หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1419

หลังจากผู้จัดการออกไปได้ไม่นาน เขาก็พาคนหลายคนเดินเข้ามาอย่างดุดัน

คนที่เดินเข้ามาคือชายหญิงคู่หนึ่ง ชายหนุ่มอายุราวๆ 45ปี ร่างกายอวบอ้วน เขาก็คือประธานหยาง

ส่วนผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างเขาอายุราวๆ 20กว่าปีเท่านั้น แต่งหน้าและสวมเสื้อผ้าวาบหวิว เธอแนบชิดประธานหยางไปแทบจะครึ่งตัว ดูก็รู้ว่าคงไม่ใช่ผู้ดีเท่าไร

หลังจากเข้ามาประธานหยางก็อาละวาดขึ้นมาทันที “แม่งเอ๊ย ไอ้สารเลวที่ไหนที่มันไม่เบิกตาดูให้ดี ถึงได้กล้ามาแย่งของของฉัน”

“ออกมาสิ เดินออกมาให้ฉันดูหน่อย!”

ผู้จัดการพุ่งตัวเข้าไปและชี้ไปที่สวี่เจี้ยนกง “ประธานหยาง ไอ้นี่ครับ!”

“เมื่อกี้นี้ผมก็บอกชื่อของท่านไปแล้ว แต่ไอ้นี่ไม่ใช่แค่ไม่ไว้หน้าท่าน แถมยังบอกให้ผมเรียกท่านออกมาด้วยครับ”

“นี่ ไอ้แก่ ประธานหยางมาแล้ว แกกล้าก็ลองดูสิ!”

เมื่อเห็นท่าทางดุดันของประธานหยาง สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยต่างก็หวาดกลัวขึ้นมาเล็กน้อย

ถึงอย่างไรด้านหลังของเขาก็มีบอดี้การ์ดอยู่ตั้งห้าหกคน

ประธานหยางเหลือบไปมองสวี่เจี้ยนกง “ไอ้แก่นี่น่ะหรือ ที่กล้ามาแย่งของของฉัน”

“แม่งเอ๊ย แกเบื่อชีวิตแล้วหรือไงถึงได้มารนหาที่ตายแบบนี้”

“ถ้าแกอยากตายจริงๆ ก็แค่บอกมา ฉันจะได้ทำให้แกสมหวังเอง!”

สวี่เจี้ยนกงโมโหขึ้นมาเล็กน้อยหลังจากโดนด่า เขาพูดเสียงเข้ม “ประธานหยาง ผมไม่ได้แย่งอะไรจากคุณทั้งนั้น”

“พวกเราควรจะคุยกันด้วยเหตุผลสักหน่อยไหม”

“พวกเราจ่ายเงินซื้อรถคันนี้แล้ว สัญญาก็เซ็นแล้ว”

“จู่ๆ มาบอกให้ผมยกรถคันนี้ให้คุณ นี่...นี่มันไม่ใช่เรื่องเลยนะ!”

ประธานหยางหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง “ไม่ใช่เรื่องอย่างไร”

“ฉันอยากได้รถคันนี้ และฉันให้ไว้หน้าพวกแกมากแล้วด้วย”

“แต่แกกลับมาพูดเรื่องเหตุผลอะไรกับฉันอยู่ได้”

“มา พวกนายไปคุยกับพวกมันหน่อย อะไรที่เรียกว่าคุยด้วยเหตุผล!”

ชายร่างกำยำด้านหลังประธานหยางเดินเข้าไปหาพวกเขาด้วยท่าทางดุดัน

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนั้น สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยก็หวาดกลัวขึ้นมา

แต่สายตาของเธอที่มองไปยังสวี่ปั้นซย่ากลับเต็มไปด้วยความโมโหและอิจฉาริษยา

เหตุผลที่อิจฉาเธอเป็นเพราะว่า หนึ่ง สวี่ปั้นซย่าสวยกว่าเธอ สองคือท่าทางที่ประธานหยางมีต่อเธอ

ในสายตาของเธอ เหมือนกับว่าสวี่ปั้นซย่าแย่งผู้ชายของเธอไป

สวี่ปั้นซย่าทำหน้ารังเกียจ จากนั้นก็พูดกลับไปด้วยความโมโห “พวกเขาคือพ่อแม่ของฉัน ฉันไม่ยอมให้คุณทำร้ายพวกเขาหรอก!”

ประธานหยางชะงักไปครู่หนึ่ง “อ้าว ที่แท้ก็พ่อแม่ของเธอนี่เอง”

“แหม แบบนี้ต้องขอโทษจริงๆ ฉันทำเรื่องผิดพลาดไปเสียแล้ว”

“สาวสาย เธอก็ไม่รีบบอกฉันล่ะ”

“ถ้าฉันรู้ว่าพวกเขาคือพ่อแม่ของเธอฉันจะไปแย่งรถกับพวกเขาทำไมล่ะ ฉันต้องยกรถคันนั้นให้เธออยู่แล้ว”

“ต้องขอโทษจริงๆ”

“หรือว่าเอาแบบนี้ไหม เดี๋ยวฉันจ่ายค่ารถคันนี้ให้เอง”

“คืนนี้สาวสวยว่างไหม พวกเราไปทานข้าวด้วยกันเป็นการชดเชยให้โอเคไหม”