หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1398

สี่คนที่นั่งอยู่ประกอบไปด้วยหลินมั่ว สวี่ปั้นซย่า ไท่จื่อและฟังฮุ่ย

พวกเขาทั้งสี่ต่างมองมาที่ท่านผู้เฒ่าเริ่นอย่างงุนงง

ท่านผู้เฒ่าเริ่นเองก็งุนงงเช่นกัน

นี่มันเรื่องอะไรกัน

ไม่ได้บอกว่าเซวียอู่เยี่ย ราชันย์แห่งแดนใต้อยู่ที่นี่หรอกเหรอ

แต่นี่มันอะไรกัน ไม่เห็นแม้แต่เงาของเซวียอู่เยี่ยเลย

เขามองคนที่อยู่ในห้องด้วยความงุนงงก่อนจะพูดขึ้นเสียงสั่น "เซวีย...อู่เยี่ยไม่ได้อยู่ที่นี่เหรอ"

ไท่จื่อถลึงตามองเขา "ใครบอกว่าเซวียอู่เยี่ยอยู่ที่นี่"

"ตอนนี้เซวียอู่เยี่ยอยู่ที่บ้าน ถ้าแกอยากจะไปหาเขาก็ไปหาที่บ้านสิวะ จะมาที่นี่ทำไม"

สีหน้าของท่านผู้เฒ่าเริ่นเต็มไปด้วยความงุนงง เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เซวียอู่เยี่ยไม่ได้อยู่ที่นี่ แล้วคนทั้งเก้าตระกูลเข้ามาหาใครกัน

วัยรุ่นในห้องนี้งั้นเหรอ

ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย

วัยรุ่นพวกนี้ไม่มีค่าพอที่จะให้ประมุขของทั้งเก้าตระกูลใหญ่ก้มหัวให้หรอกใช่ไหม

ในขณะที่เขากำลังสงสัยอยู่นั้น สวี่เจี้ยนกงและลู่กั๋วซวนก็ถือเหล้าสองขวดเดินเข้ามาในห้อง

เมื่อลู่ชิงหยุนเห็นพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องของสวี่ปั้นซย่าและรู้สึกโมโหในใจ

เขาขบฟันแน่นก่อนจะเดินเข้าไปขวางทั้งสองคนทันที

"ลุงสวี่ ทำไมคนตระกูลสวี่ของพวกคุณถึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการแบบนี้ล่ะ"

"เพื่อเงินไม่กี่บาทถึงกับต้องขายลูกสาวตัวเองกิน คุณไม่ละอายใจบ้างเหรอ"

ลู่ชิงหยุนแสยะยิ้ม

สวี่เจี้ยนกงมีสีหน้าไม่พอใจ "นายหมายความว่ายังไง"

"ฉันขายลูกสาวตัวเองกินเมื่อไหร่กัน"

ลู่ชิงหยุนแสยะยิ้ม "นี่ลุงสวี่ ตัวเองทำขนาดนี้ยังจะกลัวคนพูดกันอีกเหรอ"

"เรื่องตระกูลสวี่ของพวกคุณผมรู้หมดแล้ว"

"ลูกสาวของคุณก็แต่งงานไปแล้วยังจะให้เธอไปอ่อยผู้ชายอีกคน"

"ถ้าเรื่องนี้หลุดออกคงจะขายหน้าแย่"

สวี่เจี้ยนกงโมโห "ลู่ชิงหยุน นายพูดเรื่องอะไรของนาย"

"ลูกสาวของฉันทำเรื่องแบบนั้นเมื่อไหร่กัน"