หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1434

ใบหน้าของฟู่ม่านเต็มไปด้วยการเสียดสี ราวกับว่าเธอกำลังดูเรื่องตลกอยู่

เพราะว่าในความคิดของเธอ การที่สามารถอาศัยอยู่ในเมืองหนานหลินได้นั้นมันไม่ง่ายเลย

สำหรับการมีตึกทั้งตึกอยู่ในที่แห่งนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ขี้โม้ชัดๆ

ไม่ต้องพูดถึงการจำกัดการซื้อของเมืองเอก เมืองหนานหลินแห่งนี้เป็นเขตชุมชนที่เป็นที่ต้องการมากที่สุดในเมืองเอก ใครจะสามารถเป็นเจ้าของตึกทั้งตึกในนี้ได้กัน

ดังนั้นเธอมองว่าฟังฮุ่ยและหลี่หลินเป็นคนป่วยทางจิต

ฟังฮุ่ยพูดช้าๆ "ตึกหมายเลข 1 เป็นของพวกเรา!"

ฟู่ม่านผงะไปครู่หนึ่งแล้วหัวเราะอีกครั้ง

“ตึกหมายเลข 1?”

"คุณป้า คุณจะตลกเกินไปแล้วนะ!"

"คุณรู้ไหมว่าตึกหมายเลข 1 ราคาขายเท่าไหร่"

"คุณรู้หรือไม่ว่าตึกที่แพงที่สุดในเมืองหนานหลินคือตึกหมายเลข 1"

"คุณบอกว่าตึกหมายเลข 1 ทั้งตึกเป็นของพวกคุณงั้นเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า น่าขำจริงๆ ขำจะตายอยู่แล้ว..."

ฟู่ม่านหัวเราะจนสั่นไปทั้งตัว

ในขณะนี้เอง ชายหัวโล้นสวมสร้อยคอทองคำเส้นใหญ่และแว่นกันแดดอันใหญ่เดินเข้ามา

เขาเอาแขนข้างหนึ่งโอบรอบเอวของฟู่ม่าน "เกิดอะไรขึ้น ทำไมหัวเราะขนาดนี้"

ทันทีที่ฟู่ม่านเห็นชายหัวโล้น เธอก็ทำตัวออดอ้อนทันที "ที่รักคะ ในที่สุดคุณก็มา"

"ฉันเจอกับเพื่อนเก่า เธอบอกฉันว่าตึกหมายเลข 1 ทั้งตึกเป็นของพวกเขา"

“โห ที่รัก ฉันกลัวจังเลย”

"ฉันไม่คาดคิดจริงๆ ว่าในหมู่เพื่อนร่วมชั้นของฉันจะมีผู้มีอิทธิพลขนาดนี้"

สิ่งที่พูดล้วนเป็นการเยาะเย้ยทั้งนั้น

ชายหัวโล้นถ่มน้ำลายทันที "เพ้อเจ้อ!"

“ใครบอกว่าตึกหมายเลข 1 เป็นของครอบครัวเธอ”

“เดินออกมาให้กูดูซิ กูจะตบมันให้คว่ำเลย!”

"ตึกหมายเลข 1 เป็นของพี่หย่งสหายของกู"

“ไอ้เวรที่ไหนมันไม่ลืมหูลืมตาวะ จะหลอกคนอื่นไม่รู้จักหัดดูข้อมูลก่อน”

“มาทำตัวกร่างต่อหน้ากู บ้าไปแล้วเหรอ”

ฟู่ม่านมองไปที่ฟังฮุ่ยพร้อมกับเยาะเย้ย "คุณป้า ได้ยินหรือยัง"

"ตึกหมายเลข 1 เป็นของเพื่อนสามีฉัน"

“ตอนนี้คุณต้องการพูดอะไรอีกไหม”

ฟังฮุ่ยขมวดคิ้ว "เป็นไปไม่ได้!"

“ไอ้บ้า มึงกล้าตบกูเหรอ!”

“กูจะฆ่ามึง!”

ชายหัวโล้นคำรามและตั้งท่าจะต่อยออกไป วิ่งไปหาหลินมั่วอย่างอุกอาจ แล้วต่อยออกไปทันที

หลินมั่วก็ไม่ได้หลบ และยังสวนกลับไปด้วยหมัดเหมือนกัน

กำปั้นปะทะกัน ชายหัวโล้นรู้สึกราวกับว่ากำปั้นของเขาชนเข้ากับท่อนเหล็ก กระดูกของแทบจะหัก

เขากรีดร้องออกมา เอามือกุมหมัดและถอยหลังไปสองสามก้าว มองหลินมั่วด้วยความสยดสยอง

และแล้วในที่สุดเขาก็ดูออกว่าหลินมั่วไม่ธรรมดา

"ที่แท้ก็เป็นศิษย์มีครูนี่เอง!"

"เหอะ แล้วมันยังไงล่ะ"

“เดี๋ยวกูจะโทรหาพี่หย่งแล้วบอกเขาว่าพวกมึงคิดจะครอบครองบ้านของเขา!”

“บอกไว้ก่อนนะว่าพี่หย่งอารมณ์ร้อนกว่ากูเยอะ!”

“ถ้าให้เขารู้เรื่องนี้ กูจะดูว่าพวกมึงจะทำยังไง!”

ชายหัวล้านกัดฟันพูด

หลินมั่วยืนเอามือไพล่หลัง "ตามใจ!"