ความจริง ห้องนี้เป็นห้องที่หม่าเทียนเฉิงตั้งใจจัดเตรียมไว้เป็นพิเศษ
เขาเข้าใจว่าหลินมั่วชอบเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ ดังนั้นจึงตั้งใจจัดแจงให้คนไปเตรียมห้อง เพื่อให้เสวี่ยหลิงเอ๋อร์ขึ้นมาพักผ่อนที่ห้องก่อน ซึ่งจริงๆ แล้วคือตั้งใจจะให้เสวี่ยหลิงเอ๋อร์ขึ้นมารอหลินมั่ว
หลังจากนั้น เขาก็พาหลินมั่วขึ้นมา และพาหลินมั่วมาที่ห้องนี้โดยตรง ในใจยอมรับกลายๆ แล้วว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์กัน
แต่แท้จริงแล้วความสัมพันธ์ของหลินมั่วและเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ไม่ได้ถึงขั้นนั้นเลย
เสวี่ยหลิงเอ๋อร์นั้นวุ่นวายมาทั้งวัน เธอรู้สึกเหนื่อยล้ามาก เมื่อเข้ามาถึงในห้องก็ต้องการอาบน้ำและเข้านอนเลย ไม่คิดเลยว่าจะมีคนอื่นเข้ามาในห้อง
แม้แต่หลินมั่วเองก็ไม่คาดคิดเลยว่า หม่าเทียนเฉิงจะจัดเตรียมห้องที่มีคนพักอยู่แล้วมาให้เขา
ดังนั้น ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด ทั้งสองจึงได้พบกันเช่นนี้
เสวี่ยหลิงเอ๋อร์ใช้มือข้างหนึ่งปิดหน้าอกของเธอ ส่วนมืออีกข้างหนึ่งชี้มาที่หลินมั่ว แล้วกรีดร้องอย่างต่อเนื่องราวกับเธอได้เจอเข้ากับอันธพาลอย่างนั้น
หลินมั่วก็ตะลึงเช่นกัน “คุณ...อย่าเพิ่งตกใจ ผมไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่นี่...”
เขายังไม่ทันจะพูดจบ ผ้าขนหนูอาบน้ำของเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ที่ม้วนอยู่ก็คลายออก ทำให้มันหลุดร่วงลงมาเกินกว่าครึ่ง
ร่างกายอันสมบูรณ์แบบของเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ ขณะนี้ มันได้ถูกเปิดเผยอยู่ต่อหน้าหลินมั่วแล้ว
ทันใดนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างในห้องก็นิ่งไม่ไหวติง
คนทั้งสองกำลังตกตะลึง และในสถานการณ์เช่นนี้ ทำให้ทั้งคู่รู้สึกเก้อเขินมากขึ้นไปอีก
หลินมั่วรีบถอดเสื้อคลุมของตัวเองออกมา เพื่อจะช่วยเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ปกปิดร่างกายของเธอ
ทว่าการกระทำของเขานี้ กลับทำให้เสวี่ยหลิงเอ๋อร์เข้าใจว่า เขาคิดจะลวนลามเธอ
“หา ไอ้คนเลว ฉันสู้ตายนะ!”
เสวี่ยหลิงเอ๋อร์ร้องตะโกนออกมา แล้วยกเท้าขึ้นเตรียมถีบไปที่เป้ากางเกงของหลินมั่ว
หากเป็นคนอื่น หลินมั่วก็คงจะถีบกลับไปอย่างแน่นอน
แต่นี่เป็นหญิงสาวที่ไม่ได้มีเรื่องขุ่นเคืองใจหรือบาดหมางกันมา อีกทั้ง หลินมั่วเองก็ไม่อยากที่จะมีเรื่องข้องเกี่ยวกับเธอ
เมื่อไม่มีทางเลือก เขาจึงทำได้เพียงหลบหลีกเท่านั้น
แต่ทันทีที่เขาหลบ เสวี่ยหลิงเอ๋อร์ก็พลาด
เธอถีบมาด้านหน้าด้วยแรงทั้งหมดที่มี แต่ถีบไม่ถูกตัวคน ทำให้ตัวของเธอโซเซไปด้านหน้า แล้วล้มคว่ำลงกับพื้นเสียงดังโครม ลงไปนอนอ้าซ่าอยู่ที่พื้นทันที
คราวนี้ เนื้อหนังของเธอกลับถูกเปิดเผยออกมามากขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...