หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1446

เมื่อพูดจบก็ทำให้คนอื่นๆ ที่อยู่รอบๆ เริ่มถกเถียงกันขึ้นมา

ตอนที่เหล่าผู้อำนวยการมาถึงที่นี่ก็ทำให้คนอื่นๆ รู้สึกหวั่นๆ ใจอยู่บ้างว่าหลินมั่วอาจจะเป็นผู้ทรงอิทธิพลจริงๆ

แต่เมื่อผู้จัดการพูดออกมาแบบนี้ก็ทำให้พวกเขาเริ่มกลับมาสงสัยอีกครั้ง

หรือพวกเขาจะถูกนักต้มตุ๋นคนนี้หลอกเข้าแล้ว

เป็นไปไม่ได้ที่จะสามารถครอบครองตึกทั้งตึกในเมืองหนานหลินได้

อย่าว่าแต่ราคาของตึกเลย แค่เรื่องสิทธิ์การซื้อขายอสังหาริมทรัพย์ในเมืองก็ทำให้เขาไม่สามารถครอบครองตึกในเมืองหนานหลินได้ทั้งตึกแน่นอน!

เหล่าผู้อำนวยการต่างมองหน้ากันไปมา พวกเขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

แต่พวกเขาก็ยังคงเชื่อในตัวประธานหย่ง

ยังไงซะประธานหย่งก็เป็นนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงในเมืองนี้และได้ทำธุรกิจที่นี่มาเป็นสิบปีแล้ว เขาคงจะไม่โกหกหรอก

ผู้อำนวยการเฉินพูดขึ้น “พูดจาไร้สาระจริงๆ “

“อะไรคือจะให้เขาเอาตึกออกมาให้คุณดู”

“ตึกบ้านใครกันที่จะสามารถพกติดตัวไปได้ตลอดเวลา”

ผู้อำนวยการโจวมองผู้จัดการคนนั้น “พวกเราจะรับผิดชอบต่อนักเรียนของพวกเราแน่นอน”

“ในเมื่อพวกเราเป็นคนแนะนำนักเรียนให้ประธานหลินเอง นั่นก็เพราะพวกเราเชื่อมั่นในตัวประธานหลิน”

“แต่คุณมีสิทธิ์อะไรไปใส่ความว่าประธานหลินเป็นนักต้มตุ๋น”

ประธานต่งพูดขึ้นเสียงเรียบ “นักเรียนของพวกเราก็เพิ่งจะเรียนจบ ให้พักที่ไหนก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ”

“แต่ว่าในเมืองประธานหลินพูดออกมาเองกับปาก ผมก็เชื่อว่าเขาจะทำได้จริงๆ “

“ต่อให้ไม่ได้พักในเมืองหนานหลินทั้งหมด แต่สวัสดิการที่ประธานหลินให้กับพวกเขาก็ไม่ได้แย่!”

คำพูดของประธานต่งถือเป็นการช่วยกู้สถานการณ์ให้หลินมั่วจริงๆ

ยังไงซะเขาเองก็คิดว่าการที่จะสามารถครอบครองตึกทั้งตึกในเมืองหนานหลินได้ มันไม่น่าเป็นไปได้สักเท่าไหร่

เพราะฉะนั้นเขาจึงพูดขึ้นมาเช่นนั้น ต่อให้ต้องไปพักที่อื่นที่ไม่ใช่เมืองหนานหลินก็ไม่เป็นไร ความจริงแล้วเขาก็แค่ช่วยกู้หน้าให้หลินมั่วเท่านั้น

ผู้จัดการพูดด้วยสีหน้าลำพองใจ “ใช่แล้ว ผมคือรองผู้จัดการของหงเซิ่ง ฟาร์มาซูติคอล!”

ประธานหย่งพนักหน้าก่อนจะพูดขึ้น “ดี งั้นตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปคุณถูกไล่ออก!”

ผู้จัดการอึ้งไป ก่อนจะมองประธานหย่งอย่างโมโห “คุณ...คุณว่าอะไรนะ”

“คุณเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาไล่ผมออก”

“ผมจะบอกอะไรให้นะ...”

ประธานหย่งไม่รอให้เขาพูดจบก็สบัดมืออย่างรำคาญใจ “โทรศัพท์ไปหาหลี่หงเซิ่งให้มาหาฉัน”

ผู้จัดการมีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที “คุณ...คุณรู้จักกับซีอีโอของพวกเรางั้นเหรอ ทำไมคุณถึงกล้าเรียกชื่อซีอีโอของพวกเราห้วนๆ แบบนี้”

ประธานหย่งสบถ “ซีอีโอบ้าบอคอแตกอะไรกัน!”

“สำหรับฉันเขาเป็นแค่หมาตัวหนึ่งเท่านั้น!

“ไปบอกเขาถ้าภายในสิบนาทีนี้ยังมาไม่ถึง ฉันจะทำให้หงเซิ่ง ฟาร์มาซูติคอลต้องเจ๊งไม่เป็นท่า!”