หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1412

สีหน้าของฟังฮุ่ยเต็มไปด้วยความประหลาดใจเช่นกัน และพูดด้วยเสียงเบาว่า "หลินมั่ว นี่คือเมืองเอกนะ"

"อาคารเหล่านี้อยู่บนทำเลทองในพื้นที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดของเมืองเอกเชียวนะ"

“เรา...เราเปิดร้านขายยา ร้านเดียวก็พอแล้ว อนาคตเราก็ค่อยๆ พัฒนาไป”

"จะทำมากในคราวเดียว เงินทุนที่ร้านขายยาก็ยังไม่เพียงพอ..."

สวี่ปั้นซย่าเดินเข้ามา "พ่อ แม่ ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินเลยค่ะ"

“หนูจะเพิ่มทุนอีกครั้งจากบริษัทมาให้ก้อนนึง”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยตื่นเต้นมาก ถ้าหากเป็นอย่างนั้น ร้านขายยาของพวกเขามิต้องใหญ่โตเลยหรือ

ขณะนั้นเอง หลินมั่วก็โบกมือทันที “ไม่ต้องเพิ่มทุนหรอก”

“แค่ร้านพวกนั้น ใช้เงินไม่เท่าไหร่หรอกครับ”

“พ่อกับแม่ เตรียมเงินทุนเอาไว้สำหรับตกแต่งร้านก็พอแล้ว ไม่ต้องห่วงเรื่องค่าเช่ากับค่าโอนเลย”

สวี่เจี้ยนกงประหลาดใจ “แล้วจะทำยังไงกับค่าเช่าและค่าโอนล่ะ”

หลินมั่วยิ้ม “ที่นี่คือเมืองเอก”

“พวกเราตระกูลสวี่อยากจะได้สักกี่ร้าน ยังต้องจ่ายค่าเช่าอีกหรือ”

ดวงตาของสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยเบิกกว้างอีกครั้ง หลินมั่วมีอำนาจขนาดนั้นเลยหรือ

สวี่ปั้นซย่ารู้สึกกังวลใจเล็กน้อย “หลินมั่ว แบบนี้มันจะเหมาะหรือ”

หลินมั่วโบกมือ “ไม่มีคำว่าเหมาะหรือไม่เหมาะหรอก”

“เอาเป็นว่า พ่อกับแม่ไม่ต้องกังวล เรื่องพวกนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ผมเอง”

จากนั้น หลินมั่วก็โทรหาหวังซิ่งอวิ๋น และบอกตำแหน่งของอาคารที่สวี่เจี้ยนกงถูกใจทั้งหมดให้เขาทราบ

ส่วนเรื่องที่ว่าหวังซิ่งอวิ๋นจะจัดการอย่างไรนั้น ไม่ใช่เรื่องที่หลินมั่วต้องสนใจ

อย่างไรก็ตาม แน่นอนว่าหลินมั่วจะไม่เสียเงินสักสตางค์

ไม่ใช่ว่าหลินมั่วตระหนี่ และไม่ใช่เพราะเขาบ้าอำนาจ

แต่เขาต้องการใช้โอกาสนี้ กดดันตระกูลหลักทั้งเก้าต่อไป

“ที่ไหนเป็นทรัพย์สินของใคร ก็ให้สละทรัพย์สินนั้นเสีย”

“แต่ถ้าไม่ใช่ทรัพย์สินของตระกูลหลักทั้งเก้า ก็หาวิธีเอามาให้ได้!”

ชายผู้นั้นรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย และพูดเสียงเบา "พ่อ เรา... เราต้องทำสิ่งทุกอย่างตามคำสั่งของคนสกุลหลินนั่นจริงๆ หรือ"

“ตอนนี้เขาต้องการอาคารเหล่านี้ ก็ยังถือเป็นเรื่องเล็กน้อย”

“แต่ถ้าหากวันนึง เขาต้องการอย่างอื่นที่มากกว่านั้น พวกเราจะทำยังไงครับ”

หวังซิ่งอวิ๋นชำเลืองมองเขา และพูดเสียงเข้มว่า "กำราบเขาให้ได้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน!"

"ทุกวันนี้ในมณฑลก่วง ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของเขา"

“เขายังมีไท่จื่อคอยช่วยเหลืออยู่ข้างๆ หากตระกูลหลักทั้งเก้าบุ่มบ่ามไปต่อกรกับเขา มันจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย”

“อดทนไปอีกสักพักไม่ต้องพูดอะไร เขาจะหลงระเริงได้ไม่นานหรอก!”

ชายคนนั้นอดดีใจไม่ได้ "พ่อครับ พ่อคิดวิธีจัดการกับเขาแล้วหรือ วิธีไหนน่ะ”