หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1404

หลินมั่วมองสวี่เจี้ยนกง "พ่อ เมื่อกี้นี้เกิดอะไรขึ้นครับ"

“ทำไมคุณถึงมีเรื่องกับพวกเขา”

สวี่เจี้ยนกงรู้จักตัวตนของหลินมั่วแล้ว ตอนนี้เขาไม่ต้องกังวลอีกต่อไป จึงรีบเล่าเหตุการณ์เมื่อสักครู่ให้หลินมั่วฟัง

เมื่อได้ยินคำดูถูกของลู่ชิงหยุนที่มีต่อสวี่ปั้นซย่า สีหน้าของหลินมั่วดุดันขึ้นมาทันที

นี่คือผู้หญิงที่เขารักที่สุด ใครก็ตามที่กล้าดูถูกสวี่ปั้นซย่า เขาคนนั้นกำลังรนหาที่ตาย!

ทันทีที่สวี่เจี้ยนกงพูดจบ ฟังฮุ่ยก็เล่าถึงสิ่งที่เกิดขึ้นที่ชั้นล่างทันที

ฟังฮุ่ยนั้นพูดได้เฉียบคมกว่าสวี่เจี้ยนกงมาก

เธอไม่เพียงบอกเล่าเรื่องราวการถูกรังแกก่อนหน้านี้เท่านั้น แต่ยังเติมเชื้อไฟเข้าไปอีกด้วย

เมื่อฟังจบ แม้แต่สวี่ปั้นซย่าเองยังรู้สึกเดือดดาล

หวังซิ่งอวิ๋นและคนอื่นๆ ก็ยังขมวดคิ้ว เรื่องนี้ถือว่าตระกูลเริ่นทำเกินไปจริงๆ

ผู้นำตระกูลหวงพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ท่านผู้เฒ่าเริ่น ปกติพวกคุณปฏิบัติต่อผู้อื่นแบบนี้หรือ”

“คุณสวี่และคุณฟังนำของขวัญมากล่าวอวยพรวันเกิดแด่คุณ ต่อให้พวกเขาไม่มีบัตรเชิญ ก็ถือว่าให้เกียรติกันมากแล้ว”

“พวกคุณไล่พวกเขาออกมายังไม่พอ ยังทำหยกแกะสลักตกแตก แล้วให้พวกเขาทำความสะอาดอีกหรือ”

“พวกคุณรังแกคนอื่นเกินไปแล้ว!”

ผู้นำตระกูลอีกคนหนึ่งพูดอย่างเย็นชา “เชอะ ได้ยินมานานแล้วว่า ตระกูลเริ่นเวลาทำอะไรชอบอวดเบ่งมาก”

“วันนี้ได้เห็น นับว่าสิ่งที่ได้ยินมานั้นไม่ผิดเลย!”

“ตระกูลแบบนี้ ถ้าหากว่าได้เข้ามาในตระกูลหลักทั้งสิบแล้วละก็ จะสร้างปัญหาให้กับตระกูลหลักทั้งสิบในอนาคตมากขนาดไหน! "

ผู้นำตระกูลคนอื่นๆ ต่างก็พยักหน้าคล้อยตาม

ท่านผู้เฒ่าเริ่นรู้สึกอับอายเป็นอย่างยิ่ง เขาก้มหน้าก้มตาไม่พูดอะไรสักคำ

ตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องที่ว่าตระกูลเริ่นจะสามารถเข้าสู่ตระกูลหลักทั้งสิบได้หรือไม่แล้ว หลังจากคืนนี้ สถานะของตระกูลเริ่นในมณฑลก่วงอาจจะตกต่ำลงไปอีกก็เป็นได้!

อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีเวลามากังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นในตอนนี้

สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือ จะจัดการเรื่องยุ่งยากที่อยู่ตรงหน้า ให้ผ่านไปได้อย่างไร

หลังจากฟังคำพูดของฟังฮุ่ยแล้ว หลินมั่วก็พยักหน้าช้าๆ "พ่อ แม่ ผมเข้าใจแล้ว"

“ปั้นซย่า คุณพาพ่อกับแม่เข้าไปในห้องส่วนตัวก่อน”

“เรื่องที่นี่ ผมจัดการเอง!”

“ลู่ชิงหยุนเป็นหลานชายของตระกูลเริ่น หากคุณฆ่าเขา ก็เท่ากับประกาศสงครามกับตระกูลเริ่นของเรา”

“แม้ว่าตระกูลเริ่นของเราจะไม่เทียบเท่าตระกูลหลักทั้งสิบ แต่ก็ไม่ใช่ตระกูลที่คนอื่นจะมารังแกกันได้ง่ายๆ!”

“ผมเริ่นก่วงหยวน ในมณฑลก่วงก็ถือว่ามีเส้นสายอยู่บ้าง และตอนนี้ก็ถือได้ว่าเป็นหนึ่งในสิบบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดในมณฑลก่วง”

“ถ้าหากว่าคุณหลินสามารถเห็นแก่หน้าของตระกูลเริ่นสักหน่อย ผมตระกูลเริ่น จะต้องตอบแทนคุณหลินอย่างแน่นอน!”

ผู้ชายคนนี้ เป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุดในตระกูลเริ่นตอนนี้

หนึ่งในสิบคนที่ร่ำรวยที่สุดในมณฑลก่วง อิทธิพลของเขาในมณฑลก่วง ไม่ได้แย่ไปกว่าหัวหน้าตระกูลหลักทั้งสิบเลย

เขาออกหน้าด้วยตัวเอง และต้องการกดดันหลินมั่วเล็กน้อย เพื่อให้เขาทำอะไรด้วยความระมัดระวัง และเกรงใจกันสักนิด

อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ได้ทำให้หลินมั่วรู้สึกลังเลแต่อย่างใด

เขาเหลือบมองไปที่เริ่นก่วงหยวน "พูดจบหรือยัง"

“ถ้าจบแล้ว งั้นคุณก็ลงไปก่อนแล้วกัน!”

หลังจากพูดจบ หลินมั่วก็โบกมือ

คนหลายคนที่ยืนอยู่ข้างไท่จื่อก็เดินเข้ามา แล้วจับเริ่นก่วงหยวนโยนออกไปข้างนอกหน้าต่าง