หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1510

อาจารย์หลี่พูดด้วยความร้อนใจ “หัวหน้าจ้าว คุณพูดแบบนี้ได้ยังไงคะ”

“หลินซีเป็นนักเรียนของฉัน เมื่อเกิดเรื่องขึ้นกับเธอ ฉันเป็นอาจารย์ประจำชั้นของเธอ ก็ต้องรับผิดชอบค่ะ!”

“อีกอย่าง เมื่อครู่นี้เราโทรศัพท์ไปแจ้งแล้ว อีกสักครู่ผู้ปกครองของเธอก็จะมาถึงแล้ว”

“พวกเรารออีกสักหน่อย ให้ผู้ปกครองของเธอมาถึงก่อนค่อยจัดการเรื่องนี้ แบบนี้ไม่ได้หรือ”

คุณนายหวังพูดด้วยความโมโห “ไม่ได้!”

“ไปให้พ้น ไม่อย่างนั้นก็อย่าหาว่าฉันหยาบคายกับเธอ!”

หลินซียืนอยู่ข้างหลัง เห็นท่าทางดุดันของคุณนายหวัง ก็สะอึกสะอื้นด้วยความตกใจ

อาจารย์หลี่พูดอย่างกระวนกระวาย "คุณนายหวัง คุณไม่ต้องใส่อารมณ์ขนาดนั้นก็ได้!"

“หลินซียังเป็นเด็ก อย่าทำให้เด็กกลัวสิคะ”

“มีอะไรก็คุยกันดีๆ...”

คุณนายหวัง "ใครอยากคุยกับเธอ"

“ไสหัวไปเลย!”

เธอกระชากอาจารย์หลี่หลบออกไป แล้วชี้มาที่หลินซี “แกยังจะร้องไห้อีกหรือ”

“ฉันจะนับถึงสาม แกหุบปากเดี๋ยวนี้ หนึ่ง! สอง...”

ไม่รอให้เธอนับถึงสาม จู่ๆ ก็มีมือมือหนึ่งเข้ามาคว้าคอของเธอเอาไว้ จากนั้นก็ยกทั้งตัวของเธอลอยขึ้น แล้วโยนลงไปกระแทกที่พื้นอย่างแรงทันที

คนที่ลงมือ ก็คือหลินมั่ว

ดวงตาของหลินซีมีน้ำตาคลอ เมื่อเธอเห็นหลินมั่ว น้ำตาก็ไหลออกมาในที่สุด

เธออยากจะวิ่งไปหาหลินมั่ว แต่เนื่องจากเธอทำความผิด จึงรู้สึกกลัว และได้แต่ก้มหัวลงพร้อมใช้มือถูชายเสื้อไปมา

เมื่อเห็นน้องสาวเป็นแบบนี้ หัวใจของหลินมั่วแทบสลาย!

เธอเป็นน้องสาวคนเดียวของเขา มีคนมารังแกเธอแบบนี้ได้อย่างไร

หลินมั่วสูดหายใจลึก เช็ดน้ำตาจากมุมตาของหลินซี และพูดเสียงเบากับเธอ "พี่ขอโทษ พี่มาช้าเกินไป!"

หลินซีทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอกระโจนเข้าไปสู่อ้อมกอดของหลินมั่ว แล้วร้องไห้โฮออกมา

หลินมั่วตบหลังเธอเบาๆ แล้วเอ่ยเสียงเบา “ไม่เป็นไรแล้ว ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัวนะ!”

“พี่ชายอยู่ที่นี่แล้ว ใครก็รังแกเธอไม่ได้!”

ในขณะนั้น คุณนายหวังค่อยๆ ลุกขึ้นมา