หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 146

หลังจากที่เหลาหู่ไปได้ครู่ใหญ่ ปีเตอร์และผิงผิงก็เริ่มกลับมาสงบลงอีกครั้ง

แต่ทว่า ตอนนี้ทั้งสองคนก็ยังคงอึดอัดอยู่มาก

ปีเตอร์ที่มีตัวตนเป็นคนร่ำรวยที่หล่อเหลาก็ได้ถูกเปิดโปงเสียแล้ว และกลายเป็นคนโกหกที่เหมือนตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น

ถึงแม้ว่าสวี่ปั้นซย่าจะไม่ได้พูดอะไร แต่ทุกคนโดยรอบต่างก็กำลังสังเกตมาทางนี้อยู่ตลอด

และต่างก้พากันกระซิบกระซาบอยู่ตลอดเวลา เห็นได้ชัดว่ากำลังหัวเราะเยาะเย้ยปีเตอร์กันอยู่

ผิงผิงจิตใจพะว้าพะวงอยู่อย่างไม่เป็นสุข แทบรอที่จะออกไปจากที่นี่ไม่ไหวแล้ว

ในขณะที่ผิงผิงมีความคิดที่จะเตรียมออกไป ที่ประตูก็มีคนอีกกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา

นำมาโดยชายหนุ่มหน้าตาหยิ่งยโสที่สวมเวอร์ซาเช่คนหนึ่ง

ดวงตาของผิงผิงเป็นประกาย แล้วลุกขึ้นตะโกนในทันที "คุณชายโจว คุณชายโจว!"

ชายหนุ่มเหลือบมามอง มีร่องรอยความดูถูกอยู่ที่มุมปาก ไม่ได้สนใจผิงผิงเลยแม้แต่น้อย แล้วเตรียมที่จะตรงไปข้างบน

ผิงผิงเร่งรีบ แล้วคว้าสวี่ปั้นซย่าไว้อย่างรีบร้อน "ปั้นซย่า มานี่สิ ฉันจะแนะนำคุณชายโจวให้เธอสักหน่อย!"

ในตอนนี้คุณชายโจวพึ่งจะมองเห็นสวี่ปั้นซย่า แว่วตาก็ส่องประกายในทันที

ตอนกำลังจพก้าวเท้าออกไป ก็ถอยกลับมาในทันที และเดินตรงไปถึงโต๊ะนี้

"เป็นเธอนี่เอง!" คุณชายโจวทักทายผิงผิงด้วยรอยยิ้ม แต่แววตาของเขากลับมองที่สวี่ปั้นซย่าอยู่ตลอด

"คุณชายโจว ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ!" ใบหน้าของผิงผิงยิ้มเยาะออกมา "ช่วงนี้ยุ่งเรื่องอะไรอยู่งั้นเหรอ"

คุณชายโจวไม่ได้สนใจเธอมาแต่แรกแล้ว ได้แต่มองไปที่สวี่ปั้นซย่าอยู่ตลอด "ผู้หญิงคนนี้คือ?"

"อ๋อ นี่คือเพื่อนสนิทของฉันเอง ชื่อสวี่ปั้นซย่า!" ผิงผิงพูดด้วยรอยยิ้ม "สวี่ซื่อกรุ๊ปของสวี่ปั้นซย่า คุณชายโจว คุณน่าจะเคยได้ยินมาก่อนนะคะ"

คุณชายโจวใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง "สวี่ปั้นซย่า!?"

"ใช่ผู้หญิงที่สวยที่สุดในกวางหยางเมื่อก่อนหรือเปล่า"

"ต่อมาก็ได้มีลูกเขยแต่งเข้าบ้านมาคนหนึ่ง ได้ยินมาว่าลูกเขยคนนี้ยังเป็นคนไม่ได้เรื่องอีกด้วย เอาแต่เกาะผู้หญิงกินคนนั้นน่ะเหรอ?"

ผิงผิงหัวเราะยกใหญ่แล้วพูดว่า “ถูกแล้ว!”

"ดูเหมือนว่าคุณชายโจวจะมีความสนใจในตัวสวี่ปั้นซย่านะ!"

"ปั้นซย่า คุณชายโจวคนนี้ เป็นถึงทายาทของตระกูลโจวที่เป็นหนึ่งในสิบตระกูลแรกๆ ของเมืองก่วงหยางเลยนะ"

ผู้คนโดยรอบต่างพากันอุทานออกมา ทายาทของตระกูลโจว อย่างนั้นฐานะก็คงไม่ธรรมดาแล้ว

คุณชายโจวหัวเราะเสียงดังลั่น "สาวงามที่แสนดี จะเป็นที่หมายปองของชายหนุ่มนะ"

เมื่อได้ยินประโยคนี้ โจวเจ๋อก็หัวเราะเยาะขึ้นมาทันที

“ที่แท้ก็เป็นน้องชายของเหลาหู่แห่งถนนใต้นี่เอง!”

“แม้ว่าตอนที่เหล่าหู่เจอกับฉัน เขาก็เกรงใจเช่นเดียวกัน นายคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงได้กล้าพูดจาแบบนี้กับฉัน”

“ฉันพูดกับคุณสวี่ มันเกี่ยวอะไรกับนายกัน”

“เด็กๆ เอามันโยนออกไปให้ฉัน!”

คนที่อยู่ข้างหลังสองสามคนรีบเดินตรงเข้ามา คิดที่จะล้อมเข้ามาที่หลินมั่วด้วยลักษณะท่าทางที่ดุดัน

สวี่ปั้นซย่าเริ่มร้อนรน “พวกคุณ …พวกคุณคิดจะทำอะไรกันน่ะ”

“ไม่เป็นไร!” หลินมั่วสลัดมือ ยิ้มเล็กน้อย “ที่นี่คืออีผิ่นเซวียน”

“คิดที่จะใช้กำลังในนี้ พวกคุณไม่ถามเจ้าของอีผิ่นเซวียนหน่อยเหรอว่ายินยอมหรือไม่”

คุณชายโจวหัวเราะอย่างเย็นชา “อีผิ่นเซวียนจะทำไมกัน”

“ฉันคือสมาชิกระดับแพลตตินั่มของอีผิ่นเซวียน”

“ถ้าฉันต้องการจะให้แกไสหัวออกไป คนของอีผิ่นเซวียนก็จะไล่แกออกไปเองอยู่ดี!”