หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1406

การตบครั้งนี้ ทำให้ลู่ชิงหยุนกระเด็นออกไปไกล

หลังจากที่ลงไปกองอยู่กับพื้นแล้ว เขาก็กระอักเลือดออกมาหลายครั้ง และในนั้นก็มีฟันสีขาวๆ ปะปนออกมาหลายซี่

แม้กระทั่ง กระดูกที่ดั้งจมูกก็ยังหัก

และที่สำคัญที่สุดก็คือ หูของลู่ชิงหยุนถึงกับสูญเสียการได้ยินไปเลย

หลินมั่วเห็นแก่ลู่กั๋วซวน จึงไม่ได้ฆ่าเขาให้ตาย

แต่ทว่าฝ่ามือนี้ นับเป็นราคาอันแสนเจ็บปวดที่เขาต้องจ่าย

เริ่นเยวี่ยนเยวี่ยนกรีดร้องออกมา แล้วรีบเข้าไปประคองลู่ชิงหยุนให้ลุกขึ้น

หลินมั่วชำเลืองมองไปยังสมาชิกตระกูลเริ่น และพูดอย่างเย็นชา "หากไม่อยากตาย ก็จงคุกเข่าลงและคำนับผมด้วยความจริงใจ!"

“ภายในสามนาที ถ้าไม่เต็มใจคุกเข่าลงคำนับ ก็จับโยนออกนอกหน้าต่างไปให้หมด!”

ผู้นำตระกูลทั้งเก้าต่างตกตะลึง หวังซิ่งอวิ๋นอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามเสียงเบา "คุณหลิน คุณ... คุณพูดจริงหรือครับ"

“สมาชิกตระกูลเริ่นตอนนี้ มี...มีหลายสิบคนเลยนะครับ”

หลินมั่วเหลือบมองเขา “ดูเหมือนผมกำลังพูดเล่นงั้นหรือ”

หวังซิ่งอวิ๋น “แต่ว่า ถ้าหากว่าเราทำให้เรื่องนี้ลุกลามจนใหญ่โต...”

หลินมั่ว “ใหญ่โตแล้วยังไง”

“พวกเขาถูกสมาชิกตระกูลทั้งเก้าโยนออกไป เกี่ยวอะไรกับผมล่ะ”

“หรือแค่เรื่องเล็กๆ แค่นี้ ตระกูลทั้งเก้าของพวกคุณ ก็ยังจัดการไม่ได้”

ในขณะนั้นเอง ไท่จื่อก็ส่งเสียงดังออกมา “เวรเอ๊ย เรื่องแค่นี้ยังทำไม่ได้ ยังกล้าเรียกตัวเองว่าเป็นเก้าตระกูลใหญ่อีกหรือ”

“ถ้าพวกคุณไม่มีความสามารถ ก็บอกมา เดี๋ยวลูกพี่จะโยนพวกเขาลงไปเอง เป็นไง”

เหล่าสมาชิกตระกูลทั้งเก้าแทบจะกระอักเลือด

หลินมั่วพูดจาด้วยความแข็งกร้าวมีพลัง แต่ท้ายที่สุดแล้ว ความรับผิดชอบทั้งหมดกลับผลักมาเป็นภาระของตระกูลใหญ่ทั้งเก้า

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่ง

ตอนนี้หลินมั่วมีอำนาจมาก ประกอบกับการสนับสนุนจากไท่จื่อ ดังนั้น ตระกูลใหญ่ทั้งเก้าจึงไม่ใช่คู่ต่อกรกับเขาเลยสักนิด

ใครก็ตามที่กล้ายั่วยุหลินมั่ว เขาผู้นั้นกำลังแกว่งเท้าหาเสี้ยน

ไม่มีใครอยากกลายเป็นเหมือนตระกูลเฝิง ที่ถูกหลินมั่วกำจัดจนดับสูญ

หวังซิ่งอวิ๋นรีบพูดว่า “คุณหลิน คุณวางใจ เรื่องนี้พวกเราจะจัดการให้คุณแน่นอน!”

“เด็กๆ เริ่มจับเวลาได้”

ผู้นำหวงถอนหายใจ “ท่านผู้เฒ่าเริ่น ผมแนะนำว่าคุณอย่าพยายามขัดขืนดีกว่า”

“ความแข็งแกร่งของคุณหลินน่ะ เกินกว่าที่คุณจะจินตนาการได้"

“เขาบอกว่าจะโยนพวกคุณทุกคนออกไป ก็แปลว่าเขาจะโยนพวกคุณออกไปจริงๆ!”

“อย่าลืมสิ ลูกชายของคุณ ตอนนี้ก็นอนอยู่ข้างล่างโน่นแล้ว”

“คุณต้องการให้สมาชิกทั้งหมดของตระกูลเริ่น ตายไปพร้อมกับคุณจริงๆ หรือ”

ท่านผู้เฒ่าเริ่นหน้าแดง และคำรามด้วยความโกรธ “เพ้อเจ้อ!”

“ข้าไม่กลัวมันหรอก!”

“ถ้ามันกล้า ก็ให้มาฆ่าฉันเลย!”

“ฉันอายุมากขนาดนี้ ยังอยากให้ฉันก้มหัวคุกเข่าให้ ไม่มีทาง!”

หวังซิ่งอวิ๋นพูดเย้ย “คุณใช้ชีวิตมาพอแล้ว”

“แต่ว่าคนอื่นๆ ในตระกูลเริ่นน่ะ พอแล้วหรือยัง”

“ท่านผู้เฒ่าเริ่น เพียงเพราะเห็นแก่ศักดิ์ศรี แล้วต้องทำให้คนอีกมามายต้องมาตายไปพร้อมกับคุณด้วย มันคุ้มกันแล้วหรือ”