หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1357

เสวี่ยหลิงเอ๋อร์ “ไม่ต้องมาโกหก!”

“ต้องเป็นเพราะแกวางยาพิษฉันแน่นอน ไอ้กุ๊ยตัวเหม็น แก...แกมันไม่ใช่คนดี!”

“ฉัน...ต่อให้ฉันต้องตาย ก็จะไม่มีวันยกโทษให้!”

หลินมั่วพูดไม่ออก ผู้หญิงคนนี้ เป็นโรคประสาทหลอนหรือเปล่า

“เชื่อหรือไม่เชื่อ ก็แล้วแต่คุณ!”

“ตอนนี้คุณไม่เป็นอะไรแล้ว ผมไปก่อนล่ะ”

หลินมั่วลุกขึ้นและต้องการจะเดินออกไป

เสวี่ยหลิงเอ๋อร์รีบพุ่งเข้าไปขวางเขาเอาไว้ “คิดจะหนีหรือ”

“อย่าหวัง!”

“วันนี้ ไม่ว่าใครก็ใครต้องตายกันไปข้าง!”

หลินมั่วแทบจะเป็นลม “เฮ้ คุณผู้หญิง คุณช่วยใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนแล้วค่อยมาคุยกันได้ไหม”

“เปลือยแบบนี้ มันดูดีหรือ”

เสวี่ยหลิงเอ๋อร์ทั้งอายทั้งโกรธ “ฉัน...ฉัน...ฉันถูกแกดูถูกป่นปี้แล้ว ยังต้องสนใจเรื่องนี้อีกหรือ”

“แก...”

หลินมั่วตัดบทเธอทันที “เราสองคนอย่ามัวแต่พูดพร่ำอยู่เลย”

“แบบนี้แล้วกัน คุณไปตรวจที่โรงพยาบาล ดูว่าคุณยังบริสุทธิ์อยู่หรือเปล่า ดีไหมล่ะ”

เสวี่ยหลิงเอ๋อร์ “ฉันไม่ไปตรวจหรอก ฉัน...”

“เดี๋ยวนะ แก...แก...แกว่าอะไรนะ”

“แกรู้ได้ยังไงว่าฉัน...”

หลินมั่วเบ้ปาก เอาจริงๆ เขาก็คิดไม่ถึงว่า เสวี่ยหลิงเอ๋อร์คนนี้จะยังคงบริสุทธิ์

ในวงการบันเทิงเสือสิงห์กระทิงแรด ผู้หญิงแบบนี้ นับว่าหาได้ยากจริงๆ

ใบหน้าของเสวี่ยหลิงเอ๋อร์แดงก่ำ เธอมีบุคลิกที่ค่อนข้างเย็นชา และเป็นปฏิปักษ์กับผู้ชายทุกคน

ดังนั้น ในหลายปีที่ผ่านมา แม้ว่าเธอจะคลุกคลีอยู่กับแสงสีและสถานเริงรมย์ แต่เธอยังคงวางตัวและรู้จักเอาตัวรอด

แต่เธอคาดไม่ถึงเลยว่า หลินมั่วจะมองออก!

ในขณะเดียวกัน เธอก็ยังคงรู้สึกไม่แน่ใจเท่าไหร่!

เนื่องจากร่างกายของเธอไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดใดๆ และก็ไม่ได้รู้สึกไม่สบายตัวอะไรเลย

ถ้าตัวเองออกไป แล้วเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ล่ะ เธอมิต้องเปลือยล่อนจ้อนอยู่ที่นี่หรอกหรือ

ก่อนหน้านี้เธอมีผู้จัดการคอยจัดการให้

แต่ว่าตอนนี้ไม่มีแล้ว หญิงสาวตัวคนเดียว อยู่ที่นี่ก็ไม่มีเพื่อน ไม่จบเห่เลยหรือ

หลินมั่วกลับเข้าไปนั่งในห้อง “ถ้าอย่างนั้น คุณห่อตัวด้วยผ้าห่มไปก่อน ผมจะให้คนเอาเสื้อผ้ามาให้”

เสวี่ยหลิงเอ๋อร์ห่อตัวด้วยผ้าห่มอยู่นานแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของหลินมั่ว สีหน้าของเธอก็รู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาทันที

นึกไปถึงเมื่อครู่นี้ที่เธอพยายามเข้าไปลุยกับหลินมั่วด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า เธอแทบอยากจะเอาหัวมุดแผ่นดินหนีจริงๆ

หลินมั่วโทรหาไท่จื่อ และไม่นาน ก็มีคนมาเคาะประตู

เมื่อเปิดประตู ก็เป็นหญิงสาวกลุ่มหนึ่งสวมชุดเครื่องแบบทำงาน แต่ละคนถือกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ในมือ

“คุณหลินคะ นี่เป็นเสื้อผ้าที่ไท่จื่อสั่งมาค่ะ”

พวกเราไม่แน่ใจว่าภรรยาของคุณต้องการไซส์และสไตล์ไหน พวกเราก็เลยนำชุดทั้งหมดในร้านมาให้คุณเลือกได้ตามใจชอบเลยค่ะ”

หลังจากที่หญิงสาวเหล่านี้พูดจบ พวกเธอก็ตรงเข้าไปในห้อง หยิบเสื้อผ้าทั้งหมดออกมาจัดวาง และไม่นานในห้องก็เต็มไปด้วยเสื้อผ้า

หลินมั่วเหลือบมอง เสื้อผ้าเหล่านั้นล้วนเป็นสินค้าหรูหราระดับไฮเอนด์ทั้งสิ้น

ไม่ว่าจะหยิบชุดไหนออกมา แต่ละชุดนั้นราคาไม่ต่ำกว่าแสนเลย!