หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1501

เมื่อหลินมั่วกลับมาถึงเมืองก่วงหยาง เขาก็รีบมาที่อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อทันที

ในวันแรก สวี่ปั้นซย่าโทรหาหลินมั่ว บอกเขาว่าบรรดาเจ้าของร้านขายยา ที่เคยทำสัญญาร่วมมือทางการค้ากับอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ ตอนนี้พวกเขามาเอะอะโวยวายต้องการจะยกเลิกสัญญาทิ้ง

เรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเป็นครั้งแรก

ก่อนหน้านี้เมื่อครั้งที่ตระกูลฮั่วต้องการกวาดล้างอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ เจ้าของร้านขายยาเหล่านั้นก็เคยโวยวายแบบนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง

เพียงแต่ว่าครั้งนั้น เป็นช่วงที่หลินมั่วเพิ่งเริ่มต้น อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อก็ยังไม่มีเงินทุนอะไร

ดังนั้น แม้ว่าปัญหาในตอนนั้นจะถูกแก้ไขเรียบร้อยและท้ายที่สุดเจ้าของร้านเหล่านั้นก็ยังคงร่วมมือกับอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อต่อไปแล้ว

ทว่าสถานการณ์ในตอนนี้ไม่เหมือนกับคราวที่แล้ว

ตอนนี้หลินมั่วเป็นถึงอาวุโสแห่งมณฑลก่วง อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อก็มีเงินทุนมหาศาล ไม่จำเป็นต้องกลัวเลยว่าบรรดาเจ้าของร้านยาเหล่านี้จะใช้วิธีตัดท่อน้ำเลี้ยงกับพวกเขา

ต่อให้เจ้าของร้านทุกคนถอนทุนที่ลงทุนเอาไว้ทั้งหมดกลับไป อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อก็ยังมีเงินทุนของตัวเองเพียงพอที่จะสามารถพัฒนาต่อไปได้

นอกจากนี้ อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อและตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลก่วงก็ยังมีความร่วมมือกันอีกด้วย

ในเวลานี้ หลินมั่วเองก็อยากให้ผู้ค้ายาเหล่านี้ยุติสัญญากับอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อเสีย

ด้วยวิธีนี้ เขาสามารถยึดสิทธิ์ของตัวแทนในแต่ละมลฑลกลับคืนมา และมอบให้กับตระกูลหลักทั้งสิบในมณฑลก่วงทำหน้าที่เป็นตัวแทน

หลินมั่วควบคุมตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลก่วง เมื่อสิทธิ์ในการเป็นตัวแทนเหล่านี้อยู่ในมือของพวกเขา มันก็เทียบเท่ากับอยู่ในมือของหลินมั่วเองด้วย

ดังนั้น เมื่อบรรดาเจ้าของร้านยามาบอกเลิกสัญญา ก็ถือว่าพวกเขาหาเรื่องใส่ตัวเอง!

แต่เหตุผลที่หลินมั่วรีบกลับมาที่เมืองก่วงหยาง ก็เพราะเขารู้สึกประหลาดใจมากกับท่าทีของเจ้าของร้านยาเหล่านี้

อันที่จริงเวลานี้หลินมั่วมีอำนาจมาก บรรดาเจ้าของร้านยาเองก็น่าจะรู้เรื่องนี้ดี

ยิ่งไปกว่านั้น หากว่ายาตัวใหม่ของอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อออกสู่ตลาด มันจะต้องขายดิบขายดีอย่างแน่นอน และเมื่อถึงเวลานั้น ตราบใดที่พวกเขายังเป็นตัวแทนขายยาตัวนี้ ก็จะสามารถหาเงินได้มากมาย

แต่ภายใต้สถานการณ์ดังกล่าว เจ้าของร้านขายยาเหล่านี้กลับเลือกที่จะยกเลิกสัญญา ตกลงมันเป็นอย่างไรกันแน่

เมื่อมาถึงอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ เขาก็เจอหญิงสาวคนหนึ่งกำลังวิ่งเข้ามา เธอคนนี้คือเลขาของสวี่ปั้นซย่า

เลขานุการขมวดคิ้ว ราวกับว่าเธอกำลังประสบปัญหาบางอย่างเข้า

“เธอจะไปไหนน่ะ”

“แปั้นซย่าล่ะ”