หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1345

หลินมั่วพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง ทั้งหมดนี้นี่ใครกัน

ในเวลานี้เอง เสวี่ยหลิงเอ๋อร์ถึงรู้ตัวว่าเข้าใจผิด เธอรีบลุกขึ้นยืน "โอ้ ฉันขอโทษ ฉันเข้าใจผิดเอง"

"เถ้าแก่หม่า ฉัน... ฉันน่าจะเข้าผิดห้อง"

"นี่...นี่ไม่ใช่ V88 เหรอ"

หลินมั่ว "นี่คือ V86! "

จู่ๆ ใบหน้าของเสวี่ยหลิงเอ๋อร์เต็มไปด้วยความเคอะเขิน "งั้น... งั้นฉันคงเดินเข้าผิดห้องจริงๆ"

"ขอโทษจริงๆ ที่หาเรื่องให้คุณ"

เธอรีบลุกขึ้นสวมแว่นกันแดดแล้วรีบออกไป

หม่าเทียนเฉิงนั้นชำเลืองมองที่หลินมั่ว "ไอ้หนู หยุดมองได้แล้ว! "

"นี่คือผู้หญิงของกู วันนี้เธอเสร็จกูแล้ว! "

"ไอ้กระจอกอย่างมึง เหอะ มึงไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิดเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้! "

หลินมั่วขมวดคิ้ว "เถ้าแก่หม่า ฉันกับคุณไม่มีความแค้นระหว่างกัน คุณมาพูดทำร้ายคนอื่นได้อย่างไรกัน"

"คุณก็ได้ยินเหมือนกันว่าคุณหลิงเอ๋อร์เข้าผิดห้อง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน"

หม่าเทียนเฉิงจ้องมองเขา "กูอยากจะด่ามึง มันจะทำไม ไม่พอใจเหรอ? "

"ให้ตายเถอะ มึงนี่ไม่ดูสารรูปตัวเองเลยนะว่าตัวเองเป็นยังไง ยังจะกล้าดีอีก"

"เชื่อไหมว่ากูจัดการจนมึงยอมจำนนได้! "

ใบหน้าของหลินมั่วเย็นชาเล็กน้อย "พูดให้มันดีๆ หน่อย! "

หม่าเทียนเฉิงโกรธ "กูจะพูดอะไรมันก็เรื่องของกู มึงเกี่ยวอะไร"

"เย็ดแม่ ต้องให้กูสั่งสอนสักหน่อยใช่ไหม"

ขณะที่หลินมั่วกำลังเกรี้ยวกราด เสวี่ยหลิงเอ๋อร์ก็เดินกลับมา

เธอรีบหยุดหม่าเทียนเฉิงและพูดด้วยรอยยิ้ม "เถ้าแก่หม่า เรื่องนี้เป็นความผิดของฉัน คุณอย่าโกรธเลย"

"งั้นเอางี้ เดี๋ยวฉันดื่มเป็นเพื่อนคุณสองแก้วจะได้หายโกรธ"

"พี่ชาย ขอโทษจริงๆ ที่สร้างปัญหาให้"

หลังจากพูดจบ เธอขยิบตาให้หลินมั่ว ส่งสัญญาณให้เขาอย่ามีเรื่องกับหม่าเทียนเฉิง

ในความคิดของเธอ หลินมั่วไม่สามารถที่จะสู้หม่าเทียนเฉิงได้เลย!

"กูเตือนมึงไว้นะ ส่งตัวมันมา เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับมึง"

"ไม่อย่างนั้นก็อย่าหาว่ากูไม่เกรงใจ! "

ขณะที่หม่าเทียนเฉิงพูด คนรอบตัวเขาก็เข้ามาล้อมรอบอย่างอุกอาจ

ท่าทีแบบนั้น เพียงแค่หม่าเทียนเฉิงออกคำสั่ง พวกเขาก็จะพุ่งเข้ามาทันที แล้วสั่งสอนหลินมั่ว

หลินมั่วขมวดคิ้ว เมื่อครู่เขากำลังระงับความโกรธไว้ และตอนนี้หม่าเทียนเฉิงมาหาเรื่องอีกครั้ง นี่มันแกว่งเท้าหาเสี้ยนไม่ใช่หรือ

"เถ้าแก่หม่า คุณมีคนเยอะขนาดนี้ แค่ผู้หญิงคนเดียวยังปล่อยให้คลาดสายตาไปได้ ยังกล้ามาตามหาตัวกับฉันงั้นเหรอ"

"ถ้าฉันเป็นคุณ คงจะหาส้วมแล้วมุดลงไปตายจะได้จบๆ"

"คุณยังจะมีหน้าออกมาโวยวาย เป็นอะไร กลัวคนอื่นไม่รู้เหรอ"

หลินมั่วพูดอย่างเย็นชา

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หม่าเทียนเฉิงก็เดินปรี่เข้ามาทันที ชี้ไปที่หลินมั่วและตะโกนว่า "ไอ้หนู มึงรนหาที่ตายใช่ไหม! "

"ได้ กูจะช่วยให้มึงสมปรารถนาเอง จัดการมัน! "

หม่าเทียนเฉิงโบกมือ และชายกำยำรอบๆ ตัวเขารีบกระโจนเข้าหาหลินมั่ว