หลินมั่วถอยหลังไปสองก้าว จากนั้นก็หยิบยาเม็ดออกมาแล้วยัดเข้าปาก ก่อนที่จะเข้าไปในห้อง
ภายในห้อง เสวี่ยหลิงเอ๋อร์กำลังนอนสลบไสลอยู่ที่พื้น สีหน้าซีดเซียว ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไร
หลินมั่วรีบวิ่งไปที่หน้าต่าง เงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นเพียงเชือกเส้นหนึ่งอยู่ข้างนอก
ที่ปลายเชือกด้านล่าง มีชายชุดดำคนหนึ่ง กำลังไต่ลงไปด้านล่างด้วยเชือกเส้นนั้นจนลงไปถึงชั้นหนึ่งแล้ว
ชายในชุดดำปกปิดใบหน้าของเขา เขาและหลินมั่วมองหน้ากัน จากนั้นก็หันหลังกลับและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เมื่อครู่นี้ชายชุดดำคนนี้ซ่อนตัวอยู่นอกหน้าต่าง และเป่าแก๊สพิษเข้ามาในห้อง
เดิมทีเขาคิดว่าหลินมั่วจะเป็นคนที่เข้ามาในห้อง และเนื่องจากแก๊สพิษนี้ไม่มีสีไม่มีกลิ่น หากหลินมั่วบุ่มบ่ามเข้ามาจริงๆ คาดว่าเขาจะได้รับอันตรายได้
ผลก็คือ เป็นเพราะเกิดเรื่องเมื่อครู่นี้ขึ้นเสียก่อน คนที่เข้ามาในห้องก่อนจึงกลายเป็นเสวี่ยหลิงเอ๋อร์
เสวี่ยหลิงเอ๋อร์นั้นไม่มีความสามารถเช่นเดียวกับหลินมั่ว เธอจึงได้รับพิษเข้าไปเต็มๆ จนสลบไป
เดิมทีหลินมั่วต้องการที่จะไล่ล่าชายคนนั้น แต่จู่ๆ เสวี่ยหลิงเอ๋อร์ก็ส่งเสียงขึ้น
เขาหันกลับไปมอง ก็พบว่าเสวี่ยหลิงเอ๋อร์กำลังจับคอของตัวเองด้วยมือทั้งสองข้าง ราวกับว่ากำลังเจ็บปวดอย่างมาก
หลินมั่วลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะกลับเข้ามา
ขั้นแรกเขาเปิดหน้าต่างเพื่อระบายอากาศในห้องก่อน
จากนั้นก็อุ้มเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ไปที่เตียง แล้วตรวจชีพจรของเธอ ก็พบว่าพิษนั้นเข้าไปลึกแล้ว
หลินมั่วจึงจับให้เสวี่ยหลิงเอ๋อร์ทานยาเม็ดหนึ่ง เพื่อช่วยชีวิตเธอเอาไว้ชั่วคราว
หลังจากนั้น หลินมั่วก็ฉีกเสื้อผ้าที่เธอเพิ่งสวมไปเรียบร้อยออกจนหมด เผยให้เห็นร่างกายทั้งร่างของเธอ
หลินมั่วหยิบเข็มเงินออกมาด้วยสายตาที่แน่วแน่ ฝังลงจุดฝังเข็มสำคัญหลายจุดบนร่างกายของเธอ
หลังจากนั้น หลินมั่วก็วางมือไว้บนศีรษะของเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ แล้วถ่ายพลังเคล็ดวิชานิรมิตเข้าสู่ร่างกาย เพื่อขับพิษออกจากร่างกายของเธอทีละน้อย
เพียงไม่นาน ทั้งตัวของเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ก็ปล่อยควันออกมา ซึ่งก็คือแก๊สพิษ
พิษชนิดนี้มีฤทธิ์รุนแรงมาก เวลาขับพิษ ร่างกายต้องไม่มีสิ่งกีดขวางใดๆ
หากสวมเสื้อผ้า ก็จะไม่สามารถกำจัดพิษออกมาได้
ผ่านไปครึ่งชั่วโมงเต็ม พิษในร่างกายของเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ก็ถูกขับออกมาจนหมด!
แม้กระนั้น หลินมั่วก็ยังไม่ประมาท
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...