หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1382

ณ โรงแรมห้าดาวชั้นนำในเมืองเอก

ไท่จื่อได้เหมาชั้นบนสุดทั้งหมดของโรงแรมซึ่งมองเห็นเมืองเอกทั้งหมด

ในห้องชุดที่ใหญ่ที่สุดห้องหนึ่ง หลี่เถียจุ่ยและไท่จื่อนั่งกันอยู่บนโซฟา

ส่วนด้านข้างเป็นกรงเหล็กขนาดใหญ่ ภายในกรงเหล็กมีศพสองศพ นั่นเป็นศพของเด็กหญิงสองคนที่ไท่จื่อนำกลับมาเมื่อคืน

ตอนนั้นเด็กสาวทั้งสองถูกไท่จื่อล่อลวงขึ้นไปชั้นบน แต่หลังจากเห็นหม่าเทียนเฉิง พวกเธอกลับวิ่งไปประจบประแจงหม่าเทียนเฉิงทันที

ต่อมาเมื่อพวกเธอรู้ถึงตัวตนของไท่จื่อ เด็กสาวทั้งสองรีบกลับไปขอโทษไท่จื่อทันที ไท่จื่อยกโทษให้ ทั้งสองจึงเดินตามเขากลับไปด้วยความยินดี

หลังจากที่ทั้งสองกลับมา ไท่จื่อก็ไม่ได้สนใจพวกเธอเลยแม้แต่น้อย

เด็กสาวทั้งสองไม่มีโอกาสได้ร่วมหลับนอนกับไท่จื่อไม่ได้ด้วยซ้ำ พวกเธอถูกเขาทรมานจนไม่เหลือชิ้นดี นั่นเป็นผลมาจากความโลภ

เดิมทีพวกเธอว่าตนเองจะสามารถไต่เต้าไปหาความมั่งคั่งได้ แต่สุดท้ายกลับต้องทิ้งชีวิตเอาไว้แทน โดยไม่สามารถโทษใครได้เลย

ไท่จื่อไม่ได้มองศพทั้งสองด้วยซ้ำ เขาจิบไวน์แดงพร้อมกับมองไปที่หลี่เถียจุ่ย “ผู้เฒ่าหลี่ บอกความจริงกับผมมาเถอะ”

“ก่อนนี้ที่ท่านลุงของผมไปเชิญท่าน ท่านไม่อยากออกจากภูเขานั่นด้วยซ้ำ”

“ทำไมคราวนี้ท่านถึงออกจากภูเขากะทันหัน”

หลี่เถียจุ่ยกำลังดื่มไวน์แดงเช่นกัน แต่กลับไม่ได้ลิ้มรสความรู้สึกหรูหรานั้นได้

เขากลืนไวน์ลงคอก่อนจะยิ้มออกมา

“มีบางสิ่งที่คุณไม่เข้าใจ”

“ผมตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ออกไปจากภูเขาอีกแล้วในชีวิตนี้”

“ทว่าผมได้รับความช่วยเหลือจากใครบางคนและผมต้องตอบแทนพวกเขา”

“อันที่จริงเหตุผลที่ผมอยู่ในมณฑลก่วงก็เพราะกำลังตามหาเขาอยู่”

หลี่เถียจุ่ยตอบกลับ

ไท่จื่อชำเลืองมองเขาด้วยความประหลาดใจ “ท่านเคยได้รับความช่วยเหลือจากหลินมั่วใช่ไหม”

“คงไม่ใช่หรอก”

“พวกคุณสองคนเพิ่งเจอกันครั้งแรกไม่ใช่เหรอ”

หลี่เถียจุ่ยโบกมือ “ฉันไม่ได้พูดถึงเขา”

ไท่จื่อสงสัย “แล้วท่านพูดถึงใคร”