หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1370

ในขณะที่เสวี่ยหลิงเอ๋อร์กำลังมึนอยู่ หลินมั่วก็ได้ดึงเธอเข้ามาในห้องแล้ว

คราวนี้หลินมั่วพาเธอไปที่ที่นั่งหลักให้เธอนั่งข้างเขา

พอหัวหน้าตระกูลหลักทั้งเก้าเห็นเช่นนี้ ก็พากันทักทายเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ทีละคน

และเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ก็นั่งลงทำตัวไม่ถูก เธอกังวลกว่าเดิม

อีกเดี๋ยวเถ้าแก่ของบริษัทก็จะมาแล้ว จะจัดการเรื่องนี้ได้อย่างไรดี

เธอขยับเข้าไปใกล้หลินมั่วและพูดเสียงเบา "หลินมั่ว คุณ...เลิกเล่นได้แล้ว"

"เถ้าแก่ของฉันเขามีอิทธิพลมากเลยนะ"

"เขามีโปรเจกต์ใหญ่มากมายทั่วประเทศและทรัพย์สินของเขาก็หลายหมื่นล้าน ทั้งรัฐบาลกับธุรกิจมืดต่างก็สนับสนุนเขาและเขาก็เหนือกว่าคนทั่วไป"

“ถ้าสู้กับเขาแบบนี้...คุณจะเสียเปรียบนะ...”

หลินมั่วยิ้มอย่างไม่สะทกสะท้าน

ส่วนไท่จื่อก็เอนกายบนเก้าอี้แล้วขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "ใครๆก็ให้การสนับสนุนและก็เหนือกว่าคนทั่วไปงั้นเหรอ"

“เหอะๆ ไหนให้เขามาโชว์ให้ฉันดูสิ!”

“เฮ้ ฟังให้ดีนะ!”

“เดี๋ยวอีกแปบนอกจากเด็กเสิร์ฟแล้วไม่ว่าใครเข้ามาก็ต้องคุกเข่าพูด ได้ยินไหม”

พวกบอดี้การ์ดประตูพยักหน้ารับทันที

เสวี่ยหลิงเอ๋อร์ดูกระวนกระวาย เธอกังวลมากว่าจะทำให้เรื่องแย่ลง

ก่อนที่เธอจะทันได้พูด จู่ๆประตูก็ถูกเปิด

หลี่อวิ๋นพาประธานหวังและคนอื่น ๆ และเดินเข้ามาอย่างมั่นหน้า

พอเข้ามา หลี่อวิ๋นก็ชี้มาที่หลินมั่ว "ประธานหวังคะ เป็นไอ้สารเลวคนนี้แหล่ะค่ะ มัน..."

"หลิงเอ๋อร์ เธอมาอยู่นี่ได้อย่างไง"

ตอนแรกประธานหวังก็อยากจะดูสักหน่อยว่าคนในห้องมีใครบ้าง แต่ปรากฎว่าเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ก็อยู่ที่นี้ด้วยมันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที

แล้วยังนั่งอยู่ข้างหลินมั่วอีกด้วย ใครกันแน่ที่เป็นคนถูกหลอก นี่มันสมคบคิดกันชัดๆ

“เยี่ยมไปเลยนังตัวดี!”

“ตรูก็คิดว่าเอ็งถูกหลอกจริงๆ คิดไม่ถึงเลยว่าแกจะแอบมาโผล่ที่นี่!”

“นังแพศยา คราวนี้ แกจะพูดอะไรอีกไหม”

ประธานหวังชี้ไปที่เสวี่ยหลิงเอ๋อร์และเริ่มด่า

แล้วหลี่อวิ๋นก็เดินมาและพูดอย่างโมโห "หลิงเอ๋อร์ มานี่เร็ว!"

"เธอทำอะไรของเธอเนี่ย"

แล้วตาของเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ก็แดงและน้ำตาไหลก็ออกมา

ประธานหวังโมโหจัด "ให้ตายเถอะ แกพูดอะไรของแกวะ"

“เมื่อกี้เอ็งพูดอะไรนะ ตรูจะให้โอกาสเอ็งพูดอีกรอบ”

หลินมั่วขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชาว่า "ประธานหวัง ระวังคำพูดของคุณด้วย"

"อย่าให้คำไม่กี่คำมาสร้างปัญหาโดยไม่จำเป็น!"

แล้วผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆประธานหวังก็เกรี้ยวกราดขึ้นมา "หุบปาก!"

“แกเป็นใครวะห้ะ กล้ามาบอกให้ประธานหวังของฉันระวังคำพูด”

“หัดสำเหนียกบ้างว่าตัวเองเป็นใคร แกมันไม่ควรแม้แต่จะมีสิทธิ์พูดกับประธานหวังของพวกเราด้วยซ้ำ!”

“ก็แค่สวะคนหนึ่ง ต้องกลัวว่าจะสร้างปัญหาโดยไม่จำเป็นด้วยเหรอ”

“ตรูจะยืนอยู่ตรงนี้ แล้วดูสิว่าจะมีปัญหาอะไร”

แล้วพวกของประธานหวังที่อยู่รอบๆ ต่างก็หัวเราะออกมาและมองหลินมั่วด้วยสายตาดูถูก

หลินมั่วชำเลืองมองพวกเขา "อยากรู้ว่าจะมีปัญหาอะไรงั้นเหรอ"

“ได้ ฉันจัดให้!”

ทันทีที่หลินมั่วพูดจบก็มีคนจำนวนหนึ่งพุ่งออกมาอย่างรวดเร็วและก็จับประธานหวังกับพวกกดลงพื้น