หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1513

หลินมั่วมองจ้าวเจ๋อหมิงอย่างลึกซึ้ง “ผู้อำนวยการจ้าว คุณยังกล้าพูดเพื่อเอาใจคุณนายหวัง ! ”

“คุณไม่ห่วงศักดิ์ศรีของตัวเองเลยใช่ไหม”

จ้าวเจ๋อหมิงโมโห “คุณพูดอะไร”

“ผมกำลังพูดด้วยเหตุผล จะไม่ห่วงศักดิ์ศรียังไง”

“แค่คุณเอง กลับดำเป็นขาว กลับขาวเป็นดำ กล่อมสมองคนอื่น อยากหลอกลวงคนอื่นใช่ไหม”

“ผมบอกคุณให้นะ มีผมอยู่ คุณล้มเลิกความคิดได้เลย ! ”

หลินมั่วมองเขาเหยียดเขาด้วยหางตา “ผู้อำนวยการจ้าว หากคุณมีสมองจริง คุณคงไม่พูดออกมาแบบนี้ ! ”

“เมื่อสักครู่คุณก็พูดแล้ว น้องสาวของผมขี่จักรยาน ! ”

“จักรยานคือยานพาหนะประเภทไร้เครื่องยนต์ ขอแค่ไม่ขี่ในเลนยานหาพนะที่ใช้เครื่องยนต์ ก็ไม่ผิดกฎแล้ว ! ”

“และสถานที่เกิดเหตุรถชนในตอนนั้น คืออยู่บนสนามของโรงเรียน”

“สนามแห่งนี้ คือเลนยานพาหนะที่ใช้เครื่องยนต์เหรอ”

“บนสนามของโรงเรียน ยานพาหนะที่ใช้เครื่องยนต์และยานพาหนะประเภทไร้เครื่องยนต์เกิดชนกัน คุณคิดว่า ใครต้องเป็นคนรับผิดชอบ”

ประโยคนี้ ทำให้จ้าวเจ๋อหมิงชะงัก

เขายืนนิ่งอยู่กับที่ และพูดไม่ออก

ในส่วนอาจารย์หลี่ก็ตาเป็นประกาย และพูดด้วยความปิติดีใจ “ใช่ นี่...นี่ไม่ใช่ความรับผิดชอบของหลินซี ! ”

“คุณนายหวัง พวกคุณต้องชดใช้หลินซีถึงจะถูกนะ ! ”

คุณนายหวังโมโห “หุบปาก เธอเป็นใคร เธอมีสิทธิอะไรมาพูด”

พูดจบ เธอก็เขม็งตามองหลินมั่วด้วยความโมโหอีกครั้ง และตวาด “หยุดพูดเรื่องความรับผิดชอบกับฉัน”

“ฉันบอกคุณให้นะ เรื่องในครั้งนี้ ฉันบอกว่าเป็นความรับผิดชอบของใคร ก็คือความรับผิดชอบของคนนั้น ! ”

หลินมั่วยิ้มอ่อน “คุณนายหวัง โลกนี้ดำรงด้วยกฎหมาย”

“คุณคิดว่าคุณสามารถปิดฟ้ามือเดียวได้เหรอ”

คุณนายหวังพูดเสียงดัง “ฉันสามารถปิดฟ้ามือเดียว ! ”