หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1403

หลินมั่วไม่สนใจท่านผู้เฒ่าเริ่นที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น เขาเดินเข้าไปประคองสวี่เจี้ยนกงลุกขึ้น

“พ่อครับ เป็นยังไงบ้าง”

“มีแผลตรงไหนไหม”

หลินมั่วถามเบาๆ

ขณะนี้ สวี่เจี้ยนกงยังคงอยู่ในความงุนงง

เขานึกไม่ถึงเลยว่า ลูกเขยของตนจะมีอิทธิพลในเมืองเอกขนาดนี้!

แม้ว่าตอนที่พวกเขาอยู่ในห้อง ตระกูลใหญ่ทั้งเก้าจะทยอยกันเข้ามาเยี่ยมเยียนพวกเขาก็ตาม

แต่สวี่เจี้ยนกงไม่รู้จักบรรดาคนเหล่านี้ และเขาก็ไม่รู้เลยว่า สาเหตุที่ทั้งเก้าตระกูลแสดงออกมานั้นคืออะไร

ในความคิดของเขา ตระกูลเริ่นเป็นตระกูลใหญ่ในมณฑลก่วง และแทบจะสามารถเข้าสู่ความแข็งแกร่งอันยิ่งใหญ่ของตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลก่วงได้

ตระกูลใหญ่ขนาดนี้ สามารถบดขยี้ตระกูลหลักทั้งสิบแห่งเมืองก่วงหยางได้อย่างง่ายดาย

และด้วยสถานการณ์ปัจจุบันของตระกูลสวี่นั้น ไม่สามารถเทียบกับตระกูลเริ่นได้เลย

ดังนั้น แม้ว่าเมื่อครู่นี้ที่ชั้นล่าง พวกเขาจะถูกเอาเปรียบอย่างมาก แต่เมื่อเข้ามาในห้อง เขาก็ไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้หลินมั่วฟังเลย

เขาไม่ได้คิดจะให้หลินมั่วรู้เรื่องนี้ เพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้งกับตระกูลเริ่น ซึ่งความจริงแล้ว เขาคิดว่าหลินมั่วไม่สามารถเอาชนะตระกูลเริ่นได้อยู่แล้ว

ทว่าตอนนี้ คาดไม่ถึงเลยว่า ท่านผู้เฒ่าเริ่นที่เมื่อครู่นี้ไม่แม้แต่จะเหลือบมองเขาเลยสักนิด บัดนี้กลับกำลังคุกเข่าขอร้องต่อหน้าหลินมั่ว

“หลินมั่ว นี่...มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

สวี่เจี้ยนกงเอ่ยถามเสียงเบา

ฟังฮุ่ยและสวี่ปั้นซย่าก็จ้องมองหลินมั่วด้วยความตื่นตะลึงเช่นกัน สีหน้าของทั้งสองเต็มไปด้วยความสับสนงงงวย

หลินมั่วไม่ได้ตอบอะไร แต่ไท่จื่อที่ยืนข้างๆ เอ่ยขึ้น “คุณน่ะยังไม่รู้”

“ตอนนี้ลูกเขยของคุณ คือเจ้าแห่งมณฑลก่วง”

“ตระกูลหลักทั้งเก้าในมณฑลก่วง ถูกเขาจัดการเรียบแล้ว!”

“นับแต่วันนี้เป็นต้นไป ทุกคนในมณฑลก่วงจะเคารพลูกเขยของคุณ”

ดวงตาของสวี่เจี้ยนกงเบิกกว้าง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ "นี่... มันเป็นเรื่องจริงหรือ"

ไท่จื่อยักไหล่ แล้วชี้ไปที่ผู้คนจากเก้าตระกูลใหญ่รอบตัวเขา "นี่ไงล่ะ ผู้นำทั้งเก้าตระกูลใหญ่ในมณฑลก่วงยังต้องเข้าไปทักทายลูกเขยของคุณทีละคน คุณคิดว่านี่เป็นเรื่องจริงไหมล่ะ”