หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 152

จริงอย่างที่คาดไว้ หวงซิ่วฉินโกรธจัด “สวี่เจี้ยนกง คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง ...”

“คุณดูถูกเฉียวเฉียวงั้นเหรอ”

“สวี่เจี้ยนกง คุณลืมไปแล้วเหรอไง ปีก่อนๆ ตอนที่พวกคุณลำบาก พวกเราเคยช่วยเหลือพวกคุณไว้ยังไง ”

“อ๋อ ตอนนี้ชีวิตดีขึ้น เลยไม่ให้ความสำคัญกับพวกเราแล้วสินะ? ”

“คนอกตัญญูจะต้องถูกฟ้าผ่า!”

สวี่เจี้ยนกงโกรธแค้นมาก ไม่กี่ปีก่อนที่ผ่านมาพวกเขาตกระกำลำบาก จึงจำเลยขอยืมเงินจากครอบครัวของฟังฮุ่ยเพียงไม่กี่พัน แต่เรื่องนี้กลับถูกหวงซิ่วฉินใช้ลำเลิกมาจนถึงทุกวันนี้

ฟังฮุ่ยรีบพูดไกล่เกลี่ย “พอแล้ว พอแล้ว”

“เจี้ยนกง คุณพูดแบบนี้ได้ยังไง”

“น้องสะใภ้ คุณอย่าไปทะเลาะกับคนที่มีความรู้น้อยกว่าเลย ”

“เอาแบบนี้ไหม คุณต้องการให้ช่วยอะไร บอกฉัน ฉันจะช่วยจัดการให้ เป็นยังไง”

หวงซิ่วฉินเริ่มสงบลง พูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “ไม่มีอะไรให้ช่วยหรอก สิ่งสำคัญคือเงินเดือนต้องสอดคล้องกับความสามารถของเฉียวเฉียว!”

“ระดับต้องไม่ต่ำ อย่างน้อยเริ่มที่ผู้จัดการทั่วไป! ”

“เงินเดือนก็ต้องไม่ต่ำ ในส่วนของเงินเดือนฉันไม่ขออะไรมากเพราะเราเป็นครอบครัวเดียวกัน เริ่มต้นที่ห้าหมื่นก็พอ ”

“พร้อมรถประจำตำแหน่งพิเศษ รถของคุณคันนั้นก็ได้นะพี่เขย ให้เฉียวเฉียวขับไปสักพักก่อน ผ่านไปสักสองปีค่อยเปลี่ยน”

“สำหรับที่อยู่อาศัย ว่ากันว่าคฤหาสน์หรูย่านเสิงซื่อก็ดี...”

ในที่สุดสวี่เจี้ยนกงก็ทนไม่ไหว “ทำไมไม่ไปอยู่ที่สวนวั่งเจียงซะเลยล่ะ”

หวงซิ่วฉินโมโหมาก “พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงกัน”

“ทำไม คุณคิดว่าเฉียวเฉียวไม่คู่ควรที่จะได้อยู่ในสวนวั่งเจียงเหรอ ”

“ฉันจะบอกให้ สามีในอนาคตของเฉียวเฉียวจะต้องมีบ้านอยู่ที่สวนวั่งเจียง ”

“มิฉะนั้น เขาไม่มีคุณสมบัติพอที่จะแต่งงานกับเฉียวเฉียว!”

สวี่เจี้ยนกงแทบจะอาเจียนเป็นเลือด ลูกสาวของคุณหน้าตาอย่างอัปลักษณ์ ลูกคนรวยที่ไหนจะตาบอดมาแต่งงานกับเธอ?

ใบหน้าของฟังฮุ่ยเต็มไปด้วยความอับอาย หวงซิ่วฉินใช้เงื่อนไขซะมากมายขนาดนี้ จะไปตอบตกลงได้ยังไงกัน

ถ้าหากปล่อยให้เฉียวเฉียวไปเป็นพนักงานธรรมดา ไม่ได้มีผลกระทบอะไรมากมายต่อบริษัท แบบนั้นก็คงไม่เป็นไร

ถ้าต้องการเป็นผู้จัดการทั่วไป ต้องเกี่ยวข้องกับการพัฒนาบริษัทในอนาคต จะเป็นไปได้ยังไง