หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1440

วันเสาร์บ่าย ย่านมหาวิทยาลัยของเมืองระดับมณฑล

พวกหลินมั่วมาถึงที่นี่ตั้งแต่เช้าตรู่

หลี่หลินได้ข่าวมาว่าวันนี้มีตลาดนัดแรงงานในย่านมหาวิทยาลัย

ฉะนั้น สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยจึงตัดสินใจใช้โอกาสนี้มารับสมัครกลุ่มพนักงานที่นี่

วันนี้สวี่ปั้นซย่าจะไปพบกับซัพพลายเออร์หลายราย ขณะที่สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยจะไปหารือเรื่องตกแต่งกับบริษัทอินทีเรีย

จึงเหลือเพียงหลินมั่วเท่านั้นที่ช่วยเป็นกุลี มาที่นี่เพื่อรับสมัครพนักงาน

ยังดีที่หลี่หลินมาช่วย ทั้งสองคนออกแรงกว่าหนึ่งชั่วโมง ในที่สุดก็จัดบูธได้สำเร็จ

หลังจากเก็บข้าวของเรียบร้อยแล้ว หลี่หลินก็ไปอีกทางเพื่อแจกใบปลิว เหลือเพียงหลินมั่วนั่งรับสมัครงานอยู่ที่นี่

ช่วงสิบโมงกว่า บริษัทอื่นๆ ก็ทยอยเข้ามาในงาน

เมื่อเทียบกับการตกแต่งอลังการของบริษัทอื่นๆ โต๊ะชั่วคราวที่หลินมั่วกับหลี่หลินตั้งขึ้นดูเรียบง่ายกว่าอย่างเห็นได้ชัด

โดยเฉพาะข้างหลินมั่วเป็นบริษัทใหญ่สองแห่งที่มีชื่อเสียงในมณฑลก่วง การตกแต่งก็หรูหรามาก

เมื่อหลินมั่วอยู่ตรงกลาง ยิ่งเห็นชัดว่าบูธของหลินมั่วดูด้อยกว่า

เจ้าหน้าที่รับสมัครงานของทั้งสองบริษัทมองหลินมั่ว สีหน้าเย้ยหยันจนปิดไม่มิด

คนหนึ่งเป็นชายวัยสามสิบ ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้า พูดจาเยาะเย้ยซึ่งหน้า "เฮ้ย พรรคพวก นายมาเล่นตลกเหรอ"

"นี่คืองานรับสมัครนักศึกษา คนมาที่นี่ไม่ใช่บริษัทใหญ่ก็กิจการใหญ่"

“ร้านขายยาเล็กๆ มาทำอะไร”

“ขอบอกเอาบุญนะ นักศึกษาจบใหม่ตอนนี้ตาสูงมาก”

"บริษัทเล็กหน่อยก็ไม่อยู่ในสายตาพวกเขาแล้ว นับประสาอะไรกับร้านขายยาเล็กๆ ของนาย"

“ฉันจะบอกให้นะ ลองไปที่โรงเรียนแพทย์ดูก็ได้ บางทีนายอาจจะจ้างคนเพิ่มอีกสักสองสามคนก็ได้!”

คนอื่นพากันหัวเราะออกมาทันที

หลินมั่วชำเลืองมอง "นายไม่จำเป็นต้องห่วง"

"ฉันไม่ได้ตั้งใจมารับสมัครนักศึกษาจบใหม่"

หัวหน้าอดไม่ได้ที่จะตะลึง "นายไม่ได้มารับสมัครนักศึกษาที่นี่ แล้วนายมารับสมัครใคร"

“กรรมกร?”

“ถ้านายทำได้ ถือว่าฉันแพ้ เป็นไง”

หลินมั่วยิ้ม "ชนะแล้วยังไง แพ้แล้วยังไง"

หัวหน้ากัดฟัน จู่ๆ ก็พูดเสียงดัง "ถ้านายชนะ ฉันจะเรียกนาย ‘ลูกพี่’ สามที"

“ถ้านายแพ้ ฮึ่ม นายต้องเรียกฉัน ‘ลูกพี่’ สามที!”

“นายกล้าท้าพนันกับฉัน?”

หลินมั่วชำเลืองมองเขา "เราไม่ได้เป็นศัตรูคู่แค้นกัน ทำไมต้องทำแบบนี้ล่ะ"

หัวหน้าหัวเราะเสียงดัง "ว่าไง กลัวเหรอ"

“ถ้านายไม่กล้าเดิมพัน ยอมแพ้ตอนนี้ยังไม่สาย!”

หลินมั่วถอนหายใจ "ฉันแค่คิดว่าเราไม่มีความแค้นอาฆาตต่อกัน ไม่จำเป็นต้องมีเรื่องกัน"

“แต่ในเมื่อนายยืนกราน งั้นฉันก็จะเล่นด้วย!”

หัวหน้าหัวเราะทันที "เอาล่ะ ให้ทุกคนเป็นพยานละกัน!"

"เผื่อเดี๋ยวนายแพ้แล้วไม่ยอมรับ!"