หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1367

ตอนนี้มีคนจำนวนมากที่กำลังมองดูความสนุก

เมื่อหลี่อวิ๋นเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้เธอก็รู้ตัวดีว่าตนกับสวี่หลิ่งเอ๋อร์เป็นบุคคลสาธารณะ การมีเรื่องทะเลาะวิวาทใหญ่โตมันจะดูไม่งาม

เธอจึงจ้องหลินมั่วอย่างแค้นๆและพูดด้วยความโกรธว่า "อย่าคิดว่าแค่นายไม่ยอมรับแล้วจะรอดไปได้"

“บอกไว้เลยนะ ว่าเรื่องนี้ฉันไม่ยอมจบแน่!”

หลี่อวิ๋นพูดจบแล้วก็พาสวี่หลิงเอ๋อร์ฝ่าออกไปด้วยความโมโห

แล้วหลี่เถียจุ่ยก็เดินมาหาหลินมั่วอย่างลับๆล่อๆ "เกิดอะไรขึ้น? ติดสาวหนึบจนตัดใจไม่ได้งั้นเหรอ"

“รูปร่างหน้าตาดีเลยล่ะสิ!”

หลินมั่วมองเขาอย่างไม่สบอารมณ์

ส่วนอีกฝั่ง หลี่อวิ๋นก็พาเสวี่ยหลิงเอ๋อร์เข้ามาในโรงแรม

ระหว่างทางหลี่อวิ๋นก็ยังกรนด่าปนสาปแช่งหลินมั่ว

"หลิงเอ๋อร์ ฉันว่านะ ไอ้กระจอกคนนั้นต้องมาทานอาหารเย็นที่โรงแรมว่านเหอในคืนนี้ด้วยแน่"

“ไม่ต้องห่วง เดี่ยวเถ้าแก่ของฉันก็มาแล้ว ฉันจะให้เขาจัดการเรื่องนี้ให้เธออย่างแน่นอน!”

“ไอ้สารเลว ถ้าวันนี้ฉันจัดการมันไม่ได้ ฉันยอมเปลี่ยนไปใช้นามสกุลเดียวกันกับมันเลย!”

เสวี่ยหลิงเอ๋อร์คว้าแขนของหลี่อวิ๋นไว้ "อวิ๋นเอ๋อร์ หยุดสร้างปัญหาเถอะ"

“เขา...เขาไม่ใช่คนเลวจริงๆนะ...”

หลี่อวิ๋นพูดด้วยความโมโห "หลิงเอ๋อร์ เธอช่วยฉลาดหน่อยได้ไหม"

“เธอโดนรังแกแบบนี้แล้วยังมาพูดแทนมันอีกเหรอ”

“เธอถูกมันทำเสน่ห์ใส่แล้วหรือไง”

“ฉันบอกแล้วไงว่าผู้ชายแบบนี้ไม่คู่ควรกับเธอเลย!”

“ต่อให้ผู้ชายในโลกนี้ตายหมด เธอก็อย่ายอมลดตัวไปคบกับผู้ชายพันธุ์นี้ เข้าใจไหม”

จากมุมมองของหลี่อวิ๋น หลินมั่วที่อยู่กับคนลามกอย่างหลี่เถียจุ่ยไม่มีทางเป็นผู้มีอิทธิพลได้หรอก

ดังนั้นเธอจึงดูถูกหลินมั่ว

ถึงเสวี่ยหลิงเอ๋อร์จะคัดค้านมาตั้งสองสามประโยค แต่หลี่อวิ๋นก็ยังยืดมั่นในความคิดของตัวเอง

และไม่นานทั้งสองก็เดินมาถึงห้องส่วนตัว