หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1381

หลังจากจัดการกับสายโทรเข้าทั้งหมดอย่างยากลำบาก ในที่สุดสวี่หลิงเอ๋อร์ก็ได้นั่งลงบนโซฟาพร้อมกับถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก

หลี่อวิ๋นนั่งลงข้างๆ ตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น

“หลิงเอ๋อร์ ครั้งนี้เธอทำได้แล้ว! เธอดังแน่”

“ทั้งผู้จัดการส่วนตัวทั้งผู้กำกับจะต้องตามหาเธอแน่ๆ”

“พระเจ้า! ฉันคิดไม่ถึงเลย”

“หลิงเอ๋อร์ เธอทำอะไรน่ะ ทำไมพวกเขาถึงตามหาเธอกันใหญ่”

หลี่อวิ๋นถามอย่างตื่นเต้น

สวี่หลิงเอ๋อร์เล่าถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน โดยเน้นย้ำสิ่งที่ไท่จื่อกล่าวในตอนท้าย

หลังจากได้ยินดังนั้น หลี่อวิ๋นก็แสดงอาการดีใจยิ่งกว่า

“นี่เธอ...เธอหมายถึงชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ งั้นเหรอ”

“เขา...ชื่อไท่จื่อเหรอ”

“ผู้จัดการส่วนตัวกับผู้กำกับถูกเขาเรียกมา?”

หลี่อวิ๋นอุทาน

สวี่หลิงเอ๋อร์พยักหน้ารับทันที

“เมื่อกี้ฉันโทรถามพี่หลานแล้ว หล่อนบอกว่าไท่จื่อเป็นคนเรียกมา”

หลี่อวิ๋นตกตะลึง “โอ้ พระเจ้า! ไท่จื่อคนนี้คือใครกันแน่”

“เขาเป็นคนในวงการบันเทิงเหมือนกันเหรอ”

“แค่คำพูดประโยคเดียวทำให้ผู้จัดการส่วนตัวระดับเหรียญทองกับผู้กำกับมือทองมาร่วมงานกับเธอได้เลยเหรอเนี่ย”

“แม้แต่ประธานบริษัทภาพยนตร์โทรทัศน์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศตอนนี้คงทำไม่ได้หรอกมั้ง”

สวี่หลิงเอ๋อร์เงียบ เธอเองก็ตกใจมากเช่นกัน

เหมือนกับที่หลี่อวิ๋นกล่าว แม้แต่ประธานบริษัทภาพยนตร์โทรทัศน์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศตอนนี้คงไม่มีความน่าดึงดูดใจถึงขนาดนี้

ไทจื่อคนนี้มีอิทธิพลมากขนาดไหนกัน

ในความเป็นจริงแล้วสวี่หลิงเอ๋อร์ไม่รู้ว่าไท่จื่อนั้นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับวงการบันเทิง

แต่เขามีสถานะอันสูงส่งในเมืองไห่และใช้วิธีการโหดเหี้ยมไปเสียหน่อย

ใบหน้าของสวี่หลิงเอ๋อร์ซีดเผือด คำพูดของหลี่อวิ๋นแทงใจดำของเธอโดยตรง

ทำไมเธอจะไม่อยากอยู่กับหลินมั่วล่ะ

หลี่อวิ๋นพูดต่อโดยยังไม่รู้ตัว “ฉันจะบอกเธอนะให้นะ หลินมั่วน่ะเป็นคุณชายที่เก่งกาจอันดับต้นๆ ของประเทศเราเลยนะ”

“ถ้าเธอสองคนลงเอยกันเมื่อไร เธอไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรอีกเลยตลอดชีวิต”

“หลิงเอ๋อร์ ฉันรู้ว่าเธอยังคงโหยหาความรักอันแสนหวาน”

“แต่ความรักกับความเป็นจริงน่ะมันแตกต่างกัน ถึงเธอจะไม่ชอบเขา อย่างน้อยเธอก็ไม่ควรพลาดโอกาสนี้ เข้าใจไหม”

ดวงตาของสวี่หลิงเอ๋อร์เป็นสีแดงก่ำเล็กน้อย เธอมองไปที่หลี่อวิ๋นพลางกัดริมฝีปาก “เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่ชอบเขา”

“ฉันชอบเขา แต่จะมีประโยชน์อะไรล่ะ”

“ในสายตาของเขา ฉันเป็นแค่คนที่ผ่านมาแล้วผ่านออกไป”

“ชาตินี้เราสองคนคงไม่ได้กลับไปเจอกันอีกแล้ว”

หลี่อวิ๋นตกตะลึง จากนั้นจึงมองไปยังสวี่หลิงเอ๋อร์ที่ก้มหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้น

ในตอนนี้เธอสัมผัสได้อย่างชัดเจนแล้วว่าสวี่หลิงเอ๋อร์มีความรู้สึกอันลึกซึ้งจริงๆ