หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1369

หัวหน้าตระกูลหลักทั้งแปดคนก็รู้สึกตัวแล้วพากันหลีกทางให้เสวี่ยหลิงเอ๋อร์เข้าไปนั่ง

ถ้าเป็นตอนปกติสำหรับพวกเขาแล้วเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ก็เป็นแค่หุ่นเชิดที่พวกเขาสามารถทำอะไรกับเธอก็ได้

แต่ว่ากันว่าเมื่อคืนนอกจากเธอจะอยู่กับหลินมั่วแล้วเธอก็นอนห้องเดียวกันกับเขาทั้งคืน นี่มันไม่เหมือนกันแล้ว

ไม่ว่าเสวี่ยหลิงเอ๋อร์กับหลินมั่วจะอยู่ในสถานะอะไร แม้ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ชั่วค่ำคืน แต่พวกเขาก็ไม่สามารถประมาทเสวี่ยหลิงเอ๋อร์คนนี้ได้แล้ว

ตอนนี้หลินมั่วเป็นที่นับหน้าถือตาในมณฆลก่วงและผู้หญิงที่สามารถมาอยู่ข้างกายเขาได้ก็จะได้รับการนับถือโดยปริยาย!

เมื่อเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ได้ยินสรรพนามที่คนอื่นเรียกเธอ เธอก็หน้าแดงและอดคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่ได้

เธอก้มหน้าลง "หลิน...หลินมั่ว คุณช่วยออกมาสักแปบ ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ"

หลินมั่วขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับผู้หญิงคนนี้จริงๆ และก็ไม่อยากจะเข้าไปพัวพันธ์กับเธอมากเกินไป

“มีเรื่องอะไรที่ไม่สามารถพูดตรงนี้งั้นเหรอ?”

หลินมั่วถาม

แล้วเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ก็หน้าแดงระเรื่อ "คุณช่วยออกมาสักประเดี๋ยว ฉันไม่รบกวนคุณนานหรอก"

หลินมั่วส่ายหัวอย่างไม่มีทางเลือก เขาลุกขึ้นแล้วเดินออกไป

"มีเรื่องอะไรกันแน่"

หลินมั่วเริ่มไม่สบอารมณ์ เมื่อกี้ที่เพิ่งถูกหลี่อวิ๋นด่าสาดเทเสียมาทำให้เขาอารมณ์เสียยังไม่หาย

ส่วยเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ก็ดูเก้ๆกังๆแล้วก็พูดเบาๆว่า "อะ...เอ่อ...ถ้าคุณไม่มีธุระอะไร กะ...ก็กลับไปก่อนดีไหม"

หลินมั่วขมวดคิ้ว "กลับไปงั้นเหรอ"

"คุณหมายความว่าอะไร"

แล้วเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ก็เอาเรื่องของหลี่อวิ๋นมาเล่าให้เขาฟังอีกรอบอย่างไม่สบายใจ "หลินมั่ว ฉัน... ฉันเชื่อว่าคุณเป็นคนดี"

“แต่ว่า เถ้าแก่...เถ้าแก่ของพวกเรากำลังโมโหจัด”

“อีกสักพักเขาก็จะมาหาคุณ ฉันแน่ใจว่า...เขาจะไม่ปล่อยคุณไปแน่”

“คุณกลับไปก่อนเถอะ อย่าให้เขาเจอเลย”

“รอให้ผ่านไปสักสองวัน เขาก็หายโมโหแล้ว แล้ว...ฉันจะบอกความจริงกับเขา ฉัน...รับรองว่าจะไม่ทำให้คุณต้องเดือดร้อน แบบนี้โอเคไหม”

เจ้าของบริษัทบันเทิงจะเทียบกับตระกูลอันยิ่งใหญ่ที่ติดอันดับหนึ่งในสิบของมณฑลพวกนี้ได้อย่างไร?

หลังจากที่เสวี่ยหลิงเอ๋อร์พูดจบ เธอก็ก้มหน้ามือกำชายเสื้อตนไม่กล้ามองหลินมั่วอีก ราวกับว่าเธอเป็นเด็กที่ทำอะไรผิดมา

หลินมั่วจ้องเธออยู่ครู่หนึ่ง แล้วจู่ๆ ก็พูดว่า "คุณยังไม่ได้กินข้าวใช่ไหม"

เสวี่ยหลิงเอ๋อร์สตั๊น ทำไมจู่ๆหลินมั่วถึงพูดประโยคนี้ขึ้นมา

แล้วหลินมั่วก็หันกลับไปทันที "เข้าไปข้างในเถอะ"

เสวี่ยหลิงเอ๋อร์ดูเคว้งๆ "เข้าไปทำอะไรเหรอคะ"

หลินมั่ว "ผมเลี้ยงข้าวคุณไง"

“แล้วก็ ผมจะแนะนำเพื่อนสักสองสามคนให้คุณให้รู้จัก”

เสวี่ยหลิงเอ๋อร์ตกใจ นี่มันกี่โมงแล้ว หลินมั่วไม่เพียงแต่จะไม่ยอมไปแต่เขายังเชิญเธอไปทานอาหารเย็นอีก บ้าไปแล้วเหรอ?

แล้วหลินมั่วก็หันมามองเธอและพูดด้วยรอยยิ้มบางๆ "เมื่อคืนผมบอกแล้วนี่ ไว้มีโอกาสแล้วจะแนะนำผู้จัดการให้คุณ!"