว่าต้นอื่นฉันใด ก็ย่อมมีโอกาสถูกลมพัดโค่นได้ง่ายฉันนั้น"

"มณฑลก่วงในปัจจุบัน หนานป้าเทียนจากไปแล้ว ทำให้ความแข็งแกร่งของตระกูลหลักทั้งสิบของเราได้รับความเสียหายอย่างมาก"

"พวกที่มีอำนาจที่อยู่รอบตัวเราทุกคนล้วนจ้องจะเขมือบเราทั้งนั้น"

"ในเวลานี้ ถ้าหลินมั่วผงาดขึ้นมา เขาจะกลายเป็นศัตรูของผู้มีอำนาจทั้งหมด"

"เราไม่จำเป็นต้องต่อสู้กับหลินมั่ว จะให้เขาเป็นผู้นำแล้วมันจะยังไงล่ะ ต่อไปเราสามารถหลบซ่อนอยู่ข้างหลังเขาได้ด้วยความสบายใจ และคอยดูเขาแก่งแย่งชิงดีกับตระกูลหลักและผู้ที่มีอำนาจของมณฑลอื่น"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนก็เข้าใจในทันทีและจู่ๆ ก็หัวเราะออกมา

"ผู้นำตระกูลหวัง คุณนี่มองการณ์ไกลจริงๆ"

"แบบนี้แล้ว หลินมั่วก็จะกลายเป็นเกราะกำบังของพวกเราไม่ใช่หรือ"

ชายคนหนึ่งหัวเราะเสียงดัง

หวังชิ่งอวิ๋นหัวเราะเยาะ "ไอ้หนุ่มน้อย ไม่รู้ที่ต่ำที่สูงเสียแล้ว คิดจริงๆ หรือว่าสามารถกดขี่ตระกูลหลักทั้งสิบได้? "

"เหอะ ยิ่งเขาอยู่ในตำแหน่งที่สูง ก็ยิ่งต้องแบกรับความรับผิดชอบมากขึ้น! "

"ถึงตอนนั้น ฉันจะดูว่าเขาจะตายยังไง! "