หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1405

นี่คือชั้นบนสุดของโรงแรมว่านเหอ หากโยนลงมาจากบนนี้ เริ่นก่วงหยวนจะต้องตายอย่างแน่นอน!

สมาชิกตระกูลเริ่นร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ ท่านผู้เฒ่าเริ่นกลอกตาและล้มลงทันที

สองสามคนที่อยู่ข้างเขา รีบช่วยเข้าไปประคองด้วยความลุกลี้ลุกลน และมีคนบีบที่ร่องใต้จมูกของเขาอย่างแรง

หลังจากนั้นไม่นาน ท่านผู้เฒ่าเริ่นก็ฟื้นขึ้นอย่างอ่อนแรง

เขาส่งเสียงร้องอย่างน่าสมเพช "ลูกชายของฉัน!"

“คุณ...คุณฆ่าลูกชายของฉัน เรา...พวกเราตระกูลเริ่นกับคุณอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้แล้ว!”

“ฆ่าเขาเดี๋ยวนี้ แก้แค้นให้หยวนเอ๋อร์!”

สมาชิกตระกูลเริ่นรีบกรูกันเข้ามา อาศัยคนจำนวนมาก ล้อมหลินมั่วเอาไว้

ท่านผู้เฒ่าเริ่นลุกขึ้นยืน แล้วพูดเสียงดัง “ท่านผู้นำทั้งเก้า นี่เป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างตระกูลเริ่นของผมกับคนสกุลหลินคนนี้ พวกคุณไม่เกี่ยว!”

“วันนี้ ถ้าเขาไม่ตาย ก็เป็นผมที่ตาย!”

“ผมหวังว่าเก้าตระกูลใหญ่จะไม่เข้ามายุ่งเรื่องนี้ ผู้ที่ไม่รู้เห็นจะได้ไม่ถูกลูกหลงไปด้วย!”

สีหน้าของท่านผู้เฒ่าเริ่นเคร่งขรึม ตอนนี้เขาบ้าไปแล้ว แม้กระทั่งกล้าพูดคำข่มขู่เก้าตระกูลใหญ่

อย่างไรก็ตาม นี่ถือเป็นการแสดงเจตจำนงอันแน่วแน่ของเขา เขากำลังจะแลกชีวิตด้วยชีวิตกับหลินมั่ว!

หลินมั่วยืนเอามือไพล่หลัง และมองไปที่เก้าตระกูลใหญ่ด้วยท่าทีสงบนิ่ง กำลังรอดูทีท่าของพวกเขา

ผู้นำทั้งเก้าตระกูลใหญ่มองหน้ากันไปมา และท้ายที่สุด พวกเขาก็มองไปที่หวังซิ่งอวิ๋น

ในความเป็นจริง พวกเขาต้องการดูตระกูลเริ่นและหลินมั่วต่อสู้กันจนบาดเจ็บและเสียหายทั้งสองฝ่าย

แต่ปัญหาคือ ทุกคนต่างก็รู้ดี

ต่อให้คนตระกูลเริ่นจะสู้จนตัวตาย พวกเขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินมั่วอยู่วันยังค่ำ

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากพวกเขาเลือกที่จะนิ่งเฉย หลังจากนี้เขาจะแก้ตัวกับหลินมั่วอย่างไร

หวังซิ่งอวิ๋นตัดสินใจอย่างรวดเร็ว เขาโบกมือทันที “บังอาจมากนะ!”

“คนสกุลเริ่น คุณกล้ามาก กล้ามากำเริบเสิบสานกับคุณหลินหรือ”

“พวกเราเก้าตระกูลใหญ่อยู่ที่นี่ วันนี้ อย่าได้คิดจะแตะต้องแม้ปลายเส้นผมของคุณหลิน!”

“เด็กๆ จัดการพวกเขาทุกคน!”

เธอรีบวิ่งไปหาลู่กั๋วซวน และพูดอย่างกระวนกระวาย "กั๋วซวน กั๋วซวน ช่วยชิงหยุนด้วย!"

“เขาเป็นลูกชายของคุณนะ คุณ...คุณอยากจะเห็นเขาตายต่อหน้าต่อตาตรงนี้จริงๆ หรือ”

สีหน้าของลู่กั๋วซวนดูกระอักกระอ่วนใจ

แม้ว่าลู่ชิงหยุนจะไม่เคารพเขาเลย แต่อย่างไรเด็กคนนี้ก็คือลูกชายของเขา

เขากัดฟันและพูดเสียงต่ำ "คุณหลินครับ คุณ...คุณจะไว้ชีวิตเขาได้ไหม"

“ผมมีแค่ลูกชายคนนี้คนเดียว ถ้าหากเขาทำอะไรผิด ผม...ผมต้องขอโทษคุณหลินด้วยครับ”

"ขอร้องคุณเห็นแก่เจี้ยนกง ได้โปรดไว้ชีวิตเขาสักครั้ง..."

ลู่กั๋วซวนพยายามขอร้องเขา ในฐานะคนเป็นพ่อ เขาคงจะทนไม่ได้ที่เห็นลูกชายต้องมาตายแบบนี้

หลินมั่วเหลือบมองลู่กั๋วซวน เขารู้ดีว่าบุคคลนี้คือเพื่อนรักของสวี่เจี้ยนกง

หลังจากเงียบอยู่สักพัก ในที่สุด หลินมั่วก็ปล่อยลู่ชิงหยุนลงกับพื้น

ลู่ชิงหยุนถอนหายใจด้วยความโล่งอก และขณะที่กำลังจะพูด ทันใดนั้น หลินมั่วก็ตบหน้าเขาอย่างแรง