หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1511

แต่ทว่า หลินมั่วกลับมีสีหน้าแน่นิ่ง

เขามองจ้าวเจ๋อหมิง และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เมื่อสักครู่คุณพูดแล้วว่าโรงเรียนคือสถานที่อบรมคน ไม่ใช่สถานที่ทะเราะวิวาท”

“เช่นนั้นผมขอถามคุณ ผู้หญิงเมื่อสักครู่จะตบน้องสาวของผม คุณทำยังไง”

“ในฐานะที่คุณเป็นผู้อำนวยการฝ่ายการศึกษา เกิดเรื่องแบบนี้ในโรงเรียน คุณไม่เพียงไม่ปกป้องนักเรียนของตัวเอง และยังช่วยคนนอกรังแกนักเรียน ผมไม่ต่อยคุณให้ผมต่อยใคร”

จ้าวเจ๋อหมิงหน้าเจื่อน

จริงๆ แล้วเขารู้จักกับคุณนายหวัง ดังนั้น เขาถึงลำเอียงเช่นนี้

แต่เขายังชูคอ “เธอตบไม่โดนน้องสาวของคุณ แต่คุณกลับตบเธออย่างจัง ! ”

“เรื่องนี้ คุณทำไม่ถูก ! ”

“คุณยังกล้าต่อยผม? คุณช่างไม่เกรงกลัวต่อกฎหมายบ้านเมือง ! ”

หลินมั่วสบถ “เหอะ คุณอยู่ในครรลองครองธรรม? ”

จ้าวเจ๋อหมิงโมโห “ผมไม่อยากพูดจาเหลวไหลกับคุณ ! ”

“คุณรอก่อน รอให้คนของฝ่ายการรักษาความปลอดภัยของเรามา ผมจะรอดูว่าคุณยังกล้าพูดจาแบบนี้อยู่ไหม ! ”

เวลานี้เอง คุณนายหวังก็โมโห “ฉันเพิ่งโทรหาสามีของฉัน”

“เหอะ ฉันบอกคุณให้ นิสัยของสามีของฉันไม่ดีเท่าฉันหรอกนะ”

“รอเขามาถึง ฉันจะรอดูว่าคุณจะตายยังไง ! ”

หลินมั่วพยักหน้าหัวเราะ “พูดถูก”

“ผมก็อยากรู้ว่าวันนี้ใครตาย ! ”

พูดจบ เขาลากเก้าอี้มานั่ง และถาม “อาจารย์หลี่ สรุปแล้วเกิดเรื่องอะไร”

อาจารย์หลี่พูดเสียงต่ำ “เมื่อสักครู่ตอนเลิกเรียน หลินซีขี่จักรยานกลับบ้าน และชนเข้ากับรถของคุณหวังอย่างไม่ตั้งใจ รถสีถลอกนิดหน่อย”

คุณนายหวังโวยวายทันที “นั่นเรียกว่าถลอกนิดหน่อย? ”

“คุณตาบอดเหรอ”

“สีรถของฉันหลุดออกมาแผ่นใหญ่ขนาดนั้น คุณรู้ไหมว่าเติมสีแผ่นนี้ต้องใช้เงินเท่าไร”

“คุณรู้ไหมว่ารถของฉันคือรถอะไร”

“ฉันบอกคุณให้นะ รถคันนั้นของฉันคือปอร์เช่เก้าหนึ่งหนึ่ง มูลค่าทั้งคันสามล้านกว่า”