หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1454

เวลาบ่ายสี่โมงเย็น ณ โรงน้ำชาฝูหยวนในเมืองเอก

ใบหน้าของสวี่ปั้นซย่าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เดินออกจากห้องในโรงน้ำชาพร้อมกับชายหญิงหกเจ็ดคน

คนเหล่านี้ล้วนเป็นซัพพลายเออร์ที่สวี่ปั้นซย่าตั้งใจมาพบที่เมืองเอกในครั้งนี้

ต่อไป ยาตัวใหม่ของอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อจะเริ่มผลิตเป็นจำนวนมาก และเครื่องยาสมุนไพรที่จำเป็นนั้นค่อนข้างพิเศษ มีเพียงซัพพลายเออร์ในเมืองเอกเท่านั้นที่สามารถหาเครื่องยาสมุนไพรที่ดีที่สุดได้

สวี่ปั้นซย่าให้ความสำคัญกับยาตัวใหม่นี้มาก เพราะก่อนที่ยาตัวใหม่นี้จะวางจำหน่าย หยวนเต๋อ วั่นฉงซานและคนอื่นๆ ได้สั่งซื้อไปแล้วหลายพันล้านรายการ

ยาตัวใหม่นี้มีความสำคัญอย่างยิ่งต่ออุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ

หากทำได้ดี มูลค่าตลาดของอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่ออาจเพิ่มขึ้นสิบเท่าหรือหลายสิบเท่า

เมื่อถึงตอนนั้น อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อจะกลายเป็นอุตสาหกรรมยักษ์ใหญ่ที่มีมูลค่าตลาดนับห้าหมื่นล้าน

สวี่ปั้นซย่าเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งและในชีวิตนี้จะไม่ยอมแพ้ให้กับใคร

ดังนั้นเธอจึงทำทุกอย่างเกี่ยวกับยาตัวใหม่นี้ด้วยตัวเธอเอง!

เนื่องจากมีความสัมพันธ์กับหลินมั่ว ความร่วมมือระหว่างสวี่ปั้นซย่าและซัพพลายเออร์เหล่านี้จึงเป็นไปอย่างราบรื่น

หลังรับประทานอาหารเที่ยง พวกเขาได้เซ็นสัญญาในโรงน้ำชาแห่งนี้ และถือว่าเรื่องนี้ได้สำเร็จลง

สวี่ปั้นซย่าส่งทุกคนด้วยใบหน้าที่มีความสุข และหยิบโทรศัพท์ออกมาเตรียมโทรหาหลินมั่วเพื่อที่จะแบ่งปันความสุขกับเขา

ในขณะนี้ จู่ๆ มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งผมกระเซิงวิ่งออกมาจากมุมๆ หนึ่ง วิ่งด้วยความตื่นตระหนก และชนเข้ากับสวี่ปั้นซย่าในทันใด

สวี่ปั้นซย่าเดินโซเซ โทรศัพท์ก็ตกลงไปที่พื้น

และหญิงสาวก็ล้มลงกับพื้นทันที

สวี่ปั้นซย่ารีบพยุงหญิงสาวขึ้นมาทันที "หนูเป็นยังไงบ้าง ไม่เป็นอะไรใช่ไหม หนู... หนูเป็นอะไรงั้นเหรอ"

หญิงสาวมีบาดแผลหลายจุดบนใบหน้าและตามตัวมีรอยฟกช้ำเป็นสีเขียวสีม่วงเหมือนถูกทำร้ายมา

สีหน้าของหญิงสาวซีดเซียว เธอคว้าแขนของสวี่ปั้นซย่าราวกับกำลังคว้าฟางเส้นสุดท้ายเอาไว้ และขอร้องด้วยเสียงสั่น "ช่วยด้วย ช่วยหนูด้วย ได้โปรด ช่วยหนูด้วย!"

สวี่ปั้นซย่ารู้สึกประหลาดใจ "หนูเป็นอะไรมา"

"เกิดอะไรขึ้น"

หญิงสาว "มี... มีคนร้ายต้องการจับตัวหนู ได้โปรด ช่วยด้วย ช่วยหนูด้วยนะ..."

สีหน้าของสวี่ปั้นซย่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย และพูดด้วยความโกรธ "กลางวันแสกๆ แท้ๆ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้อย่างไร"

"จับกลับไปคราวนี้ กูจะหักขาทั้งสองข้างของมึงก่อนเลย ดูซิว่ามึงจะวิ่งหนีอีกไหม!"

เด็กสาวตกใจมากจนคุกเข่าลงกับพื้นทันที "ลูกพี่ ยกโทษให้ฉันด้วย ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ฉันไม่กล้าทำอีกแล้ว"

"ได้โปรด ปล่อยฉันไปเถอะ ฉัน... ฉันไม่อยากตายจริงๆ..."

ชายฉกรรจ์ตะโกน "หุบปาก!"

"มึงเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้กูยกโทษให้"

"จับตัวมันกลับไป!"

ชายฉกรรจ์หลายคนเข้ามาพร้อมที่จะจับเด็กผู้หญิงคนนั้น

สวี่ปั้นซย่าโกรธ เธอยืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาวทันทีและพูดด้วยความโกรธ "พวกคุณจะทำอะไร"

"กลางวันแสกๆ ยังกล้ารังแกสาวน้อยแบบนี้ ในสายตาพวกคุณบ้านเมืองไม่มีขื่อไม่มีแปแล้วหรือไง"

"ฉันจะบอกไว้นะ ฉันแจ้งตำรวจเรียบร้อยแล้ว พวกคุณ..."

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชายฉกรรจ์ก็โกรธและง้างแขนจะตบหน้า "มึงกล้าโทรเรียกตำรวจงั้นเหรอ"