หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1354

สีหน้าของหม่าเทียนเฉิงเปลี่ยนทันใด เขามองหลินมั่วด้วยความหวาดกลัว สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

“คุณหลิน คุณ...คุณพูดอะไรนะครับ”

“คอยจับตาดูตระกูลหลักทั้งสิบ”

“ทำไม”

“ตระกูลหลักทั้งสิบ ตอนนี้ล้วนให้ความยำเกรงคุณกันหมดแล้วไม่ใช่หรือ”

หม่าเทียนเฉิงถามด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

หลินมั่วส่ายศีรษะ “ตระกูลหลักทั้งสิบก็แค่เล่นละครตบตาผมเท่านั้น”

“ทำเป็นเชื่อฟังแค่ตอนอยู่ต่อหน้า แต่พอลับหลัง ไม่รู้ว่าแอบทำเรื่องอะไรกันบ้าง!”

“เพราะฉะนั้น ในเมืองเอกนี้ผมจึงต้องมีคนของผม ที่สามารถช่วยผมจับตาดูตระกูลหลักทั้งสิบได้!”

“คุณ คือคนที่เหมาะสมที่สุด!”

หม่าเทียนเฉิงพอจะเข้าใจคร่าวๆ แล้วว่าหลินมั่วหมายถึงอะไร เขามองหลินมั่ว และอดไม่ได้ที่จะเริ่มพิจารณาถึงข้อดีข้อเสียของการทำเช่นนี้

หลินมั่วพูดกับเขาทันที “ผมรู้ว่าคุณกำลังลังเล”

“แต่ว่าเรื่องนี้ ผมไม่ได้มาปรึกษาหารือ ผมมาออกคำสั่ง”

“หม่าเทียนเฉิง คุณไม่มีทางเลือก!”

ร่องรอยของความคับแค้นใจปรากฏขึ้นในดวงตาของหม่าเทียนเฉิง เขารู้ว่าหลินมั่วต้องการบีบบังคับเขา

เขาสูดหายใจลึกๆ ในใจคิดวางแผนที่จะตอบรับเรื่องนี้ และหลังจากนั้นก็นำเรื่องนี้ไปบอกกล่าวแก่ตระกูลหลักทั้งสิบ

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไร จู่ๆ หลินมั่วก็ยื่นมือออกมาแล้วดีดนิ้วทันที

สิ้นเสียงดีดนิ้ว ฉับพลันนั้นหม่าเทียนเฉิงรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างแทงเข้ามาที่หัวใจของเขา

ความรู้สึกนั้นทำให้ขาทั้งสองของหม่าเทียนเฉิงอ่อนปวกเปียก และทรุดตัวลงกับพื้น

ในขณะนั้น เขารู้สึกเหมือนกำลังจะตาย

“นี่...มันอะไร”

หม่าเทียนเฉิงรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก

หลินมั่วดีดนิ้วอีกครั้ง หัวใจของหม่าเทียนเฉิงก็เจ็บปวดขึ้นมาอีก จนเกือบจะเป็นลมล้มพับลงไป

เขามองหลินมั่วด้วยดวงตาเบิกโพลง เห็นได้ชัดว่า ความเจ็บปวดนี้มันเกิดจากการดีดนิ้วของหลินมั่ว!

“ผมเลี้ยงตัวกู่กัดกินหัวใจในตัวของคุณ กู่ชนิดนี้ ต้องให้อาหารทุกๆ สามเดือนครั้ง

หลินมั่วยิ้มน้อย “จำเอาไว้ เรื่องนี้ห้ามให้บุคคลที่สามรู้เด็ดขาด”

“ไม่อย่างนั้น คุณตายแน่!”

“อีกอย่าง อย่าคิดว่าจะถอนกู่กัดกินหัวใจออกไปได้”

“ตัวกู่มันเชื่อมเข้ากับหัวใจของคุณ ขอเตือนว่าอย่าพยายามหาวิธีไปกระตุ้นมัน ไม่อย่างนั้น มันจะกัดกินหัวใจของคุณทันที นั่นเท่ากับฆ่าตัวตายชัดๆ!”

คำพูดเหล่านี้ของหลินมั่ว ทำให้หม่าเทียนเฉิงลืมความคิดที่จะหาคนมาช่วยชีวิตเขาโดยสิ้นเชิง

มีตัวกู่เช่นนี้อยู่ในร่างกาย ทั้งชีวิตนี้ของเขา คงจะไม่กล้าต่อต้านใดๆ อีก!”

หลังจากที่สั่งงานหม่าเทียนเฉิงเรียบร้อยแล้ว หลินมั่วก็ขึ้นไปพักผ่อนข้างบน

เขาไม่อยากไปหาไท่จื่อ เพราะไม่อยากเห็นสภาพน่าเวทนาของหญิงสาวสองคนนั้น

เมื่อเข้ามาในห้องที่หม่าเทียนเฉิงจัดเตรียมเอาไว้ให้ เขาพบว่าไฟในห้องทั้งหมดเปิดอยู่

ทันทีที่เขาเดินไปที่ข้างเตียง ประตูห้องน้ำก็เปิดออก เสวี่ยหลิงเอ๋อร์ที่ห่อตัวด้วยผ้าขนหนูก็เดินออกมา

เธอเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ ร่างกายที่สมบูรณ์แบบของเธอเปล่งประกายแวววาวเย้ายวน ทำให้ผู้ที่ได้เห็นอยากจะตรงรี่เข้าไปกัดกินเสียเดี๋ยวนั้น

ดวงตาสองคู่ประสานกัน ทันใดนั้นหญิงสาวก็ร้องโวยวายออกมาทันที “ว้าย อีตาบ้า!”