สีหน้าของหม่าเทียนเฉิงเปลี่ยนทันใด เขามองหลินมั่วด้วยความหวาดกลัว สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
“คุณหลิน คุณ...คุณพูดอะไรนะครับ”
“คอยจับตาดูตระกูลหลักทั้งสิบ”
“ทำไม”
“ตระกูลหลักทั้งสิบ ตอนนี้ล้วนให้ความยำเกรงคุณกันหมดแล้วไม่ใช่หรือ”
หม่าเทียนเฉิงถามด้วยน้ำเสียงสั่นเทา
หลินมั่วส่ายศีรษะ “ตระกูลหลักทั้งสิบก็แค่เล่นละครตบตาผมเท่านั้น”
“ทำเป็นเชื่อฟังแค่ตอนอยู่ต่อหน้า แต่พอลับหลัง ไม่รู้ว่าแอบทำเรื่องอะไรกันบ้าง!”
“เพราะฉะนั้น ในเมืองเอกนี้ผมจึงต้องมีคนของผม ที่สามารถช่วยผมจับตาดูตระกูลหลักทั้งสิบได้!”
“คุณ คือคนที่เหมาะสมที่สุด!”
หม่าเทียนเฉิงพอจะเข้าใจคร่าวๆ แล้วว่าหลินมั่วหมายถึงอะไร เขามองหลินมั่ว และอดไม่ได้ที่จะเริ่มพิจารณาถึงข้อดีข้อเสียของการทำเช่นนี้
หลินมั่วพูดกับเขาทันที “ผมรู้ว่าคุณกำลังลังเล”
“แต่ว่าเรื่องนี้ ผมไม่ได้มาปรึกษาหารือ ผมมาออกคำสั่ง”
“หม่าเทียนเฉิง คุณไม่มีทางเลือก!”
ร่องรอยของความคับแค้นใจปรากฏขึ้นในดวงตาของหม่าเทียนเฉิง เขารู้ว่าหลินมั่วต้องการบีบบังคับเขา
เขาสูดหายใจลึกๆ ในใจคิดวางแผนที่จะตอบรับเรื่องนี้ และหลังจากนั้นก็นำเรื่องนี้ไปบอกกล่าวแก่ตระกูลหลักทั้งสิบ
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไร จู่ๆ หลินมั่วก็ยื่นมือออกมาแล้วดีดนิ้วทันที
สิ้นเสียงดีดนิ้ว ฉับพลันนั้นหม่าเทียนเฉิงรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างแทงเข้ามาที่หัวใจของเขา
ความรู้สึกนั้นทำให้ขาทั้งสองของหม่าเทียนเฉิงอ่อนปวกเปียก และทรุดตัวลงกับพื้น
ในขณะนั้น เขารู้สึกเหมือนกำลังจะตาย
“นี่...มันอะไร”
หม่าเทียนเฉิงรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก
หลินมั่วดีดนิ้วอีกครั้ง หัวใจของหม่าเทียนเฉิงก็เจ็บปวดขึ้นมาอีก จนเกือบจะเป็นลมล้มพับลงไป
เขามองหลินมั่วด้วยดวงตาเบิกโพลง เห็นได้ชัดว่า ความเจ็บปวดนี้มันเกิดจากการดีดนิ้วของหลินมั่ว!
“ผมเลี้ยงตัวกู่กัดกินหัวใจในตัวของคุณ กู่ชนิดนี้ ต้องให้อาหารทุกๆ สามเดือนครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...