หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1512

คุณนายหวังเห็นสีหน้าของหลินมั่ว ก็อดโมโหไม่ได้ “คุณยิ้มอะไร”

หลินมั่วไม่สนใจเธอ และหันไปมองอาจารย์หลี่ “อาจารย์หลี่ คุณได้ไปดูสถานที่เกิดเหตุรถชนไหม”

“สถานที่เกิดเหตุรถชนอยู่ที่ไหน”

อาจารย์หลี่ “สถานที่เกิดเหตุรถชน อยู่ทางสนามกีฬาของโรงเรียน”

“ตอนนั้นฉันอยู่ระแวกใกล้ๆ ได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย จึงไปดู”

หลินมั่ว “ก็เท่ากับว่า คุณเห็นเหตุการณ์ตอนนั้น”

“เช่นนั้นผมขอถาม จักรยานของซีเอ๋อร์ ชนเข้ากับบริเวณไหนของรถปอร์เช่ของคุณนายหวัง”

ไม่รอให้อาจารย์หลี่ตอบ คุณนายหวังก็โมโหแล้ว “ชนเข้าที่ท้ายรถของฉัน บริเวณใกล้ไฟท้าย”

“ไฟท้ายของฉัน ก็เหมือนจะถูกชนจนเสียหายแล้วเหมือนกัน”

“ฉันเตือนคุณให้นะ สีถลอกเป็นเพียงเรื่องเล็ก แต่เปลี่ยนไฟท้าย คุณรู้ไหมว่าเท่าไร”

หลินมั่วไม่สนใจคุณนายหวัง เพียงมองอาจารย์หลี่ “ชนเข้าที่ท้ายรถคันนั้นเหรอ”

อาจารย์หลี่พยักหน้า “ท้ายรถค่ะ แต่น่าจะไม่ได้ชนไฟท้ายจนเสียหาย ! ”

คุณนายหวังมือหนึ่งท้าวเอว อีกมือชี้หน้าอาจารย์หลี่ จากนั้นตวาด “คุณมองดีแล้วเหรอ”

“คุณรู้ว่าไม่ได้ชนเสียหาย? ”

“คุณเป็นใคร กล้าพูดอะไรแบบนี้”

“เช่นนั้นฉันถามคุณ ถ้าไฟท้ายรถเสียหาย ความผิดนี้ คุณรับผิดชอบไหม”

อาจารย์หลี่หน้าเจื่อน ก้มหน้าไม่กล้าพูด

เธอเป็นเพียงอาจารย์คนหนึ่งเท่านั้น จะรับผิดชอบสิ่งของมูลค่าสูงขนาดนี้ไหวที่ไหนกัน !

หลินมั่วพยักหน้า “ก็เท่ากับว่า จักรยานของซีเอ๋อร์ชนเข้าที่ท้ายรถของเธอ”

“จากนั้น จักรยานของซีเอ๋อร์ถูกทับจนแบน? ”

“คุณนายหวัง คือแบบนี้ใช่ไหม”

คุณนายหวังเบิกตากว้าง “ใช่ ! ”

“ทำไม อยากเรียกร้องจักรยานจากฉัน? ”