หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1413

หวังซิ่งอวิ๋นจ้องไปที่ชายคนนั้นทันที "ไม่ควรถาม อย่ามาถาม!"

"จำไว้นะ อีกหน่อย แกจะเป็นผู้นำตระกูลหวัง!"

“ในฐานะผู้นำตระกูล แกต้องรู้จักเก็บอาการและฉลาดหลักแหลม!”

“ทั้งความยินดีและความโกรธต้องรู้จักสงวนท่าทีเอาไว้ อย่าให้ใครรู้ว่าแกกำลังคิดอะไรอยู่ เข้าใจไหม”

ชายคนนั้นก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็ว "ครับ!"

“พ่อ ผมผิดไปแล้ว!”

หวังซิ่งอวิ๋นโบกมือ "ออกไปได้แล้ว!"

“จำเอาไว้ เรื่องนี้ควรทำอย่างสวยงาม”

"นอกจากนี้ จดจำปฏิกิริยาของผู้นำตระกูลหลักอีกแปดตระกูล แล้วกลับมาบอกฉัน!"

ชายหนุ่มพยักหน้ารับคำอย่างเต็มที่ และรีบออกไป

หวังซิงอวิ๋นเอนกายลงบนโซฟา ดวงตาของเขาเป็นประกาย เขากัดฟันและพูดเบาๆ "หลินมั่ว ฉันจะคอยดูว่าแกจะหลงละเลิงได้อีกกี่วัน!”

ชายหนุ่มนำตำแหน่งอาคารเหล่านี้ไปบอกกล่าวแก่ผู้นำตระกูลทั้งแปด และผู้นำตระกูลทั้งแปดก็มีปฏิกิริยาที่ต่างกันไป

แน่นอนว่าพวกเขาส่วนใหญ่โกรธมาก

อย่างไรก็ตาม บางคนแสดงให้เห็นและบางคนไม่ได้แสดงอาการใดๆ

ชายหนุ่มจดจำปฏิกิริยาของคนเหล่านี้เอาไว้ แล้วกลับมาบอกกล่าวแก่หวังซิ่งอวิ๋น

หลังจากวิเคราะห์ปฏิกิริยาของผู้นำทั้งแปดตระกูลแล้ว หวังซิ่งอวิ๋นก็สามารถเข้าใจทัศนคติของพวกเขาได้ในเบื้องต้นแล้ว

“เชอะ ไอ้จิ้งจอกเฒ่าทั้งแปด ต่างก็รอให้คนอื่นออกตัวก่อน”

“ฉันจะคอยดู พวกเขาจะทนต่อไปได้อีกสักกี่น้ำ!”

หวังซิ่งอวิ๋นยิ้มเยาะ แล้วพูดพลางโบกมือ “ไปได้แล้ว ไปจัดเตรียมอาคารของเราได้”

“แล้วบอกหลินมั่วว่า อาคารทั้งหมดเหล่านี้ ให้พวกเขาใช้ได้เลยฟรีๆ”

“อีกอย่าง เรื่องการตกแต่งร้าน พวกเราจะจัดการให้ทั้งหมด ไม่ต้องให้พวกเขาออกเงินเลยสักสตางค์เดียว”

“เรื่องนี้จะต้องทำอย่างงดงามที่สุด อย่าให้หลินมั่วระแวดระวังพวกเรา เข้าใจไหม”

ชายหนุ่มรีบพยักหน้า “ครับ!”