หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1534

หลินมั่วไม่ตอบเหลาสู่ แต่ยิ้มพลางมองเถียนเถียน

“เถียนเถียน ฉันมีธุระกับพี่ชายหนูนิดหน่อย หนูเข้าไปพักผ่อนก่อน ดีไหม”

เถียนเถียนพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง "ค่ะ พี่ใหญ่"

เธอเข้าไปในห้องคนเดียว

หลินมั่วชำเลืองมองเหลาสู่ที่คุกเข่า "อยากช่วยน้องสาวไหม"

"มากับฉัน!"

เหลาสู่รีบลุกขึ้น

หลินมั่วมองลุงหลิว "ลุงหลิว ผมคิดว่าไอ้หัวทองจะกลับมาแก้แค้นแน่ๆ"

“อย่างนั้น ลุงพาเถียนเถียนไปหาที่ซ่อนก่อนละกัน”

ลุงหลิวถอนหายใจ "ก็ดี"

"วันนี้ผมปิดร้านเร็วหน่อย"

"พวกคุณก็ระวังตัวด้วย!"

หลินมั่วยิ้มบางพลางพยักหน้า

เขาพาเหลาสู่ออกจากคลินิก หลิวป๋อก็ปิดประตูทันที

เหลาสู่เดินตามหลินมั่วกระวนกระวาย ไม่รู้ว่าหลินมั่วคิดจะทำอะไรกันแน่

หลินมั่วเดินออกจากซอยนี้แล้วถึงค่อยหยุดเท้า

เหลาสู่ยืนอยู่ด้านหลังไม่ไกลจากหลินมั่ว ก้มหน้าขยุ้มมุมเสื้อผ้าเหมือนเด็กที่ทำอะไรผิด

“พี่ชาย ผมขอโทษ ผมไม่ควรขโมยของคุณ”

"ไม่ต้องห่วง ผม...ผมจะรีบคืนเงินให้คุณให้เร็วที่สุด..."

เหลาสู่พูดจาละล่ำละลัก

หลินมั่วยิ้มพลางหยิบบุหรี่ออกมายื่นให้เหลาสู่

เขาไม่ได้คิดจะเอาเรื่องเหลาสู่

ตั้งแต่ที่เหลาสู่วางกระเป๋าเงินของตนเองใกล้กับตู้ตำรวจ หลินมั่วก็รู้ว่านิสัยคนผู้นี้ไม่ใช่คนเลว

เมื่อเห็นว่าเขาปฏิบัติต่อน้องสาว หลินมั่วอดไม่ได้ที่จะคิดถึงตนเองในอดีต

เวลานั้นเขาเกือบจะหมดหวัง แต่เขาก็ยังพยายามสุดความสามารถเพื่อยื้อชีวิตน้องสาวของตนเอง

เหลาสู่เหมือนเขาในตอนนั้นเปี๊ยบ!

ฉะนั้น หลินมั่วจะไม่ลงโทษเขา กลับกันเขายังคิดจะช่วยเหลาสู่ด้วย

เหลาสู่อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าเรื่องที่หลินมั่วขอให้ทำจะง่ายดายขนาดนี้

ทำหน้าที่คนนำทางเท่านั้น คนท้องถิ่นในเมืองฟางชวนคนไหนก็ทำได้

เขามองหลินมั่วอย่างสงสัย คิดไม่ออกว่าหลินมั่วขายยาอะไรกันแน่

หลินมั่วชำเลืองมองเขา "ว่าไง ไม่อยากเหรอ"

เหลาสู่รีบพูดว่า "เต็ม...เต็มใจ เต็มใจครับ"

"พี่ชาย คุณ...คุณให้ทำอะไร ฉันเต็มใจทุกอย่าง!"

หลินมั่วพยักหน้าพึงพอใจ "ดีมาก ไปกันเถอะ"

เหลาสู่สงสัย "ไปไหนครับ"

หลินมั่ว "ฉันหิวแล้ว ไปหาอะไรกินกัน"

“อีกอย่าง ฉันเพิ่งมาถึงที่นี่ ต้องหาโรงแรมพัก”

เหลาสู่เข้าใจ รีบพูดทันที "พี่ชาย ผมรู้ว่ามีโรงแรมหนึ่งราคาถูกมาก ผมจะพาคุณไป..."

หลินมั่ว "ไม่จำเป็นต้องราคาถูก พาฉันไปโรงแรมดีที่สุดของที่นี่ละกัน"

เหลาสู่เหลือบมองหลินมั่วประหลาดใจ นึกไม่ถึงคนต่างถิ่นที่นั่งรถประจำทางมาจะเป็นผ้าขี้ริ้วห่อทอง