หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 151

หลินมั่วกับสวี่ปั้นซย่ากลับถึงบ้าน กำลังจะเข้าบ้านก็ได้ยินเสียงแหลมของผู้หญิง

“โอ๊ย พี่เขย พวกคุณอบรมสั่งสอนกันแบบนี้ ก็ไม่ได้ดีอะไร!”

“ตอนนี้สามทุ่มแล้ว ลูกสาวคุณยังเที่ยวเตร่อยู่ข้างนอก”

“ดูเฉียวเฉียวของฉันสิ สองทุ่มครึ่งกลับถึงบ้านตรงเวลาทุกวัน นี่สิคือกุลสตรี!”

“ไม่แปลกใจเลยที่สุดท้าย เธอก็เลือกคนที่ไม่ได้เรื่องมาแต่งงานด้วย”

“ดูท่าทางจะเที่ยวเตร่จนเบื่อ เลยหาใครสักคนที่ซื่อๆ มารับช่วงดูแลต่อ”

คนที่พูดคือหวงซิ่วฉินน้าสะใภ้สามของสวี่ปั้นซย่า

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยสีหน้าเข้ม “ซิ่วฉิน ปั้นซย่าออกไปกับหลินมั่ว นับว่าเที่ยวเตร่ได้อย่างไร”

“อีกอย่าง ปั้นซย่าโตแล้ว ออกไปกินข้าวข้างนอกกับเพื่อน เกินสามทุ่มเป็นเรื่องปกติ!”

หวงซิ่วฉินเมินใส่ “ดังนั้นฉันถึงบอกว่าครอบครัวคุณอบรมสั่งสอนไม่เข้มงวด!”

“ปั้นซย่ากับหลินมั่วออกไปข้างนอกด้วยกัน ก็พอแล้วงั้นเหรอ”

“หลินมั่วคบเพื่อนแบบไหน? ไม่ใช่ว่าเป็นกลุ่มเพื่อนไม่ดีนะ?”

“ปั้นซย่าออกไปเที่ยวเตร่กลางคืนกับพวกเพื่อนไม่ดีเหล่านั้น มันมีอะไรดี?”

“แถมยังไปกินข้าวกับเพื่อนอีก?”

“ฉันบอกพวกคุณแล้ว การคบเพื่อน ต้องให้เหมือนกับเฉียวเฉียว คบกับคนที่มีคุณสมบัติสูงเป็นอัจฉริยะ”

“สังคมขยะชั้นต่ำแบบนั้น อย่าพยายามไปคบ”

“พวกเขาทำได้แค่พาคุณไปกินๆ ดื่มๆ เท่านั้น นอกจากนั้นจะช่วยเหลืออะไรคุณได้”

สวี่เจี้ยนกงเอือมระอา ครอบครัวของหวงซิ่วฉินขี้เหนียวมาก วันธรรมดาก็ไม่เคยออกไปสังสรรค์กับเพื่อนเลย

เมื่อพวกเขาประสบปัญหาถึงจะไปประจบประแจงเพื่อนคนอื่น เพื่อขอร้องให้เขาช่วยเหลือ

“จริงสิ ที่พวกคุณมา จริงๆ แล้วมีเรื่องอะไร” ฟังฮุ่ยเปลี่ยนเรื่อง

ทั้งสองมองหน้ากัน ฟังเจี้ยนกระแอมเบาๆ “คือแบบนี้”

“เฉียวเฉียวไม่ใช่ว่าเรียนจบแล้วเหรอ”

“พวกคุณก็รู้ว่าเฉียวเฉียวยอดเยี่ยมมาก”

“บริษัทข้างนอกหลายแห่งต่างแย่งตัวเฉียวเฉียวให้ไปทำงานที่นั่นด้วย”

“พวกฉันคิดว่า เราเองเป็นครอบครัวเดียวกัน เรือล่มในหนองทองจะไปไหนจริงไหม”