หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 152

จริงอย่างที่คาดไว้ หวงซิ่วฉินโกรธจัด “สวี่เจี้ยนกง คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง ...”

“คุณดูถูกเฉียวเฉียวงั้นเหรอ”

“สวี่เจี้ยนกง คุณลืมไปแล้วเหรอไง ปีก่อนๆ ตอนที่พวกคุณลำบาก พวกเราเคยช่วยเหลือพวกคุณไว้ยังไง ”

“อ๋อ ตอนนี้ชีวิตดีขึ้น เลยไม่ให้ความสำคัญกับพวกเราแล้วสินะ? ”

“คนอกตัญญูจะต้องถูกฟ้าผ่า!”

สวี่เจี้ยนกงโกรธแค้นมาก ไม่กี่ปีก่อนที่ผ่านมาพวกเขาตกระกำลำบาก จึงจำเลยขอยืมเงินจากครอบครัวของฟังฮุ่ยเพียงไม่กี่พัน แต่เรื่องนี้กลับถูกหวงซิ่วฉินใช้ลำเลิกมาจนถึงทุกวันนี้

ฟังฮุ่ยรีบพูดไกล่เกลี่ย “พอแล้ว พอแล้ว”

“เจี้ยนกง คุณพูดแบบนี้ได้ยังไง”

“น้องสะใภ้ คุณอย่าไปทะเลาะกับคนที่มีความรู้น้อยกว่าเลย ”

“เอาแบบนี้ไหม คุณต้องการให้ช่วยอะไร บอกฉัน ฉันจะช่วยจัดการให้ เป็นยังไง”

หวงซิ่วฉินเริ่มสงบลง พูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “ไม่มีอะไรให้ช่วยหรอก สิ่งสำคัญคือเงินเดือนต้องสอดคล้องกับความสามารถของเฉียวเฉียว!”

“ระดับต้องไม่ต่ำ อย่างน้อยเริ่มที่ผู้จัดการทั่วไป! ”

“เงินเดือนก็ต้องไม่ต่ำ ในส่วนของเงินเดือนฉันไม่ขออะไรมากเพราะเราเป็นครอบครัวเดียวกัน เริ่มต้นที่ห้าหมื่นก็พอ ”

“พร้อมรถประจำตำแหน่งพิเศษ รถของคุณคันนั้นก็ได้นะพี่เขย ให้เฉียวเฉียวขับไปสักพักก่อน ผ่านไปสักสองปีค่อยเปลี่ยน”

“สำหรับที่อยู่อาศัย ว่ากันว่าคฤหาสน์หรูย่านเสิงซื่อก็ดี...”

ในที่สุดสวี่เจี้ยนกงก็ทนไม่ไหว “ทำไมไม่ไปอยู่ที่สวนวั่งเจียงซะเลยล่ะ”

หวงซิ่วฉินโมโหมาก “พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงกัน”

“ทำไม คุณคิดว่าเฉียวเฉียวไม่คู่ควรที่จะได้อยู่ในสวนวั่งเจียงเหรอ ”

“ฉันจะบอกให้ สามีในอนาคตของเฉียวเฉียวจะต้องมีบ้านอยู่ที่สวนวั่งเจียง ”

“มิฉะนั้น เขาไม่มีคุณสมบัติพอที่จะแต่งงานกับเฉียวเฉียว!”

สวี่เจี้ยนกงแทบจะอาเจียนเป็นเลือด ลูกสาวของคุณหน้าตาอย่างอัปลักษณ์ ลูกคนรวยที่ไหนจะตาบอดมาแต่งงานกับเธอ?

