หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1533

หลินมั่วไม่สนใจเหลาสู่ เขาวางยาลงบนฝ่ามือของเถียนเถียน

“เถียนเถียน ลูกอมของพี่ใหญ่ช่วยระงับอาการปวดได้”

“กินแล้วหนูจะไม่เจ็บปวดอีกต่อไป!”

เหลาสู่อยากจะห้าม แต่ถูกหลินมั่วจับไว้ พูดไม่ออกด้วยซ้ำ

เถียนเถียนไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด รับยาเม็ดนั้นยัดเข้าไปในปากอย่างเชื่อฟัง

เถียนเถียนเคี้ยวไปครู่หนึ่งก็เบะปาก "พี่ใหญ่คะ ลูกอมนี้ขมมาก!"

หลินมั่วยิ้ม "ไม่เป็นไร กลืนลงไปก็หวานแล้ว!"

เถียนเถียนกลืนยาอย่างเชื่อฟัง

ตอนนี้ หลินมั่วถึงค่อยปล่อยมือเหลาสู่

เหลาสู่รีบวิ่งเข้าไปกอดเถียนเถียน ให้เธออาเจียนพลางรีบพูด "คุณ...คุณให้น้องผมกินอะไร"

"คุณทำอย่างนี้ได้ยังไง"

“คุณมีอะไรก็มาเอาเรื่องที่ผมนี่ คุณ... คุณมาทำเด็กเล็กๆ ทำไม”

แต่ตอนนี้เถียนเถียนกลืนยาเม็ดนั้นลงไปแล้ว จะคายมันออกมาได้อย่างไร

ไม่ว่าเหลาสู่พยายามอย่างไรก็ไม่เป็นผล

เหลาสู่โกรธขึ้ง ถลึงตาจ้องมองหลินมั่ว "คุณบอกมาเร็ว คุณให้น้องสาวผมกินอะไร"

หลินมั่วยิ้มแต่ไม่ตอบ

ตอนนี้เอง ลุงหลิวตบหัวเหลาสู่ฉาดหนึ่ง

เหลาสู่ผงะเมื่อถูกตบ ถามขึ้นอย่างประหลาดใจ "ลุงหลิว ลุง...ตบฉันทำไม"

ลุงหลิวด่า "ฉันตบแกเพราะแกไม่รู้จักดีชั่ว!"

เหลาสู่งุนงง "ลุงหลิว ฉันจะไม่รู้ดีชั่วได้ไง"

ลุงหลิว "แกบอกว่า แกไม่รู้ดีชั่วได้ไง?"

“ถ้าเมื่อกี้คุณคนนี้ไม่ช่วยลงมือ น้องสาวแกตายไปแล้ว!”

“แกยังสงสัยอีกหรือคุณคนนี้มีเจตนาไม่ดีกับน้องสาวแก”

“ถ้าเขาอยากจะทำร้ายน้องสาวแกจริงๆ เมื่อกี้เขาไม่ลงมือก็ได้แล้ว ทำไมต้องเปลืองแรงแบบนี้”

เหลาสู่หน้าแดง คิดๆ ดูแล้ว มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