หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1401

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนในตระกูลเริ่นก็ตกตะลึง

ดวงตาของท่านผู้เฒ่าเริ่นเกือบจะถลนออกมา เขามองหลินมั่วด้วยความตระหนกตกใจ สีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจและฉงนสนเท่ห์

ผู้สืบทอดของหนานป้าเทียนอย่างนั้นหรือ

เขาผู้นี้คือเจ้าแห่งมณฑลก่วงหรือ

ชายหนุ่มอายุแค่นี้ เขามีคุณสมบัติอะไร

แม้แต่ตอนที่หนานป้าเทียนยังอยู่ ทั้งสิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลก่วง เพียงถูกห้ามเข้ามาที่เมืองก่วงหยางเท่านั้น พวกเขาไม่จำเป็นต้องให้ความเคารพหนานป้าเทียนเป็นพิเศษ

แต่ว่าชายหนุ่มคนนี้ หลังจากที่ได้รับสืบทอดจากหนานป้าเทียนโดยสมบูรณ์แล้ว แม้แต่สิบตระกูลใหญ่ยังต้องก้มหัวให้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

หรือว่า เขาคนนี้จะแข็งแกร่งยิ่งกว่าหนานป้าเทียนเสียอีก

ความคิดนับไม่ถ้วนแล่นเข้ามาในสมองของท่านผู้เฒ่าเริ่น แต่สิ่งที่เขามั่นใจอย่างหนึ่งก็คือ ครั้งนี้ตระกูลเริ่นได้แกว่งเท้าหาเสี้ยนเข้าแล้ว

ขนาดตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลก่วงยังต้องเคารพเขา แล้วตระกูลเริ่นจะไปยั่วยุผู้ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ได้อย่างไร

สวี่เจี้ยนกง ฟังฮุ่ย และแม้แต่สวี่ปั้นซย่าที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มีสีหน้างงงวยเช่นกัน

พวกเขาไม่เคยรู้เลยว่า ตัวตนของหลินมั่วในมณฑลก่วงนั้น ยิ่งใหญ่ค้ำฟ้าเพียงนี้

ในตอนที่พวกเขามาถึงเมืองเอก ยังคิดว่าหลินมั่วไม่ได้มีตัวตนอะไรในเมืองนี้

มาตอนนี้ดูเหมือนว่า พวกเขาคิดผิดเสียแล้ว

สถานะของหลินมั่วนั้น เกินกว่าที่พวกเขาจินตนาการเอาไว้จริงๆ

ดวงตาของลู่ชิงหยุนเบิกกว้าง แล้วพูดเสียงสั่น “มัน...มันจะเป็นไปได้ยังไง”

“เขาไม่ใช่สามีของสวี่ปั้นซย่าคนนั้นหรือ”

“เขาจะเป็นผู้สืบทอดของหนานป้าเทียนได้ยังไงกัน”

“แล้วเขาจะเป็นถึงเจ้าแห่งมณฑลก่วงได้ยังไง”

“ท่านผู้นำหวัง พวกคุณเข้าใจผิดหรือเปล่า พวกคุณถูกหลอกแล้วหรือเปล่า”

“คนนี้ต้องเป็นพวกหลอกลวงแน่ๆ พวกคุณตรวจสอบตัวตนของเขาให้ดีก่อน เขาต้องเป็นตัวปลอมแน่นอน...”

หวังซิ่งอวิ๋นเหลือบมองเขาด้วยสายตาเย็นชา “คุณคิดว่าเขาเป็นตัวปลอมอย่างนั้นหรือ แล้วบุคคลที่ยืนอยู่ข้างๆ เขา ท่านนั้นเป็นใครล่ะ”

ลู่ชิงหยุนมองไปที่ไท่จื่อที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วพูดด้วยความเย้ยหยัน “ก็พวกเดียวกันนั่นแหละ!”

“ท่านผู้นำหวัง พวกสิบแปดมงกุฎพวกนี้ย่อมมีผู้สมรู้ร่วมคิดไม่น้อย พวกมันไม่ใช่คนดี!”

“ท่านผู้นำหวัง พวกคุณอย่าไปเชื่อคำพวกมันนะ!”

เขาคือทายาทตระกูลดังและร่ำรวยที่มีชื่อเสียงลือนาม เรียกได้ว่าทั้งหกมณฑลทางใต้ ไม่มีลูกหลานตระกูลร่ำรวยที่ไหนกล้ามีเรื่องกับเขาเลย

ไม่ต้องเอ่ยถึงตระกูลเริ่นเลย ต่อให้เป็นสมาชิกของตระกูลหลักทั้งสิบแห่งหกมณฑลทางใต้ เมื่อได้ยินชื่อไท่จื่อ ยังต้องขวัญผวากันเป็นแถวๆ!

ดวงตาของลู่ชิงหยุนแทบจะถลนออกมา เขาจ้องมองที่ไท่จื่อเป็นเวลานาน และในที่สุดก็ส่ายศีรษะโดยไม่ลังเลสักนิด

“นี่ต้องไม่ใช่เรื่องจริงแน่นอน นี่มันเรื่องโกหกทั้งเพ พวกเขาคือพวกหลอกลวง!”

“ท่านผู้นำหวัง คุณถูกพวกมันหลอกแล้ว!”

“ไอ้สารเลวนี่ กล้าปลอมตัวเป็นไท่จื่อแห่งเมืองไห่งั้นหรือ”

“มันคงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วมั้ง!”

“ตอนนี้ผมจะบอกเพื่อนๆ ของผมที่เมืองไห่ ให้พวกเขาบอกกล่าวเรื่องนี้แก่ไท่จื่อ ดูซิว่าพวกมันจะตายยังไง!”

ลู่ชิงหยุนหัวเราะเสียงดัง

หวังซิ่งอวิ๋นยิ้มเยาะและยังคงนิ่งเงียบ ส่วนผู้นำอีกแปดตระกูล ต่างก็แสดงออกแตกต่างกันไป

บางคนยิ้มเยาะ บางคนส่ายศีรษะพร้อมกับถอนหายใจ หรือบางคนก็แสดงสีหน้าตื่นเต้นคึกคัก

ทุกคนรู้ดีว่า เมื่อลู่ชิงหยุนเอ่ยคำพูดเหล่านี้ออกมาแล้ว ตระกูลเริ่นจะต้องจบเห่อย่างแน่นอน!