หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1386

สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยมีสีหน้ามืดมน

หลังจากเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้เข้าใจทันทีว่าตระกูลเริ่นไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตา

ยิ่งไปกว่านั้นแม้ว่าลู่กั๋วซวนจะแต่งงานกับเริ่นเยวี่ยนเยวี่ยน แต่ในความเป็นจริงชีวิตของเขาในตระกูลเริ่นไม่ได้เป็นไปอย่างราบรื่นนัก

นั่นทำให้ลู่กั๋วซวนดูซีดเซียวและแก่ลงมาก อาจเป็นเพราะเขาได้รับความคับข้องใจมากเกินไปในตระกูลเริ่น

แต่เมื่อลองพิจารณาดูแล้ว นี่ถือเป็นเรื่องปกติ

ลู่กั๋วซวนแต่งงานกับเริ่นเยวี่ยนเยวี่ยน เหมือนกับว่าเขาแต่งงานเข้าตระกูลเริ่น

ในตระกูลใหญ่อย่างตระกูลเริ่นจะคิดว่าลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านสูงส่งได้อย่างไร

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยอดไม่ได้ที่จะนึกถึงหลินมั่ว พวกเขาเองก็เคยปฏิบัติกับหลินมั่วแบบนั้นเหมือนไม่ใช่เหรอ

ทั้งสองถอนหายใจออกมา ก่อนที่สวี่เจี้ยนกงจะดึงลู่กั๋วซวนกลับมา “เหล่าลู่ ช่างเถอะ”

“เรามาวันนี้เพื่ออยากจะเจอกับนาย”

“ส่วนเรื่องอวยพรวันเกิดท่านผู้เฒ่าไม่ได้สำคัญสำหรับฉันหรอก”

“ไม่ต้องห่วง เราไม่ได้เจอกันนานหลายปี มาดื่มกันสักหน่อยสิ”

ลู่กั๋วซวนอดไม่ได้ที่จะเศร้า เขานั่งลงข้างสวี่เจี้ยนกงด้วยดวงตาแดงเล็กน้อย “เจี้ยนกง ขะ...ขอโทษนะ”

สวี่เจี้ยนกงตบไหล่ลู่กั๋วซวน “ไม่เอาน่า เพื่อนกันทั้งนั้น จะพูดแบบนั้นทำไม”

ทั้งสามนั่งคุยกันอยู่พักหนึ่ง จู่ๆ ก็มีกลุ่มวัยรุ่นเดินเข้ามาจากระยะไกล

เมื่อลู่กั๋วซวนหันไปมอง ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้นทันที

เขาลุกขึ้นพร้อมกับดึงวัยรุ่นคนหนึ่งเข้ามา

“เจี้ยนกง ฉันขอแนะนำให้รู้จัก”

“นี่ลู่ชิงหยุน ลูกชายฉันเอง”

“หมิงหมิง นี่คือลุงเจี้ยนกงที่พ่อเคยบอก รีบทักทายลุงเจี้ยนกงสักหน่อยสิ”

ลู่กั๋วซวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

สวี่เจี้ยนกงหัวเราะทันที “อ้อ ชิงหยุนนี่เอง โตขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย”

“ครั้งสุดท้ายที่เจอกันเขายังเด็กอยู่เลย!”

“โชคดีที่การหมั้นหมายครั้งนั้นไม่เป็นผล ไม่อย่างนั้นผมคงจะได้ซินเดอเรล่าจากเมืองก่วงหยางมาเป็นเมีย”

สีหน้าของลู่กั๋วซวนเปลี่ยนไปทันที “นี่แก...พูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง”

“ทำไม ผมพูดผิดตรงไหน” ลู่ชิงหยุนพูดอย่างเย็นชา

“พ่อคิดจะหมั้นหมายให้ผม พ่อไม่คำนึงถึงความรู้สึกของผมก็ได้ แต่อย่างน้อยพ่อควรคำนึงถึงตระกูลเริ่นของเราด้วย”

“พ่อ ตระกูลเริ่นของเราเป็นตระกูลใหญ่”

“ถึงจะหาเมียให้ผมก็ควรจะหาที่เหมาะสมกันสักหน่อยสิ ”

ลู่กั๋วซวนเริ่มทวีความโกรธ เขาชี้ไปที่ลู่ชิงหยุน “ทำไมแกถึงพูดจาแบบนี้”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยก็หน้าชาเช่นกัน ลู่ชิงหยุนพูดรุนแรงเกินไปหรือไม่

ในขณะที่สวี่เจี้ยนกงกำลังจะโต้แย้ง ทันใดนั้นเสียงใสก็ดังขึ้นจากด้านหลัง “พ่อคะ แม่คะ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ”

ทั้งสองหันไปมองพร้อมกัน เห็นสวี่ปั้นซย่าซึ่งสวมชุดสีขาวยืนอยู่ด้านหลังไม่ไกล

ทันทีที่เขาเห็นสวี่ปั้นซย่า ลู่ชิงหยุนก็มองตาค้างทันที