หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1372

ประธานหวังยิ่งตื่นตระหนกมากขึ้นไปอีก เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าชายหนุ่มที่ดูธรรมดาคนนี้เป็นใครกันแน่

หัวหน้าตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลก่วงถึงได้อยู่ภายใต้อำนาจของเขา

ยิ่งกว่านั้น หัวหน้าตระกูลหลักทั้งสิบยังต้องปฏิบัติต่อเขาอย่างสุภาพนอบโน้มเช่นนี้อีก

แม้ว่าเขาจะไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของหลินมั่ว แต่ประธานหวังก็รู้ดีว่า ผู้มีอิทธิพลเยี่ยงนี้ไม่ใช่คนที่เขาจะมีเรื่องด้วยได้อย่างแน่นอน!

ยังไงซะ แม้กระทั่งหัวหน้าของแต่ละตระกูลก็ยังมีอำนาจพอที่จะจัดการเขาได้อย่างชิวๆเลย!

และประธานหวังก็เป็นคนฉลาดคนหนึ่ง เขารีบหัวเราะและยกมือคำนับ "ลูกพี่ท่านนี้ เมื่อกี้ที่ผมทำให้พี่เคืองผมก็ขอโทษพี่อีกครั้งละกัน"

"คนใหญ่โตอย่างพี่ต้องเป็นคนใจกว้างแน่ พี่ช่วยให้โอกาสผมสักครั้งเถอะ!"

ตอนนี้เสวี่ยหลิงเอ๋อร์อึ้งไปหมดแล้ว

ต้องเข้าใจว่า เท่าที่เธอรู้ ประธานหวังเถ้าแก่ของเธอเป็นถึงผู้มีอิทธิผลเหนือชั้น

เพราะฉะนั้นเธอเลยกังวลเรื่องหลินมั่วมาโดยตลอด

แต่ใครจะคิดว่าประธานหวังจะถ่อมตัวกับหลินมั่วขนาดนี้

โดนเขาอัดแล้วยังรีบมาขอโทษกับเขีก นี่เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยคาดฝันมาก่อน!

หลินมั่วไม่แม้แต่จะมองประธานหวีงเขาพูดอย่างเย็นชาว่า "เมื่อกี้ลูกพี่ฉันพูดแล้ว"

“แต่ใครก็ตามที่เข้ามาสร้างปัญหาในห้องนี้จะต้องคุกเข่าพูด!”

“ประธานหวัง คำขอโทษของคุณยังไม่จริงใจพอนะ!”

สีหน้าของประธานหวังดูแย่มาก ยังไงซะเขาก็เป็นถึงเถ้าแก่ใหญ่

แม้จะไม่เก่งเท่าหัวหน้าตระกูลทั้งสิบ แต่ในประเทศเขาก็เป็นผู้มีอิทธิพลที่มีชื่อเสียงเช่นกัน

ถ้ามาคุกเข่าให้คนอื่นแบบนี้ แล้วต่อไปเขาจะมีหน้าไปพบคนอื่นได้อย่างไร

เขาหายใจเข้าลึกๆ ระงับความโกรธและพูดด้วยรอยยิ้ม "ลูกพี่ครับ สิ่งที่เกิดขึ้นคืนนี้มันเป็นความผิดของผมจริงๆ"

“แต่ว่า เราทั้งสองฝ่ายไม่ได้สูญเสียอะไรมากมาย ที่ผมทำให้พี่เคือง ผมก็ได้ขอโทษไปแล้ว”

“ขอแค่พี่ให้โอกาสผม กระผมจะไม่มีวันลืมความเมตตานี้เลย”

ไท่จื่อรีบรับบทต่อและพูดว่า "ให้ตายเถอะ บอกให้คุกเข่าแกก็คุกเข่าสิ จะพูดไร้สาระอะไรให้มากมาย"

“แกเป็นใคร ถึงมาพูดเรื่องบุญคุญกับฉัน”

“ผมอยู่มาหลายปีแล้ว ไม่เห็นมีใครกล้าพูดกับรัชทายาทแบบนี้เลย!”

"ชื่นชม! ชื่นชม!"

หัวหน้าของคนอื่นๆ ในห้องก็หัวเราะเช่นกัน

พูดตามตรง แม้ว่าพวกเขาจะมีพลังมากกว่าประธานหวัง แต่อันที่จริง พวกเขาก็ไม่กล้าฆ่าประธานหวัง ยังไงซะเรื่องนี้ก็คนที่เกี่ยวข้องมากเกินไปแล้ว

แต่ว่า สำหรับรัชทายาทอย่างไท่จื่อมันไม่เหมือนกัน!

เขาคือคนบ้าระห่ำ!

ไม่ต้องพูดถึงฆ่าหวังเทียนเจ๋อ แม้แต่หัวหน้าตระกูลทั้งสิบ องค์รัชทายาทก็กล้าฆ่า!

หวังเทียนเจ๋อท้าทายตระกูลหลักทั้งสิบ คิดว่าพวกเขาคงไม่กล้าทำอะไรเขา

แล้วเขาก็ท้าทายไท่จื่อ

นี่มันรนหาที่ตายชัดๆ!

หวังเทียนเจ๋อสตั้นอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันมาถามด้วยความประหลาดใจ "องค์รัชทายาทงั้นเหรอ ทายาท...ทายาทอะไรกัน"