ใบหน้าของฟังฮุ่ยเต็มไปด้วยความอับอาย หวงซิ่วฉินใช้เงื่อนไขซะมากมายขนาดนี้ จะไปตอบตกลงได้ยังไงกัน

ถ้าหากปล่อยให้เฉียวเฉียวไปเป็นพนักงานธรรมดา ไม่ได้มีผลกระทบอะไรมากมายต่อบริษัท แบบนั้นก็คงไม่เป็นไร

ถ้าต้องการเป็นผู้จัดการทั่วไป ต้องเกี่ยวข้องกับการพัฒนาบริษัทในอนาคต จะเป็นไปได้ยังไง

ขณะเดียวกัน สวี่ปั้นซย่าผลักประตูเข้ามาพอดี

หวงซิ่วฉินเหลือบมองสวี่ปั้นซย่าด้วยท่าทางดูถูก “เฮ้ เที่ยวเตร่เสร็จแล้ว ถึงรู้ว่าต้องกลับบ้านสินะ! ”

“หึ... เด็กสมัยนี้ ไม่มีมารยาทจริงๆ! ”

“ผู้ใหญ่เขามากันหมดแล้ว ไม่รู้จักกลับบ้านมาต้อนรับ ตัวเองกินดื่มอยู่ข้างนอกเที่ยวเล่นไปทั่ว ในสายตาของแกยังรู้จักสัมมาคารวะอยู่บ้างไหม”

สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้วรู้สึกไม่พอใจ แต่สุดท้ายเธอก็ไม่กล้าตอบโต้ หวงซิ่วฉินปากร้ายมากกว่าฟังฮุ่ย แถมยังมีบรรดาคนแก่ในครอบครัวหนุนหลัง ถ้าทำให้เป็นเรื่องขึ้นมา ครอบครัวของเธอคงได้ซวยไปด้วยแน่ๆ

“ขอโทษค่ะ ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณมาที่นี่!” สวี่ปั้นซย่าพูดเสียงเบา

หวงซิ่วฉินโบกมือ “ช่างมันเถอะ เลี้ยงลูกแต่ไม่อบรมเป็นความผิดของพ่อแม่ เรื่องนี้ความผิดอยู่ที่พ่อแกล้วนๆ”

สวี่เจี้ยนกงหงุดหงิดแสยะปาก ถ้าไม่ใช่ว่ายังไงเขาก็สู้ไม่ชนะหญิงปากร้ายคนนี้ เขาก็คงระเบิดไปนานแล้ว

หวงซิ่วฉินโบกมือ “ปั้นซย่า แกกลับมาทันเวลาพอดี ”

“เรื่องที่ฉันกับพ่อแม่ของแกคุยกันเมื่อกี้นี้ พวกเขาสนับสนุนนะ ”

“ตอนนี้ขึ้นอยู่กับแกแล้วว่าจะกตัญญูหรือไม่ แกเห็นด้วยกับการตัดสินใจของพ่อแม่ไหม”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยตกตะลึง เราสองคนไปสนับสนุนตอนไหน?

สวี่ปั้นซย่าใบหน้าว่างเปล่า “เรื่องอะไร”

หวงซิ่วฉินพูดเสียงดัง “อย่าถามว่าเรื่องอะไร ฉันถามแกว่าจะกตัญญูหรือไม่!”

สวี่ปั้นซย่าอกแทบแตก ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย ทำไมถึงมาเกี่ยวข้องกับเรื่องกตัญญูไม่กตัญญู?

ขณะเดียวกัน สวี่เจี้ยนกงรีบพูดว่า “คืออย่างนี้”

“น้าสะใภ้ของแก อยากให้เฉียวเฉียวไปทำงานเป็นผู้จัดการทั่วไปบริษัท เงินเดือนเริ่มต้นห้าหมื่น ”

“ต้องเอารถของฉันให้เฉียวเฉียวขับ แล้ว”

“ยังต้องให้อยู่ที่คฤหาสน์สุดหรูย่านเสิงซื่อ!”

“ให้แกจัดการให้เขาน่ะ!”

หลังจากฟังคำพูดเหล่านั้นจบ สวี่ปั้นซย่ามีความคิดเดียวอยู่ในหัวว่า ‘ นี่บ้าไปแล้วงั้นเหรอ’

หวงซิ่วฉินสีหน้าปกติ “เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ”

“ปั้นซย่า ตั้งแต่เล็กจนโตฉันกับน้าสามของแกปฏิบัติกับแกยังไง แกเองก็รู้ ”

“แกพูดมาตามตรง เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยที่จะตอบแทนฉันกับน้าสามของแก?”