หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1409

หลังจากที่หลินมั่วจัดการเรื่องตรงนี้เรียบร้อย เขาก็กลับเข้าไปในห้อง

สวี่เจี้ยนกง ฟังฮุ่ย และสวี่ปั้นซย่า กำลังรอเขาอย่างใจจดใจจ่อ

เมื่อเห็นหลินมั่วเดินเข้ามา ฟังฮุ่ยก็ถามด้วยความกระวนกระวายทันที "หลินมั่ว ตอนนี้นายเป็นยังไงบ้าง"

“พวกคนตระกูลเริ่นพวกนั้น พวกเขา...ไม่ได้สร้างเรื่องอะไรใช่ไหม”

หลินมั่วยิ้ม "แม่ ไม่ต้องกังวลนะ"

"ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดกำลังคุกเข่าอยู่ที่ทางเดินน่ะ"

ฟังฮุ่ยตาโต “หา?”

“นาย...นายกำลังล้อเล่นใช่ไหม”

“คนตระกูลเริ่น กำลังคุกเข่า?”

สีหน้าของสวี่เจี้ยนกงก็เต็มไปด้วยความสงสัยเช่นกัน

แม้ว่าหวังซิ่งอวิ๋นและคนอื่นๆ จะบอกว่าหลินมั่วเป็นเจ้าแห่งมณฑลก่วง แต่ในมณฑลก่วงนั้น ตระกูลเริ่นก็นับว่ายิ่งใหญ่มากทีเดียว

ครั้งนี้ แม้ว่าตระกูลเริ่นจะยอมขอโทษ พวกเขาก็จะไม่มีทางคุกเข่าเด็ดขาด!

นี่คือตระกูลยิ่งใหญ่ หากพวกเขาคุกเข่าลง หน้าตาและศักดิ์ศรีของตระกูลนี้จะสูญสิ้น!

หลินมั่วยิ้มและพูดว่า "แม่ แม่เดินไปดูหน้าประตูก็เห็นเอง"

ฟังฮุ่ยเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งลุกขึ้นและเดินไปที่ประตู

สวี่เจี้ยนกงก็เดินตามเธอไปทันที

ทั้งสองไม่กล้าเปิดประตู ได้แต่เพียงเกาะอยู่ที่ประตู แล้วมองลอดช่องประตูออกไป

ผลก็คือ เมื่อมองออกไปก็เห็นตามนั้นจริงๆ ที่ทางเดินนั้นมีคนหลายสิบคนกำลังคุกเข่า

และผู้คนหลายสิบคนที่กำลังคุกเข่าอยู่นั้น ทั้งหมดคือสมาชิกตระกูลเริ่น!

ดวงตาของสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยเบิกกว้าง ทั้งสองมีสีหน้าเหลือเชื่อ

“นี่...นี่เป็นเรื่องจริงหรือ”

เสียงของฟังฮุ่ยสั่น

สวี่เจี้ยนกงหันมามองหลินมั่ว ทันใดนั้นเอง เขาก็รู้สึกว่าเขาไม่คุ้นเคยกับหลินมั่วคนนี้มากขึ้นเรื่อยๆ

เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่า ลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงที่ไม่ได้เรื่องมาตลอดสามปีมานี้ จู่ๆ เหตุใดจึงเติบโตมาถึงจุดนี้ได้

ตระกูลเริ่นผู้ยิ่งใหญ่ ตอนนี้สามารถคุกเข่าลงต่อหน้าเขาโดยไม่คำนึงถึงศักดิ์ศรีใดๆ เลย

ความฝันอันสูงสุดของพวกเขาตลอดชีวิตนี้ก็คือ สามารถทำเงินได้มหาศาล เพียงพอที่จะโดดเด่นเฉิดฉายอยู่ในสังคมชั้นสูง

และในตอนนี้ พวกเขาก็ค้นพบว่า ทั้งหมดนี้มันเกินกว่าคำว่าสำเร็จไปแล้ว

พวกเขาไม่เพียงโดดเด่น และไม่เพียงเขาสู่สังคมชั้นสูงเท่านั้น

ที่สำคัญคือ พวกเขาได้มายืนอยู่ในจุดที่สูงที่สุด อยู่ในจุดที่ไม่ว่าใครก็อดไม่ได้ที่จะแหงนหน้าขึ้นมอง!

สวี่เจี้ยนกงปรบมือด้วยความฮึกเหิม “หลินมั่ว นายไม่ทำให้พวกเราผิดหวังจริงๆ!”

“ฮ่าๆๆ กลับไปแล้ว ฉันจะต้องเอาเรื่องนี้ไปบอกพวกสวี่เจี้ยนผิงให้ได้!”

“ฉันจะให้พวกเขาได้รู้ว่า แบบไหนที่เรียกว่าเป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูลอย่างแท้จริง!”

ฟังฮุ่ยพยักหน้าเห็นด้วย สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเช่นกัน

หลายปีมานี้ เธอได้รับแต่คำดูถูกจนรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ วันนี้ เธอจะได้ปลดปล่อยและสบายใจเสียที

ตระกูลสวี่ได้กลายเป็นเจ้าแห่งมณฑลก่วง นับจากวันนี้ไป ใครยังจะกล้ามาดูแคลนพวกเขาอีก

สวี่ปั้นซย่าไม่ได้พูดอะไร เธออิงแอบอยู่ข้างกายหลินมั่ว ด้วยใบหน้าอันอ่อนโยน

ชายหนุ่มคนที่ถูกดูหมิ่นเหยียดหยามจากทุกคนมาโดยตลอด สามารถเดินมาถึงสถานะอย่างทุกวันนี้ได้ คือสิ่งที่ทำให้เธอมีความสุขที่สุดแล้ว!