หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1373

หัวหน้าตระกูลเหลือบมองเขาแล้วก็ยิ้มเย้ย "องค์รัชทายาทแห่งเมืองไห่ คุณไม่เคยได้ยินเหรอ"

แล้วหวังเทียนเจ๋อก็หน้าเปลี่ยนสี บริษัทเขาก็มีสาขาหนึ่งที่อยู่ในเมืองเฉิงและเขาก็ไปที่เมืองเฉิงบ่อย แน่นอนว่าเขาเคยได้ยินชื่อองค์รัชทายาทแห่งเมืองไห่

เขามองไปที่ไท่จื่อและพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "แก...แกล้อฉันเล่นหรือเปล่า"

"องค์รัชทายาทเมืองไห่...จะมามณฑลก่วงได้ยังไง"

หัวหน้าตระกูลหวงถ่มน้ำลาย "ใครจะมีอารมณ์ล้อเล่น"

"หวังเทียนเจ๋อ แหกตาดูให้ดี!"

“ท่านผู้นี้นี่แหล่ะ คือองค์รัชทายาทแห่งเมืองไห่!”

“แกคิดจริงๆหรือว่าในหกมณฑลทางใต้จะมีใครกล้าแอบอ้างเป็นองค์รัชทายาท”

ร่างของหวังเทียนเจ๋อสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

พูดตามตรง เขาไม่กลัวที่จะระรานตระกูลหลักทั้งสิบ!

แต่การทำให้ไท่จื่อเคือง ก็แสดงว่าอยากรนหาที่ตายจริงๆ

ถึงเขาจะเป็นคนที่มีภูมิหลังดี

แต่แม้แต่คนที่เหนือกว่าเขาก็ยังไม่กล้าต่อกรกับไท่จื่อ

ไม่ใช่ว่าเพราะเอาชนะไท่จื่อไม่ได้ ประเด็นคือมีใครอยากสู้กับคนบ้าบ้างล่ะ

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง จู่ๆ หวังเทียนเจ๋อก็ทรุดตัวลงคุกเข่าดังปั่ก และพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า "องค์รัชทายาท กระ...กระผมไม่รู้ว่าท่านก็อยู่ที่นี่ด้วย กระผมต้องขออภัยด้วย"

“เมื่อกี้ที่กระผมทำให้ท่านขุ่นเคือง ทะ...ท่านผู้ยิ่งใหญ่อย่าได้ถือสาคนต่ำต้อยอย่างกระผมเลย โอกาสกระผมอีกครั้งเถอะนะครับ”

"กระ...กระผมจะไม่ทำอีกแล้ว..."

คราวนี้หวังเทียนเจ๋อกลัวหัวหดจริงๆแล้ว

ส่วนเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ก็งงไปกันใหญ่ เถ้าแก่ผู้เก่งกาจของเธอมาคุกเข่าง่ายๆแบบนี้เนี่ยนะ

แล้วเธออดไม่ได้ที่จะมองไปที่ไท่จื่อที่อยู่ข้างๆ เธอ เธอช็อคมากๆ

เธอจินตนาการไม่ออกด้วยซ้ำว่ารัชทายาทแห่งเมืองไห่จะเป็นผู้มีอิทธิพลค้ำฟ้าขนาดไหน!

และองค์รัชทายาทก็ถือว่าหลินมั่วเป็นญาติ เขาถึงขั้นเรียกหลินมั่วว่าพี่ตลอด งั้นหลินมั่วผู้นี้เป็นใครกันแน่

องค์รัชทายาทเหลือบมองหวังเทียนเจ๋ออย่างเหยียดๆ "เจ้าสวะ เมื่อกี้ยังเก่งอยู่เลยนี้ ทำไมตอนนี้กลัวหัวหดซะแล้วล่ะ"

หวังเทียนเจ๋อหน้าซีด เขาก้มหน้าลงและไม่กล้าพูดอะไรสักคำ